W państwie Prawia panuje ustrój idealny. Gospodarka rozwija się dzięki ochotniczej pracy obywateli, bez zapożyczeń i długów u kapitalistycznych mocarstw Zachodu czy Wschodu. Rodzina odzyskała należne jej w społeczeństwie miejsce - a wszystko dzięki wprowadzeniu podatku od bezdzietności i sprawnemu działaniu Urzędu od Spraw Rodzinnych. Mężczyźni biją kolejne rekordy sportowe, dokonują wielkich odkryć, wprowadzają zupełnie nowy, lepszy ład, z kolei kobiety… realizują się w macierzyństwie. I w kuchni. Przede wszystkim w kuchni. “Wiesz co jest w tym wszystkim najgorsze?” - pyta jedna z bohaterek dramatu. - “To, że u szczytu zabrano się na serio do prywatnego życia obywateli. Do małżeństw się wtrącają i do tego… i do owego…” Podczas, gdy wiele tekstów modernistycznych straciło na żywotności, dramat Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej zaskakuje aktualnością wątków i motywów. "Baba Dziwo" to utwór skrajnie nowoczesny - zarówno pod kątem humoru (mamy przecież do czynienia z tragikomedią), jak i demokratycznego i feministycznego wydźwięku. Treści zdiagnozowane przez autorkę ponad 80 lat temu, stają się szczególnie naglące w czasach, gdy środowiska rządzące coraz silniej ingerują w społeczną, ale również indywidualną wolność jednostki - a w szczególności kobiety. Fragment recenzji portalu "Teatr dla Wszystkich": Kraków zawsze stał alternatywą. Teatry studenckie, podziemne, amatorskie czy nieformalne od dziesięcioleci budowały kulturalną tkankę miasta. Nie sztuką jest iść tam, gdzie wszyscy chodzą, sztuką jest trochę poszukać, pogrzebać i znaleźć - na przykład Teatr Przypadków Feralnych. Baba Dziwo to abstrakcyjna jazda bez trzymanki - pomysłowa, intensywna, wykorzystująca malutką scenę w Klubie Pod Jaszczurami do ostatniego centymetra. Fragment recenzji portalu "Kultura Na Co Dzień": Tragikomedia autorstwa Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej przez lata była i nadal jest chętnie podejmowanym tekstem do realizacji teatralnej przez wielu polskich twórców. Pisarka w swojej sztuce zastosowała elementy groteski, satyry, metafory oraz pewnego rodzaju absurdu, rozpalając w czytelniku całą gamę myśli wołających o odpowiednie odniesienie do otaczającej nas rzeczywistości. I choć utwór został napisany kilka lat temu, nadal nie traci na swym przekazie, a poprzez użycie odpowiednich środków reżyserskich jest w stanie idealnie wpasować się w istniejącą sytuację polityczną.