Aja Ireland (UK)

Aja Ireland to brytyjska artystka dźwiękowa i performatywna pracująca na przecięciu muzyki eksperymentalnej, choreografii dźwięku i technologii wizualnych. Laureatka Oram Award (2018), twórczyni Queer Noise Club, związana ze sceną DIY i sztuką intermedialną. Współpracowała m.in. z Joey Holder przy projektach pokazywanych na British Art Show i Biennale w Atenach.

Jej praca bazuje na dość intensywnym materiale dźwiękowym… noise, industrial, deconstructed club, future trap. Operuje na przesterze, rytmie, autotune oraz różnorodnej tekturze. Live act opiera się na hardware’że: automaty perkusyjne, przetwarzane wokale, analogowe efekty – i własnym ciele jako medium ekspresji. Dźwięk zderza się z kostiumem, światłem i ruchem. W warstwie wizualnej korzysta z estetyki mutacji i figur hybrydycznych, zrealizowanych m.in. we współpracy z projektantką LULALOOP.

Album Cryptid (Infinite Machine, 2025) powstał w czasie wycofania i utraty, w odpowiedzi na wypalenie i żałobę. Nie był planowany jako materiał koncertowy, ale jako archiwum osobiste. Krytycy opisywali go jako „auditory experience intertwining noise, future trap, and experimental bass” (Kaltblut) oraz „sonic archive of resilience, healing, and defiance” (Beatburguer).

“I wasn’t making music with the intention of sharing it; I was making the sounds I wanted to hear, the ones that would pull me out of a deep fog.” – Aja Ireland

Dla fanów SOPHIE i Arki, ale ostrzejsze, bardziej cielesne, mniej „popowe”.

IFS MA (INT)

Trio składające się z dwóch producentów, Ostrowskiego i Fischerle oraz awangardowego, japońskiego rapera MA. Na swoim niezwykle dobrze przyjętym i wielokrotnie wyróżnianym debiucie muzycy wyszli od footworkowej formuły, żeby przekształcić ją na najróżniejsze sposoby. Nowy album IFS MA jest tylko w niewielkim stopniu kontynuacją debiutu - znajdziemy w nim rozbudowane rytmiczne struktury, ale i sonorystyczno-spektralne poszukiwania, którym bliżej do współczesnej muzyki poważnej, niż tańca.

Grischa Lichtenberger & Qba Janicki (DE/PL)

Duet na przecięciu cyfrowej precyzji i improwizowanego performansu. Ich twórczość porusza się między zaprogramowanymi strukturami a praktyczną spontanicznością, czerpiąc z eksperymentalnej muzyki klubowej, praktyk elektroakustycznych i współczesnej sztuki dźwiękowej. Korzystając z różnorodnych konfiguracji - w tym cyfrowej i analogowej elektroniki, wzmocnionych instrumentów akustycznych, interfejsów mechanicznych i systemów sprzężenia zwrotnego - budują gęste warstwy rytmu i tekstury, które oscylują między kontrolą a przypadkiem. Ich współpraca opiera się jednorodności, preferując dialog, w którym indywidualne podejścia pozostają odrębne w ogólnej tkance dźwiękowej. Momentami ich brzmienie nawiązuje do kanciastości post-punku, rytmicznej fragmentacji abstrakcyjnego hip-hopu lub introspektywnej głębi współczesnego jazzu. Ostatecznie jednak ich muzyka zajmuje przestrzeń mniej zdefiniowaną przez odniesienia, a bardziej przez eksplorację - naznaczoną subtelnym napięciem, dynamicznym tempem i wspólną wrażliwością na dźwiękowe szczegóły.

SKI (PL)

Założony w 2022 roku solowy projekt Damiana Kowalskiego, SKI, ewoluował od swoich afrojazzowych korzeni do minimalistycznych, intensywnie amplifikowanych aranżacji z subtelnymi modulacjami. Pomysły, które pierwotnie były częścią większej muzycznej przestrzeni we współpracy z innymi muzykami i zespołami (takimi jak KKZ i Rozwód), rozwinęły się na tyle, by stać się fundamentem niezależnych kompozycji.

Przełomowym momentem było nagranie pierwszego materiału, który wkrótce ukaże się nakładem Pointless Geometry. To muzyka, w której taneczność spotyka się z surową, ziarnistą fakturą dźwięku, a bezkompromisowa kreatywność nie pozwala publiczności oderwać się od dźwięków. Proces produkcji skupił się na uchwyceniu organicznego aspektu gry na amplifikowanym zestawie perkusyjnym – bez metronomów i dogrywek – co zaowocowało materiałem hipnotyzującym w swojej prostocie i ekspresji. W muzyce SKI można odnaleźć echa scen UK bass, UK dub, footwork i techno, ale mimo wielu inspiracji propozycja ta pozostaje niezwykle bezpośrednia i świeża, pozbawiona pretensjonalności, skoncentrowana na groove’ie i relacji rytmu ze sprzężeniem zwrotnym.