Paweł Stanisław Wrona
56 oddanych głosów
więcej
Często występuje w:
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Phantom - upiór w operze
Christine to samorodna artystka, której wspaniałą karierę wróży Hrabia Philipp de Chandon – protektor i mecenas Opery Paryskiej. W tym samym czasie kierownictwo opery przejmuje nowy zarządca, który decyzje podejmuje do spółki z divą operową wątpliwego wdzięku – Carlottą.
Przysłana na przesłuchanie przez hrabiego Christine dostaje od Carlotty ledwo posadę garderobianej, jednak przyjmuje propozycję z ogromną wdzięcznością i pokorą. W zaciszu garderoby nuci swym pięknym głosem melodię, która dociera do Eryka. Ten zachwycony postanawia oszlifować ten wokalny diament. Lekcje idą tak dobrze, że po niedługim czasie Christine jest gotowa na przesłuchanie, jednak możliwe jest to – pod nowymi rządami w operze – jedynie w pobliskim bistro. Za wstawiennictwem Hrabiego dziewczyna prezentuje swoje możliwości i z miejsca podbija serca zgromadzonej publiki. Poruszona Carlotta daje jej natychmiastowy angaż w najnowszej produkcji, zastawiając na nią jednocześnie pułapkę...
więcej
Szczegóły
Baron Cygański
To z pewnością najpopularniejsze i najbardziej lubiane dzieło J. Straussa. Historia pięknej Cyganki – Saffi i jej miłości do węgierskiego szlachcica - Barinkaya, stała się inspiracją dla wielu pięknych melodii oraz malowniczych scenerii. Cygański żywioł przeplata się tu z wiedeńską elegancją, humor z refleksją, wielkie sceny zbiorowe z nastrojowymi ariami i duetami a muzyka J. Straussa nie wymaga rekomendacji.
Do zrujnowanej posiadłości, na której swój obóz rozłożyli Cyganie, (a według legendy znajduje się zakopany stary turecki skarb) powraca po światowych wojażach syn dawnego wojewody Sandor Barinkay. Na dzień dobry otrzymuje od starej Cyganki Czipry wróżbę o nieodległym wzbogaceniu się i ożenku. W stosunku do jego osoby ma plany Kalman Żupan – handlarz świń, ojciec pięknej Arseny, w której jednak kocha się syn jej guwernantki Ottokar. Żupan inicjuje spotkanie z Barinkayem, podczas którego młodzieniec zakochuje się w Arsenie i deklaruje chęć zawarcia małżeństwa. Arsena stawia jednak warunek – wyjdzie tylko za barona. To uciążliwe zawarowanie jest wybiegiem mającym na celu zablokowanie drogi do serca Arseny, które należy już do Ottokara. Barinkay podsłuchuje ich rozmowę podczas schadzki i wzburzony odchodzi w kierunku cygańskiego obozu, gdzie zostaje… cygańskim wojewodą, w dodatku po chwili zaręczonym już z cygańską pięknością Saffi.
Przepowiednia Czipry wskazuje Barinkayowi położenie ukrytego skarbu. Z szykowanych mu przez Carnera kłopotów wybawia go przybycie księcia Homonaya, który werbuje ochotników na wojnę turecką – a ta, jak to wojna - przecina w mig wszystkie spory. Okazuje się również, że Saffi nie jest wcale Cyganką a pełnej krwi księżniczką, co wprawia Barinkaya w nie lada konsternację.
więcej
Szczegóły
Zemsta nietoperza
„Zemsta nietoperza” Johanna Straussa uznana została za arcydzieło operetki wiedeńskiej. Po pierwszym wystawieniu zdobyła wszechświatową sławę i do dziś niepodzielnie króluje w repertuarach największych teatrów operowych. Wspaniała muzyka - walce, polki, arie oraz intrygujące, pełne humoru libretto, w doskonałym tłumaczeniu Juliana Tuwima - na naszej scenie tym razem w reżyserii Artura Barcisia!
