Marta Ojrzyńska
26 oddanych głosów
Data urodzenia:
02-03-1981 (42 lat)
Aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna.
W Teatrze Łaźnia zagrała w spektaklu "Paradiso" w reż. M. Borczucha (premiera: 21.06.2014).
Od roku 2005 związana z Narodowym Starym Teatrem im. H. Modrzejewskiej w Krakowie. Na deskach tego teatru wystąpiła w spektaklach: M. Borczucha (m. in "Lulu", "Werter", "Brand miasto wyobraźni"), K. Lupy ("Factory 2"), P. Miśkiewicza ("Przedtem/potem"), M. Grabowskiego ("Chopin kontra Szopen"), K. Garbaczewskiego ("Poczet królów polskich"), E. Marciniak ("Śmierć i zmartwychwstanie świata"), M. Strzępki ("Bitwa warszawska 1920"), Ł. Twarkowskiego ("Akropolis").
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Mieszkanie na Uranie
Po lekturze książek Paula B. Preciado nic już nie jest takie, jak było. Dawne pojęcia i podziały tracą sens, a system kapitalistyczny w fazie farmakopornograficznej zostaje ostatecznie bezlitosnym przeciwnikiem jednostki.
MICHAŁ BORCZUCH (W NOWYM TEATRZE WYREŻYSEROWAŁ: APOKALIPSĘ, ZEW CTHULHU, KINO MORALNEGO NIEPOKOJU) JAKO PIERWSZY WPROWADZA TEKSTY PRECIADO DO TEATRU URUCHAMIAJĄC ICH PERFORMATYWNĄ SIŁĘ. KORZYSTA Z ESEJÓW NIEPRZETŁUMACZONYCH DOTĄD NA JĘZYK POLSKI, WYDANYCH W TOMIE MIESZKANIE NA URANIE.
PROROK: Przynoszę wam wieści o przeprawie, która nie wiedzie ani do królestwa Bożego na ziemi, ani do szamba. Przybywam, by przemówić, do was, jak i do umarłych, ale również do tych, którzy żyją tak, jakby już nie żyli, przede wszystkim jednak, by przemówić do wyklętych i niewinnych dzieci, które nie przyszły jeszcze na ten świat.
APOSTOŁ TOMASZ: Z Michałem Borczuchem przygotowujemy sceniczną adaptację Mieszkania na Uranie Paula Beatriz Preciado w tłumaczeniu Sławka Królaka. Zgromadzone w książce teksty powstawały głównie na lotniskach i w pokojach hotelowych na zamówienie francuskiej gazety Libération i innych europejskich mediów od 2013 roku po pierwsze miesiące 2018. Jeśli jest prorok, którego myślenie rzuca wyzwanie systemowi, są i Apostołowie.
APOSTOŁKA JAŚMINA: Kiedy teksty zaczynały powstawać, On/Jego miał na imię Beatriz. Mimo że jako queerowa lesbijka był już odszczepieńcem, pod względem pozycji społecznej i sytuacji prawnej pozostawał kobietą.
APOSTOŁKA MARTA: Kończąc prace nad tymi zapiskami, stojąc nadal na rozstajach dróg, podpisał je nowym imieniem, w dłoni dzierżąc nowy dowód osobisty, w którym płeć na mocy prawa zapisano jako męską.
APOSTOŁ ANU: Przeprawa jest podróżą, której na każdym kroku towarzyszy ryzyko, nieoczywistość, poczucie dziwności i obcości. Nie jest to jednak słabość, w tym tkwi największa siła.
APOSTOŁ BARTEK: Nic, co mi się przytrafia, nie jest wyjątkowe. Podlegam tej samej planetarnej metamorfozie, jak wszystko wokół mnie.
APOSTOŁ MICHAŁ: Jak mówi Paul B.: Posunąłbym się do stwierdzenia, że to właśnie procesy tranzycji pozwalają nam zgłębić globalną transformację polityki, dokonującą się na naszych oczach.
