Piotr Olech
18 oddanych głosów
Ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Wokalno – Aktorskim Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku w klasie śpiewu prof. Piotra Kusiewicza. Jest także absolwentem Wydziału Wychowania Muzycznego Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Swoje umiejętności wokalne doskonalił podczas licznych kursów mistrzowskich u takich artystów, jak Paul Eswood, Kai Wessel, Stephen Taylor oraz u członków zespołu wokalnego The King’s Singers.
W latach 1995 – 2000 był członkiem Kameralnego Zespołu Wokalnego Cantus, z którym zdobył II nagrodę na pierwszym Konkursie Muzyki Dawnej „Przeszłość dla przyszłości” w Warszawie oraz nagrodę za najlepszy debiut na VIII Festiwalu Muzyki Dawnej w Warszawie.
Współpracuje z Warszawską Operą Kameralną (opery m.in. C. Monteverdiego, G.F. Haendla, W.A. Mozarta), z wybitnymi solistami, zespołami specjalizującymi się w wykonawstwie muzyki dawnej (m.in. Ars Cantus, Ars Nova, Concerto Polacco, Dekameron, Il Tempo, Musicae Antiquae Collegium Varsoviense), a także z filharmoniami i orkiestrami kameralnymi. Występuje na znaczących festiwalach muzycznych w Polsce i za granicą (Czechy, Francja, Holandia, Niemcy, Portugalia, Słowacja, Włochy i in.) W roku 2003, w ramach Europejskiej Akademii Barokowej Ambronay we Francji, brał udział w spektaklach operowych Athalia G.F. Haendla, pod dyrekcją Paula McCreesh’a.
Dokonuje wielu nagrań muzycznych dla Polskiego Radia i Telewizji. Ma także w swoim dorobku niemal 30 nagranych płyt CD. Kilka z nich otrzymało nominacje do nagrody Fryderyka, a płyta z cyklu „Musica Claromontana” z utworami Amando Ivančiča uhonorowana została nagrodą „Fryderyk 2006”.
Piotr Olech prowadzi też, jako adiunkt, zajęcia emisji głosu w Instytucie Muzyki Uniwersytetu Marii Curie – Skłodowskiej w Lublinie. Jest także zapraszany do prowadzenia kursów poświęconych wykonawstwu muzyki dawnej (Lidzbark Warmiński, Rajnochovice – Czechy).
więcej
Często występuje w:
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Sen nocy letniej
„Sen nocy letniej” to najbardziej erotyczna ze wszystkich sztuk Szekspira – twierdził Jan Kott. Diabelski Puk wyzwalający z ludzi najbardziej pierwotne instynkty i perfidni władcy elfów gmatwają na potęgę emocje i pragnienia bohaterów. Eros i Tanatos pchają ich w objęcia miłosnej orgii, wymienność afektów i kochanków staje się igraszką. Debiutanci w sztuce miłości idą w las na zew zwierzęcej Natury. Czy w tym szaleństwie jest metoda?
William Szekspir prawie cztery wieki temu odkrył, że komizm i tragizm to dwie strony tej samej monety, którą rzuca nam przekorny los. Tą prawdą podszyte są jego najlepsze sztuki. „Sen nocy letniej” – jego najbardziej popularna komedia, skrząca się dowcipem, piętrząca przezabawne sytuacje, prowokująca nas do szczerego śmiechu – ma pod powierzchnią nieokiełznanej fantazji i fanfaronady rys egzystencjalnego smutku. Refleksję nad przemijaniem, utratą, niespełnieniem…
Wedle koncepcji reżysera - Artura Tyszkiewicza – nie ukryje cichego smutku tej bardzo wesołej sztuki ani rozbuchany seks, ani kipiąca witalność młodych bohaterów, ani uroki rozsiewane przez elfy. Spektakl grany - dosłownie - śpiewająco, w rytm muzyki trzech wiolonczeli i jednej waltorni, pobrzmiewa gorzką mądrością, którą genialny ironista Szekspir sprzedaje nam w promocji teatralnego biletu. Czy damy mu się raz jeszcze zaczarować?
więcej
Szczegóły