W saloniku Hotelu Turyńskiego w Lipsku przybyły z Londynu Georg Fryderyk Händel czeka z proszoną kolacją na swego gościa, Jana Sebastiana Bacha. Niebawem do wykwintnie zastawionego stołu oraz do... klawesynu zasiądą dwaj giganci muzyczni Baroku. Na stole stoją szparagi, pasztet, pieczony kapłon, homary, karczochy, baranie kotlety, marynowane borowiki, świeże smardze, opodal przednie wina, likiery, szampan. Dla Händla to codzienność, dla Bacha - niemal abstrakcja. Händel opowiada o światowych trendach, salonach, spotkaniach z koronowanymi głowami. Bach może zaoferować historię udręk i biedy źle opłacanego kantora, który musi wykarmić liczną rodzinę. O dziwo obaj są o siebie zazdrośni, obaj mają poczucie zmarnowanego życia. Jeden pożąda chwały i bogactwa, drugi oddałby wszystko za geniusz muzyczny swego rozmówcy.