Cytaty pochodzą z Mieszkania na Uranie Paula B. Preciado w tłumaczeniu Sławomira Królaka.
Paul B. Preciado hiszpański pisarz, filozof i kurator sztuki. Studiował filozofię i teorię płci w New School for Social Research w Nowym Jorku m.in. u Agnes Heller i Jacquesa Derridy. Doktorat z filozofii i teorii architektury obronił na Uniwersytecie Princeton. Jego zainteresowania obejmują problemy tożsamości, płci, architektury, seksualności. Jest jednym z najszerzej czytanych współczesnych autorów teorii queer.
Jego pierwsza książka, „Contra-Sexual Manifesto" (2000) stała się kluczowym punktem odniesienia dla europejskiego aktywizmu queer i trans. W Polsce dotąd wydane zostały jego dwie książki: „Testo ćpun. Seks, narkotyki i biopolityka w dobie farmakopornografii” (Krytyka Polityczna, 2021), dziennik dokumentujący przyjmowanie przez autora testosteronu, a zarazem polityczna historia technologii związanych z ludzką seksualnością oraz „Pornotopia: architektura i seksualność w magazynie Playboy w czasach zimnej wojny” (Fundacja Bęc Zmiana, 2021). Puntem wyjścia do tej książki był pomysł Preciado na rozprawę doktorską o konwersji Świętego Augustyna jako o doświadczeniu transseksualizmu.
Preciado był również dyrektorem programów publicznych w Muzeum Sztuki Współczesnej w Barcelonie w latach 2012–2014, kuratorem programów publicznych realizowanych w ramach documenta 14 w Kassel i Atenach w 2017 roku oraz kuratorem pawilonu tajwańskiego na Biennale Sztuki w Wenecji w 2019 roku. Współpracuje z Centrum Georges Pompidou w Paryżu.
„Mieszkanie na Uranie”, które w Polsce ukaże się dopiero jesienią 2022 nakładem wydawnictwa Karakter, to zbiór esejów Paula B. Preciado pierwotnie publikowanych na łamach francuskiej gazety „Libération”. W tych krótkich formach Preciado, kosmopolita urodzony w Hiszpanii, wykształcony w Paryżu i Nowym Jorku, wędrujący po Europie, opisuje doświadczenia niemal siedmiu lat swoich międzynarodowych podróży, które odbywał w trakcie procesu tranzycji.
– Nie jestem mężczyzną nie jestem kobietą nie jestem heteroseksualny nie jestem homoseksualny nie jestem biseksualny. W reżimie upłciowienia jestem odszczepieńcem. Jestem wielością kosmosu zamkniętą w binarnym, politycznym i epistemologicznym systemie, stamtąd do was wołam – pisał we wstępie.
Przedmiotem refleksji, anegdot, ale i filozoficznych rozważań jest fizyczne przekraczanie granic w formalnym i tożsamościowym wymiarze – w sferze osobistej, ale także globalnej i politycznej.
więcej
Szczegóły
3SIOSTRY
Wyrażając swój sprzeciw wobec agresji Rosji na Ukrainę zespół spektaklu „3SIOSTRY” wraz z reżyserem Lukiem Percevalem podjął decyzję, aby dokonać zmiany w tekście dramatu Antona Czechowa, wystawianego na scenach TR Warszawa i Narodowego Starego Teatru w Krakowie.
Od najbliższego setu spektaklu zamiast Moskwy bohaterowie i bohaterki będą wspominać Kijów, symbol utraconego raju, zniszczonego przez wojnę. Zmieniamy najważniejsze zdania w najważniejszym dramacie najbardziej znanego rosyjskiego dramatopisarza, aby podkreślić, jak ważna jest dzisiaj
Trzy siostry, tęskniące za minionym życiem w wielkim mieście. Trzy stare kobiety, próbujące zatrzymać czas. Trzy kobiety, wypędzone z raju dzieciństwa. Czas i wojna zabrały im wszystko. Do świata, który utraciły, nie kursują żadne linie lotnicze. Można się tam dostać jedynie na pokładzie własnej, zawodnej pamięci.
