Opera Eros i Psyche Ludomira Różyckiego, z librettem opartym na niezwykle popularnym na początku XX wieku dramacie Jerzego Żuławskiego, swoją prapremierę miała we Wrocławiu w 1917. W tym samym czasie Karol Szymanowski przygotowywał się do napisania Króla Rogera. Dzieło Szymanowskiego, choć nie spotkało się z uznaniem publiczności w latach dwudziestych, powraca obecnie z sukcesem na najważniejsze sceny operowe. Inny los spotkał operę Różyckiego - w okresie międzywojennym przebojem zdobyła europejskie sceny, po wojnie grana była już tylko dwa razy w Polsce, a obecnie popadła całkowicie w zapomnienie. Zupełnie niesłusznie - jest to opera pełna rozmachu przywodząca na myśl dzieła Pucciniego i R. Straussa, a jej libretto pod wieloma względami należy uznać za lepsze od Króla Rogera. Opowiada historię tęsknoty człowieka za światem idealnym - za miłością oraz o walce człowieka z ciałem i materią. Uosobieniem miłości jest oczywiście mityczny kochanek - Eros, Psyche symbolizuje zaś duszę ludzką. Tytułowa Psyche wędruje w towarzystwie parobka Blaksa (który jest kwintesencją materializmu) przez pięć epok - od Starożytnej Grecji, przez Cesarstwo Rzymskie, średniowieczną Europę, Rewolucję Francuską po wiek XX. W każdej z epok odradza się w innej roli i na nowo rozpoczyna poszukiwanie swojego ideału – Erosa. W finale spotyka go tam, gdzie zupełnie się go nie spodziewa.