więcej
Szczegóły
Kraina uśmiechu
„Kraina uśmiechu” to romantyczna historia rozgrywająca się w egzotycznej scenerii. Liza zakochuje się w pięknym księciu Su-Czongu, i w jednej chwili podejmuje decyzję o wyjeździe do Chin i o poślubieniu swojego ukochanego. W ten sposób, pod romansowym konwencjonalnym kostiumem, pojawia się inny temat: spotkanie dwóch równorzędnych kultur – Zachodniej Europy i Chin, i próba dialogu pomiędzy nimi. To zapisany w libretcie ślad po autentycznej fascynacji Orientem, potęgą starej, wielkiej cywilizacji z jej osobnymi wartościami i zwyczajami. Ale ten metaforyczny, podwójny romans Europy i Chin – księcia Su-Czonga i Lizy Lichenfelds, oraz księżniczki Mi i porucznika Gustawa von Pottensteina – nie kończy się happy endem. Fascynacja zamienia się w gorzką wiedzę, różnice kulturowe i społeczne okazują się nieprzekraczalne, a marzenia o miłości i emancypacji – niemożliwe do zrealizowania ani w Chinach, ani w Europie. Orient okazuje się początkowo pięknym snem, który zmienia się w odzierający ze złudzeń koszmar. Liza i Gutek odjeżdżają, żegnani arią Su-Czonga. „Nie płacz, mała Mi”… „Uśmiech na ustach na dobre i złe”… Finał ujawnia ironiczny, pełen tragizmu sens tytułu tej późnej operetki z okresu tauberowskiego, trudnej do zakwalifikowania, spoglądającej w stronę opery.
A może jedynym prawdziwym miejscem w tym świecie jest więc Prater – świat wyobrażeń i tęsknoty za miłością?
więcej
Szczegóły
Skrzypek na dachu
„Skrzypek na dachu” to jeden z najsłynniejszych musicali, którego fabułę oparto na prozie tworzącego w jidysz pisarza Szolema Alejchema. Osadzony w realiach carskiej Rosji sprzed wieku ukazuje codzienne życie mieszkańców Anatewki – i Żydów, i gojów. Głównymi postaciami są mleczarz Tewje, jego żona Gołda i ich młode córki. Ale w „Skrzypku na dachu”, jak zresztą już na początku mówi sam mleczarz, są i inni. Piosenka „Gdybym był bogaczem”, jedna z najbardziej rozpoznawalnych na całym świecie, jest sztandarowym utworem spektaklu. Nie mniej piękne i wzruszające są „To świt, to noc”, „Kwiatku mój”, czy też finałowa „Anatewka”.
Premiera lubelskiego przedstawienia „Skrzypka...” w reżyserii Zbigniewa Czeskiego miała miejsce na scenie legendarnego Domu Kultury Kolejarza w roku 1994. Ten sam (a jednak trochę inny...), cieszący się wielką popularnością wśród widzów nadal można oglądać na scenie naszego teatru.
więcej
Szczegóły
Hallo Szpicbródka
Dwudziestolecie międzywojenne, Warszawa. W Teatrzyku rewiowym „Czerwony Młyn” nie dzieje się dobrze – widownia świeci pustkami, brak pieniędzy na wypłaty dla artystów. Z pomocą przychodzi inżynier Fred Kampinos, bo... kocha Teatr? A może ma zupełnie inne plany zostając współwłaścicielem tej sceny? Bardziej od tego, co dzieje się na scenie, interesuje pobliski Bank... „Hallo Szpicbródka", film Janusza Rzeszewskiego i Mieczysława Jahody z 1978 roku, to jeden z największych przebojów w historii polskiego kina. Teraz ten tytuł na naszej scenie!.
Jak potoczą się losy bohaterów? Czy Fred Kampinos zakocha się… w Teatrze?