Luk Perceval – belgijski reżyser, jeden z najważniejszych współczesnych twórców teatru zrealizował swój spektakl pierwszy raz w Polsce w ramach linii międzynarodowej TR Warszawa. Oparte na motywach dramatu Antona Czechowa “3SIOSTRY” to portret starzejącej się Europy, która nie chce się poddać upływowi czasu. Rutynę codziennego życia tytułowych bohaterek przerywa próba przywołania wydarzeń z przeszłości. W metaforycznym domu opieki starzejąca się Europa konfrontuje się z nową energią imigrantów. Co wynika z tego spotkania? Jakie są polityczne i społeczne konsekwencje starzenia się całych społeczeństw? Jak radzimy sobie ze starością, utratą pamięci, idealizowaną przeszłością?
Temat przemijania, charakterystyczny dla dramaturgii Czechowa, nigdy nie był tak aktualny, jak dzisiaj, kiedy wali się stary porządek świata, a nowy jeszcze się nie wykształcił. Pandemia dodała do problematyki starzenia się jeszcze jeden aspekt: izolację osób starszych. A wojna – temat życia na uchodźstwie. Siostry Prozorow są rozbitkami czasu, zamkniętymi na wyspie pamięci. Żyją przeszłością, niezdolne do konfrontacji z teraźniejszością. Czego boją się główne bohaterki i za czym tęsknią? Czego my sami się boimy i za czym tęsknimy?
______________________________________________________________________________________________
Cena biletu normalnego na dany spektakl będzie rosnąć wraz z liczbą sprzedanych już miejsc na widowni. Najważniejsze dla widzów i widzek jest to, że im wcześniej zdecydujemy się na zakup, tym taniej możemy kupić bilety. Cena wyjściowa biletu w pierwszym dniu sprzedaży wynosić będzie 40 złotych, w zależności od frekwencji cena ta może maksymalnie wynieść 150 złotych.
więcej
Szczegóły
M.G.
Monika Strzępka i Paweł Demirski, po entuzjastycznie przyjętym „Królu” na podstawie powieści Szczepana Twardocha, wracają do Teatru Polskiego w Warszawie ze spektaklem na podstawie własnego scenariusza.
Znana restauratorka, telewizyjna gwiazda ratująca upadające restauracje, tytułowa M.G., wyrusza w Polskę, by ratować kolejną gastronomię przed bankructwem – degustacja, frustracja, integracja i szczęśliwy finał. Mamy to!
Tymczasem Paweł Demirski pisze dla niej inny scenariusz…
Samochód niespodziewanie łapie gumę gdzieś pośrodku niczego, baterie w telefonach padają, słońce chyli się ku zachodowi. M.G. wraz z asystentką, szukając pomocy, trafiają drogą przez las do najbliższego miasteczka…
NOWE ZASADY BEZPIECZEŃSTWA W ZWIĄZKU Z COVID19.
Mając na uwadze Państwa bezpieczeństwo, informujemy, że zakup biletów na spektakl, odbywający się w naszym Teatrze, jest równoznaczny z wyrażeniem przez Państwa zgody na złożenie niezbędnych oświadczeń wynikających z norm sanitarnych.
W związku z tym prosimy o wypełnienie poniższego oświadczenia i zgody oraz wręczenie go obsłudze widowni bezpośrednio przed wejściem do Teatru. Dokument dostępny jest w Kasie Głównej Teatru oraz do pobrania ze strony - pełna treść oświadczenia i zgody :
KLIKNIJ TUTAJ
Spektakl bierze udział w 27. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. W I etapie Konkursu spektakle ocenia Komisja Artystyczna w składzie: Anna Jazgarska, Justyna Landorf, Andrzej Lis, Henryk Mazurkiewicz, Barbara Pitak-Piaskowska, Jacek Sieradzki (przewodniczący), Paweł Stangret.
