Aja Ireland (UK)

Aja Ireland to brytyjska artystka dźwiękowa i performatywna pracująca na przecięciu muzyki eksperymentalnej, choreografii dźwięku i technologii wizualnych. Laureatka Oram Award (2018), twórczyni Queer Noise Club, związana ze sceną DIY i sztuką intermedialną. Współpracowała m.in. z Joey Holder przy projektach pokazywanych na British Art Show i Biennale w Atenach.

Jej praca bazuje na dość intensywnym materiale dźwiękowym… noise, industrial, deconstructed club, future trap. Operuje na przesterze, rytmie, autotune oraz różnorodnej tekturze. Live act opiera się na hardware’że: automaty perkusyjne, przetwarzane wokale, analogowe efekty – i własnym ciele jako medium ekspresji. Dźwięk zderza się z kostiumem, światłem i ruchem. W warstwie wizualnej korzysta z estetyki mutacji i figur hybrydycznych, zrealizowanych m.in. we współpracy z projektantką LULALOOP.

Album Cryptid (Infinite Machine, 2025) powstał w czasie wycofania i utraty, w odpowiedzi na wypalenie i żałobę. Nie był planowany jako materiał koncertowy, ale jako archiwum osobiste. Krytycy opisywali go jako „auditory experience intertwining noise, future trap, and experimental bass” (Kaltblut) oraz „sonic archive of resilience, healing, and defiance” (Beatburguer).

“I wasn’t making music with the intention of sharing it; I was making the sounds I wanted to hear, the ones that would pull me out of a deep fog.” – Aja Ireland

Dla fanów SOPHIE i Arki, ale ostrzejsze, bardziej cielesne, mniej „popowe”.

IFS MA (INT)

Trio składające się z dwóch producentów, Ostrowskiego i Fischerle oraz awangardowego, japońskiego rapera MA. Na swoim niezwykle dobrze przyjętym i wielokrotnie wyróżnianym debiucie muzycy wyszli od footworkowej formuły, żeby przekształcić ją na najróżniejsze sposoby. Nowy album IFS MA jest tylko w niewielkim stopniu kontynuacją debiutu - znajdziemy w nim rozbudowane rytmiczne struktury, ale i sonorystyczno-spektralne poszukiwania, którym bliżej do współczesnej muzyki poważnej, niż tańca.

Grischa Lichtenberger & Qba Janicki (DE/PL)

Duet na przecięciu cyfrowej precyzji i improwizowanego performansu. Ich twórczość porusza się między zaprogramowanymi strukturami a praktyczną spontanicznością, czerpiąc z eksperymentalnej muzyki klubowej, praktyk elektroakustycznych i współczesnej sztuki dźwiękowej. Korzystając z różnorodnych konfiguracji - w tym cyfrowej i analogowej elektroniki, wzmocnionych instrumentów akustycznych, interfejsów mechanicznych i systemów sprzężenia zwrotnego - budują gęste warstwy rytmu i tekstury, które oscylują między kontrolą a przypadkiem. Ich współpraca opiera się jednorodności, preferując dialog, w którym indywidualne podejścia pozostają odrębne w ogólnej tkance dźwiękowej. Momentami ich brzmienie nawiązuje do kanciastości post-punku, rytmicznej fragmentacji abstrakcyjnego hip-hopu lub introspektywnej głębi współczesnego jazzu. Ostatecznie jednak ich muzyka zajmuje przestrzeń mniej zdefiniowaną przez odniesienia, a bardziej przez eksplorację - naznaczoną subtelnym napięciem, dynamicznym tempem i wspólną wrażliwością na dźwiękowe szczegóły.

SKI feat. SWRCFX (PL)

Założony w 2022 roku solowy projekt Damiana Kowalskiego, SKI, ewoluował od swoich afrojazzowych korzeni do minimalistycznych, intensywnie amplifikowanych aranżacji z subtelnymi modulacjami. Pomysły, które pierwotnie były częścią większej muzycznej przestrzeni we współpracy z innymi muzykami i zespołami (takimi jak KKZ i Rozwód), rozwinęły się na tyle, by stać się fundamentem niezależnych kompozycji.

Przełomowym momentem było nagranie pierwszego materiału, który wkrótce ukaże się nakładem Pointless Geometry. To muzyka, w której taneczność spotyka się z surową, ziarnistą fakturą dźwięku, a bezkompromisowa kreatywność nie pozwala publiczności oderwać się od dźwięków. Proces produkcji skupił się na uchwyceniu organicznego aspektu gry na amplifikowanym zestawie perkusyjnym – bez metronomów i dogrywek – co zaowocowało materiałem hipnotyzującym w swojej prostocie i ekspresji. W muzyce SKI można odnaleźć echa scen UK bass, UK dub, footwork i techno, ale mimo wielu inspiracji propozycja ta pozostaje niezwykle bezpośrednia i świeża, pozbawiona pretensjonalności, skoncentrowana na groove’ie i relacji rytmu ze sprzężeniem zwrotnym.

Glassz (PL)

DJ i promotor skupiający działania na wprowadzaniu świeżego, ambitnego brzmienia na lokalną scenę klubową. Rezydent i advancing manager wrocławskiego klubu Ciało. Współtwórca labelu oraz serii wydarzeń spod szyldu SPLOT. Booker festiwalu Up To Date. Trener DJingu w Instytucie Dźwięku. Dziennikarz muzyczny, były szef programowy Radia LUZ 91.6FM. W dynamicznych DJ setach równie często sięga po techno, uk bass, ambient, breakbeat czy jungle. Największą satysfakcję czerpie jednak z łączenia tych poplątanych, pobudzających wyobraźnię brzmień, które nie dają się jednoznacznie opisać.

W siedmioletniej już historii wielokrotnie występował w czołowych polskich klubach, a także za granicą – w Säule oraz HÖR w Berlinie, Gare w Porto, czy vurt w Seulu. Pojawił się także na festiwalach, m.in. Up To Date, LAS czy Wisłoujście.

Michał Macewicz (PL)

Jedna z najbardziej charakterystycznych postaci polskiej sceny muzyki elektronicznej — artysta, dla którego dźwięk to nie tylko pasja, ale sposób życia. Od 2006 roku aktywnie działa jako DJ, a jego hipnotyczne, surowe i eksperymentalne sety wymykają się wszelkim schematom. Nie podąża za trendami – zamiast tego tworzy własną, konsekwentną narrację, opartą na gęstej technice miksowania i chłodnej, emocjonalnej selekcji.

Współtwórca kolektywu SLAP i rezydent wrocławskiego klubu CIAŁO, jest obecny tam, gdzie muzyka staje się doświadczeniem totalnym. Ma za sobą liczne występy na festiwalach i wydarzeniach poświęconych muzyce elektronicznej i eksperymentalnej. Poza sceną działa równie intensywnie — od 2014 roku pracuje jako budowniczy organów piszczałkowych, serwisuje sprzęt muzyczny, prowadzi warsztaty z zakresu akustyki oraz projektuje instalacje audio tam, gdzie liczy się perfekcyjna jakość dźwięku.

Bezkompromisowy w podejściu do brzmienia. Pasjonat ciężkiej elektroniki i dźwięku jako narzędzia transformacji.