Przekonajcie się sami…
więcej
Szczegóły
Bal w Savoyu
„Bal w Savoyu” Paula Abrahama to operetka w III aktach, której libretto stworzone zostało według najlepszej receptury opracowanej przez takich geniuszy gatunku jak Strauss, Kalman czy Lehar.
To historia towarzysko-miłosna ujawniająca ciągoty międzywojennych elit do wyzwalania się z wiktoriańskiej moralności, podana oczywiście w sosie genialnie syntetycznym. W tej rewiowej i przepysznej aranżacyjnie operetce reprezentant elit frenetycznie balujących u progu zmierzchu bogów brata się z synem orientu, a wybitnie uzdolniony artysta okazuje się być artystką i dokonuje publicznego coming out’u – gdzież, jak nie na wielkim balu w hotelu Savoy!
Tytuł ten był już dwukrotnie wystawiany przez nasz teatr (w 1962 oraz 1989 roku) i za każdym razem cieszył się niesamowitym wzięciem. Spowodowane było to przede wszystkim muzyką, pozwalającą określać „Bal w Savoyu” operetką zaiste musicalową. To właśnie kompozytor dzieła Paul Abraham był tym, który zaimportował jazz na wielkie sceny Europy jeszcze w latach 30-tych XX wieku. Dodatkowym atutem dzieła jest, wzbudzająca zachwyty publiczności imponująca liczba tańców charakterystycznych dla międzywojnia (foxtrot, shimmy, tango, slow fox), z czego skrzętnie korzysta efektowna choreografia.
"Bal w Savoyu" to dzieło jednocześnie piękne i magnetyzujące, a wątki zaakcentowane w naszej adaptacji z pewnością frapować będą umysły w szerokim dyskursie publicznym.
TREŚĆ
Finalizując upojną podróż poślubną Markiz Arystyd Faublas i Madleine na Weneckim tarasie po raz kolejny wyznają sobie miłość i przyrzekają wierność, by nazajutrz powrócić do Nicei i rozpocząć spokojne małżeńskie pożycie. Plany jednak zmienia niespodziewane zaproszenie na bal w hotelu Savoy, które przysyła dawna kochanka Markiza Tangolita - argentyńska tancerka. To egzekucja długu z przeszłości, którego przedmiotem jest kolacja we dwoje na żądanie Tangolity - ekwiwalent za nagłe odprawienie metresy.
Arystyd nie chcąc zdradzić się z dość kontrowersyjnym zamiarem wzywa na konsultację swego przyjaciela - attache poselstwa tureckiego we Francji Mustafę, który w sprawach małżeńskich wykazuje daleko większe (sześciokrotnie!) doświadczenie od Markiza. Ten obmyśla plan wyciągnięcia Arystyda do Savoya pod pretekstem spotkania ze starym przyjacielem, kompozytorem Pasodoble. Plan wspaniały, ma tylko jeden szkopuł - kompozytorem Pasodoble jest przyjaciółka Madleine, Daisy Darlington, która robi zawrotną karierę muzyczną pod męskim pseudonimem i tego samego dnia przybywa do posiadłości państwa Faublas by wyciągnąć Madleine dokładnie na ten sam bal!
Przyjaciółki pozwalają więc Arystydowi i Mustafie snuć intrygę, podczas gdy same wzywają krawca, by ekspresowo skroił dla Madleine balową kreację kobiety wyzwolonej, w której ma dokonać się odpłata pięknym za nadobne - z pierwszym lepszym napotkanych chętnym mężczyzną.