więcej
Szczegóły
Wszystko o mojej matce
"Wszystko o mojej matce" tytułem nawiązuje do filmu Almodovara, nie jest jednak jego teatralną adaptacją. To osobisty projekt Michała Borczucha i Krzysztofa Zarzeckiego inspirowany postaciami ich matek, które w roku 1986 i 1998 zmarły na raka. To przedstawienie dorosłych synów, półsierot, którzy mają do dyspozycji jedynie strzępy pamięci dziecka i nastolatka. Z pomocą zaproszonych do projektu aktorek i realizatorów chcą opowiedzieć o niemożliwej (bo zdeformowanej przez pamięć) historii odchodzenia matki lub nawet fascynacji jej chorobą, odbiorem choroby w kontekście przemian społeczno-politycznych w Polsce pod koniec lat 80. i 90.
więcej
Szczegóły
Apokalipsa
Europę po dwóch wojnach światowych przenikają wciąż włókna i strzępy ideologii. Pier Paolo Pasolini udziela ostatniego wywiadu i w kilka godzin później ginie. Jego zmasakrowane ciało z plaży w Osti staje się ponurym prognostykiem dla Europy. Następnego dnia Oriana Fallaci pisze do niego list, ujawniając sekrety ich ambiwalentnej przyjaźni. U bram Włoch stoi obcy, by dołączyć do proletariackich mas...
Michał Borczuch powołuje do życia bohaterów tamtych wydarzeń, i ówczesne konflikty, które dzisiaj nabierają śmiertelnej wyrazistości. Osobiste przekleństwa Pasoliniego i Fallaci stają się pożywką dla upiornych współczesnych postaci.
Dobra córka i wyrodny syn starej dobrej Europy. Inspiracje przedstawienia Michała Borczucha tkwią w dwóch radykalnie wyrazistych a jednocześnie przeciwstawnych dyskursach traktujących o cywilizacji Zachodu i jej fantazmatycznym Innym – uosobionym w postaci wyznawcy Islamu, terrorysty, nielegalnego imigranta. Literacką inspirację dla scenariusza stanowią dwie postaci: ikona dwudziestowiecznego dziennikarstwa politycznego, Oriana Fallaci oraz reżyser, dramatopisarz i poeta, Pier Paolo Pasolini.
więcej
Szczegóły
Apokalipsa
Między wściekłością i dumą Fallaci i uwiedzionym postacią innego Pasolinim rozciąga się przestrzeń przedstawienia.
Europę po dwóch wojnach światowych przenikają wciąż włókna i strzępy ideologii. Pier Paolo Pasolini udziela ostatniego wywiadu i w kilka godzin później ginie. Jego zmasakrowane ciało z plaży w Osti staje się ponurym prognostykiem dla Europy. Następnego dnia Oriana Fallaci pisze do niego list, ujawniając sekrety ich ambiwalentnej przyjaźni. U bram Włoch stoi obcy, by dołączyć do proletariackich mas...
Michał Borczuch powołuje do życia bohaterów tamtych wydarzeń, i ówczesne konflikty, które dzisiaj nabierają śmiertelnej wyrazistości. Osobiste przekleństwa Pasoliniego i Fallaci stają się pożywką dla upiornych współczesnych postaci.
Dobra córka i wyrodny syn starej dobrej Europy. Inspiracje przedstawienia Michała Borczucha tkwią w dwóch radykalnie wyrazistych a jednocześnie przeciwstawnych dyskursach traktujących o cywilizacji Zachodu i jej fantazmatycznym Innym – uosobionym w postaci wyznawcy Islamu, terrorysty, nielegalnego imigranta. Literacką inspirację dla scenariusza stanowią dwie postaci: ikona dwudziestowiecznego dziennikarstwa politycznego, Oriana Fallaci oraz reżyser, dramatopisarz i poeta, Pier Paolo Pasolini.
więcej
Szczegóły
