Jedna z najciekawszych współczesnych polskich reżyserek wzięła tym razem na warsztat mało znane opowiadanie pochodzącego z Galicji wybitnego pisarza i poety austriackiego. Podejmujący problem relacji sztuki i życia, sacrum i profanum utwór Tauschinskiego stał się tutaj punktem wyjścia dla głęboko indywidualnej, twórczej wizji Agaty Dudy-Gracz, okrzykniętej przez krytyków sukcesorką teatru totalnego