Zaczyna się bal, na którym Madleine z zaciśniętymi pod woalem zębami śledzi flirt Arystyda i Tangolity, sama próbując grać prowokującą ekskluzywną kokotę. W końcu kandydat na kochanka wyłania się z wirującego tłumu (w którym bawi się również wielka koalicja Mustafy i jego sześciu multikulturowych byłych żon, zachwalających go nota bene Daisy, która wyraźnie czuje miętę do tureckiego dyplomaty). Gdy Markiz i Tangolita wybierają pokój, w którym ma się wypełnić zobowiązanie, Daisy zaciąga poznanego Celestyna do pokoju obok, by - przy pomocy usłużnego kelnera - powtarzać wszystko to, co dzieje się za ścianą. Nawet telefon od targanego wyrzutami sumienia męża odbiera Madleine, utwierdzając go w przekonaniu, że grzecznie czeka na niego w domu.
Światła gasną.
Tymczasem w sali balowej szykuje się występ Pasodoble. Ku ogromnemu zdziwieniu zebranych, a zwłaszcza Mustafy, na scenę wkracza Daisy Darlington, ogłaszając przez radio całemu światu, że to ona jest autorką szlagierów, które tańczy się we wszystkich stolicach. To również świetna okazja do ogłoszenia zaręczyn z Mustafą. Swoje ogłoszenie ma też Madleine, która w emocjonalnym wystąpieniu piętnuje swego męża za romans z Tangolitą i jednocześnie rewanżuje się rewelacjami o swoim obcowaniu w pokoju numer 9.
Na drugi dzień o echach skandalu czytają jego bohaterowie w prasie codziennej. Wszystko wskazuje na to, że właśnie kończy się pięknie zaczęte małżeństwo. Sprawę ratuje ostatecznie prowokacja Daisy. Kompozytorka przyciska Celestyna, który zjawia się w domu państwa Faublas w charakterze notariusza mającego załatwić formalności rozwodowe. Finał sztuki publiczność operetkowa zaakceptuje łaskawie i z ulgą, gdyż wszystko kończy się tak, jak zaczęło - bez absmaku.
więcej
Szczegóły
La Traviata
Akcja opery rozgrywa się w Paryżu i pod Paryżem w 2. połowie XIX wieku. Opowiada historię kurtyzany Violetty Valery, w której zakochuje się młody poeta Alfred Germont.
Violetta skuszona wizją życia u boku przystojnego Alfreda porzuca swojego protektora Barona Douphola i z wielkiego balu trafia do wiejskiej posiadłości gdzie zaczyna sielskie życie. Jednak cieniem na tej sytuacji kładzie się choroba Violetty oraz uszczuplające się oszczędności. Uświadomiony przez siostrę Violetty Anninę Alfred wyjeżdża do Paryża by zdobyć pieniądze, a w tym czasie jego ojciec składa byłej kurtyzanie wizytę by przekonać ją do porzucenia Alfreda, gdyż mezalians jest szkodliwy dla małżeńskich planów jego siostry. Violetta ulega wreszcie namowom Giorgia i wyjeżdża do stolicy Francji by wrócić do poprzedniego stylu życia. W ślad za nią rusza Alfred, który na balu doprowadza do konfrontacji między nim a Baronem Douphol oraz samą kochanką. Skandaliczne zachowanie w efekcie kończy się wyzwaniem na pojedynek. Violetta umęczona i schorowana zmaga się z cierpieniem w samotności i tak zastaję ją Alfred, który po jakimś czasie wraca z dalekiej podróży. W końcu dowiedział się o chorobie i poświęceniu kochanki, wybłagał też u ojca zgodę na ślub z Violettą. Na szczęśliwe zakończenie jest już za późno, Violetta umiera w ramionach ukochanego.
Libretto opery "La Traviata" napisane przez F. M. Piave oparte jest na powieści A. Dumasa "Dama Kameliowa" i stanowi jedną z najciekawszych i najmądrzejszych historii w dziejach opery światowej. Powszechnie uznaje się "Traviatę" za najdoskonalsze dzieło Verdiego, w którym muzyka idealnie konweniuje z kameralnym nastrojem tworzonym przez artystów.
więcej
Szczegóły
Księżniczka Czardasza
Najlepsza i najpopularniejsza operetka Emmericha Kalmana i jedna z najczęściej wystawianych na światowych scenach muzycznych, w której przebój goni przebój, a barwne frazy muzyczne przeplatają się z dynamicznymi układami baletowymi. Któż nie zanuci pochodzących z niej przebojowych melodii.
