Jak dziś brzmi „Święto Wiosny”? Kogo lub co trzeba poświęcić, aby odnowić znaczenie rytuału, który od lat potępiany jest w tym świętym tekście? Jak przeżyć, kiedy decyzje ogółu szkodzą jednostce? Czy ta ofiara była konieczna? Czy rytuał się powtórzy? Oto kilka naglących pytań, od których zespół Borderline Danza zaczął swe poszukiwania choreograficzne, kiedy zdecydował się on zmierzyć ze „Świętem Wiosny”. Słynna kompozycja Igora Strawińskiego wykonywana jest tutaj na żywo, na fortepianie na cztery ręce, by podkreślić rytuał tańczącej grupy, w której każda jednostka wyróżnia się tożsamością cielesną, jakością ruchu, a także relacjami, które buduje z innymi. Rytuał poświęcenia konieczny do odrodzenia ogółu już się odbył. Widać ślady stworzenia – płci męskiej lub żeńskiej, człowieka albo i nie – które niegdyś było w ruchu, a dziś zostały po nim tylko ubrania – nieruchome i obramowane, jakby miały być świadkiem wydarzenia, którego naturalnym przeznaczeniem jest powtarzalność i z którym instynktownie musimy walczyć. Taniec w „Sacre” jest wyrazem nie tylko zbiorowości, ale też sprzeciwu i oporu. To mechanizm społeczny, którego celem są koegzystencja i wspólne uniesienie. To obraz mikroświata, w którym tu i teraz cyklicznie odbywa się rytuał koegzystencji. ENGLISH: How does the Rite sound today? What or who is to immolate in sacrifice for the renewal of meaning that this sacred text keeps complaining over time? How do you survive if the choices of a community are to harm a single? Was the sacrifice necessary? Will it happen again? These are some of the urgent questions from which the choreographic investigation of the Borderlinedanza company started, when it decided to confront each other with the Rite. The famous sound score by Igor Stravinsky is performed live, in the piano version for four hands, to mark the ritual of a group dancing in which each individual is distinguished by bodily identity, by quality of movement and for the relationality it entertains, builds or negotiates with the Other. The Rite, the sacrificial one necessary for the collective rebirth, has already happened. There are traces of a creature –perhaps male, female, perhaps human or otherwise – that was once in motion, and of which only the clothing remains visible now, immobile and framed as if to bear witness to an event that is destined to repeat itself naturally, and against which we instinctively have to fight. And so, Sacre's dance becomes a language of aggregation, but also a practice of dissent and resistance, it is the social device that performs and attempts to coexistence and to common elevation – it is the expression of a microcosm of existences that, in the here and now, cyclically, tries and tries again, the ritual of being together W 1998 roku Claudio Malangone założył zespół Borderline Danza, którego działalność wspierana jest przez region Kampania oraz włoskie Ministerstwo Kultury. Od 2010 roku zespół angażuje się w projekty międzynarodowe. Występował na festiwalach w Europie, Azji (Japonia, Wietnam, Korea Południowa), Meksyku czy Ameryce Północnej. Od początku swojej działalności zespół zajmuje się poszukiwaniami choreograficznymi, których celem jest uwolnienie ciała od aspektów technicznych, aby odkryć ruch, w którym istotne są gesty w odniesieniu do rzeczywistości. Niemniej jednak ruch nie jest jedynym elementem komunikacji. W pracy nad choreografią na jej formę i koncepcję wpływ ma również ludzki umysł i zachodzące w nim procesy neurobiologiczne: choroby, uczucia, lęki, płeć – wszystko, co czyni nas istotami ludzkimi, co rozwija się na granicy między jasnością a ciemnością, ruchem a bezruchem, dźwiękiem a ciszą, obecnością a nieobecnością. Wideo, muzyka, ciało i głos są elementami choreografii, które nadają sens i znaczenie całemu dziełu. ENGLISH: In 1998 Claudio Malangone found the company “Borderline danza”. The Company already has received the recognized and subsidized by the Italian Ministry for the Cultural and from the Campania Region for the production activity. Since 2010 is involved on in international cultutural exchange projects, it has been in festival in Europe, Asia (Japan, Viet Nam and South Korea), Mexico and North America. The Company since the beginning is on the national scene, with a choreographic research work that free the body from the tecnicistical manipulation, in order to find again movements that value the gesture, in every moment in contact with the reality. But the movement is not the only element of communication. The choreographic development of the form and its concepts are influenced by the studio of humans mind ant its neurobiological process: the illness, the feelings, the fears, the sex, everything that make a person to be a human being is developing in an unstable balances between brightness and darkness, movement and quiet, sound and silence, presence and absence. Video, music, body and voice, are all parts of the choreography in order to give sense and therefore meaning to the performance.