O naturze, sztuce i emocjach – opowiedzą tańcem artyści z kraju i zagranicy podczas nowego wydarzenia kulturalnego stolicy: b•move•d Warsaw Dance Festival. W programie – spektakle teatrów tańca, konkurs choreograficzny oraz spotkania twórców i twórczyń z publicznością. Amator i profesjonalista, entuzjasta i krytyk, pasjonat i laik – każdy, bez względu na wiek, znajdzie tu coś dla siebie. Znakomici goście, różnorodne style i angażująca formuła to taneczna obietnica niezapomnianych wrażeń i doświadczeń. Daj się poruszyć! b•move•d Warsaw Dance Festival Garnizon Sztuki i Teatr WAM w Warszawie 29 lutego – 4 marca 2024 ● Część I „Manbuhsa” Dwójka dzieci bawi się na polu ryżowym – spektakl powstał z wyobrażenia sobie tej sytuacji. Pomiędzy tancerzami nawiązuje się relacja, napędzana fascynacją obcymi cywilizacjami i inspirowana rytmami muzyki. Poprzez ruch bohaterowie zapraszają się nawzajem do odkrywania naturalnego instynktu i wibracji, które zabiorą ich w podróż. Pierwszy obraz, który zostaje poddany artystycznemu badaniu, to exodus miejski. Widać pociąg wypełniony ludźmi, którzy wyjeżdżają z miasta, żeby powrócić tam, skąd pochodzą. Eksplorowana jest niepewność i poczucie uwięzienia w klatce negatywnych skutków urbanizacji. W trakcie tej walki, rodzi się zaufanie, które umożliwia wzajemną naukę, autorefleksję czy inne odkrycia. W miarę jak strach i sceptycyzm powoli ustępują, możliwe staje się podążanie ścieżką wolności, ekscytacji i pragnień. Figlarna, ale precyzyjna Manbuhsa przywodzi na myśl zaloty zwierząt, zwłaszcza te ptasie. Inspirowane obserwacją świata przyrody skojarzenia widoczne są w różnych warstwach spektaklu. Podczas gdy fizyczność Manbuhsy może przypominać żurawie, to pobudzenie i dokładność – pająka pawiego. Czas: 35 min ● Część II „Rer” Nie liczą na najszybszy sposób, rozprzestrzeniają się, by poznać każdy zakątek i dopiero gdy wszystko zrozumieją, przyswoją – wybierają ścieżkę. Musisz pozostać w labiryncie, celem nie zawsze jest wyjście. Nie każ mi wybierać między drogą stromą i nieprzystępną, a szeroką i słoneczną. Pozwól mi przemierzać niekończące się schody, ze świadomością, że gdybym urodził się physarum policephalum, nie musiałbym kopać grobów. Kiedy paleontolog znajdzie nasz organiczny posąg, powie: „Nie kochali wystarczająco”. Tworzenie sieci krystalicznej lub żywego organizmu o indywidualnym charakterze. Zdolność identyfikacji z pojedynczym kręgiem, z impulsem neuronu. Badanie, przed zniszczeniem istoty tego organizmu, czy monada może pozwolić sobie na wolną wolę. Zyskanie świadomości, że przestrzeń, czas i grawitacja często są decydujące. Nauka i sztuka to siostry tego samego zamiaru: obie starają się poznać złożone struktury, które rządzą tym, co istnieje. Ile jest piękna w idealnych formach natury, w blasku pajęczyny o brzasku, w symetrii szkieletu, w rozetach Układu Słonecznego. Ile muszli kryje się w każdym krajobrazie. Ileż geometrycznych kształtów naszej myśli zakorzenionych w symbolach pokonuje upływ lat. W chaosie swoich myśli i emocji ludzkość buduje katedry. Czas: 25 min