W spektaklu udział bierze 100 wykonawców (soliści, chór, balet, orkiestra).
Książę Edwin von Lippert Weylersheim zaręcza się z gwiazdą variétés „Orpheum” Sylvą, chociaż ta planuje wyjazd na podbój Ameryki. Oczywiście rodzina nie godzi się na małżeństwo, tym bardziej, że Edwin jest zaręczony z kuzynką Stasi. Pojawiają się też birbanci Boni i Feri. Ten pierwszy pokazuje Sylvii zawiadomienie o oficjalnych zaręczynach Edwina z hrabianką Stasi. Gwiazda czuje się zawiedziona i oszukana. Boni pociesza ją, że takich Edwinów czekają tuziny, więc pora jechać po oklaski i po karierę. Przed tym jednak Sylva pojawia się incognito jako żona... Boniego na balu w pałacu księstwa Lippert Weylersheim w Wiedniu i zdobywa serca niedoszłych teściów... Wydarzenia zdają się przybierać sensacyjny obrót, a wszystko po to, aby w finale mogło zabrzmieć wspólne - Kochaj mnie!
więcej
Szczegóły
Machiavelli
Ten prowokujący obyczajowo i intelektualnie musical bazuje na genialnym tekście jednego z najwybitniejszych umysłów politycznych w historii Niccolo Machiavellego. Tym razem mistrz podstępu swój geniusz objawia nie w spiskach pałacowych ale w krotochwilnej historii traktującej o ludzkiej głupocie.
Osią libretta musicalu jest intryga, do jakiej zostaje zaproszony zblazowany Machiavelli, który po podstępie doktora Calfucciego spędza wygnanie na grze w kości z miejscowymi. Inspiratorem całego zamieszania jest jego były uczeń Kallimach, który zakochał się w Lukrecji, córki byłej kochanki Machiavellego Sostraty, a żony zdrajcy Calfucciego.
Podjudzony możliwością zemsty na swoim wrogu Machiavelli powraca do Florencji i od Sostraty dowiaduje się, że Lukrecja i Calfucci nie mogą mieć dzieci. W tym samym momencie plan stratega dojrzewa – pozorując niechęć zarzuca haczyk i nęci nadzieją na wyleczenie domniemanej bezpłodności Lukrecji za sprawą genialnego doktora, który posługuje się cudownym korzeniem mandragory. Podczas tajnego spotkania lek zostaje sporządzony, ale skuteczność kuracji okupiona ma być nieuniknioną śmiercią pierwszego mężczyzny, który zbliży się do Lukrecji po zażyciu przez nią cudownej mikstury. Dla powodzenia planu Calfucci godzi się na substytuta wybranego spośród florenckich włóczęgów…
Nie będziemy zdradzać ani zakończenia sztuki, ani mnogości pobocznych wątków, w jakie obfituje musical Machavelli, polecamy go z całego serca wrażliwości i poczuciu humoru naszej szanownej publiczności, dla której takie nazwiska jak Jerzy Wasowski, Ryszard Marek Groński czy Antoni Marianowicz starczą za gwarancję jakości muzyki i słowa z jakich ostatecznie uszyty został spektakl. Warto jednak zaznaczyć, że – jak to w przypadku mieszanki o wzorcowych proporcjach melodyki, liryki i farsy, będącej znakiem firmowym Kabaretu Starszych Panów, songi z Machiavellego stanowią jakość samą w sobie, celnie komentując rzeczywistość, w sposób zadziwiająco błyskotliwy i aktualny.
więcej
Szczegóły
