Co widać na niebie? Ptaka, dron, Słońce, Księżyc, I urodzinowy balon. W „Kosmicznym Domu” Lina Lapelytė – znana polskiej publiczności z oper “Sun & Sea” (Złoty Lew na Biennale w Wenecji) i “Have a Good Day!” – uwidacznia to, co pozornie nieistotne i nieznaczne. Zwykłe, codzienne działania, prywatne rytuały, próby rozczytania znaków, jakie być może daje nam świat, oraz osobiste przełomy, które trudno zauważyć z daleka. To wszystko okazuje się ważnym budulcem metaforycznego kosmicznego domu, który naszą potrzebę ukorzenienia i bezpieczeństwa może zaspokoić jedynie wtedy, gdy zaakceptujemy to, że nic nie jest stałe, nic nie jest na zawsze. Nie ma tu wielkich narracji, klasycznych scen dialogowych czy spektakularnych życiorysów – są fragmenty wspomnień, przepływy myśli i próby znalezienia jakichś zasad w złożoności świata. Muzyczny charakter spektaklu i praca z głosem – niekoniecznie wirtuozerskim – pozwalają dotknąć tego, co w nas najbardziej kruche i uwrażliwione. Wprawione w ruch ciała, głosy, scenografia, a nawet światła tworzą razem środowisko, które będąc w ciągłym ruchu, paradoksalnie pozwala się na chwilę zatrzymać i spojrzeć na ulotne momenty, które są właściwą treścią życia. Trzy utwory ze spektaklu zostały zamówione przez Fundację Jencks. „Kosmiczny Dom” powstaje równolegle z wystawą Liny Lapelytė „In the Dark, We Play”, zamówioną przez tę samą fundację i pokazywaną w The Cosmic House w Londynie od 9 kwietnia do 19 grudnia 2025 roku. Premiera: 11 kwietnia 2025 roku