Borys Szyc - zdjęcie

Borys Szyc

9,1 / 10

904 oddanych głosów

Data urodzenia:
04-09-1978 (44 lat)

Ukończył w 2001 roku Wydział Aktorski Akademii Teatralnej w Warszawie. Aktorem Teatru Współczesnego jest od 2001 r.
Spektakle z udziałem tego aktora:

ART

Tragikomedia

Borys Szyc, Janusz Chabior i Michał Żebrowski pierwszy raz na jednej scenie w słynnej sztuce francuskiej autorki Yasminy Rezy ART w reżyserii Eugeniusza Korina. ART jest błyskotliwą, pełną humoru, ale i namiętności, przypowieścią o potrzebie przyjaźni, tolerancji i o tajemnej sile sztuki, bez której nasze życie byłoby bezbarwne. Dyskusja na temat obrazu kupionego przez jednego z trzech przyjaciół za zawrotną kwotę dwustu tysięcy euro, uruchamia lawinę takich emocji, że zaczynają one zagrażać ich wieloletniej znajomości.
Zbudowana ze znakomitych obserwacji psychologicznych, historia trzech mężczyzn, zmagających się z problemami wieku średniego, staje się pretekstem do pełnej mądrości opowieści o wartościach, którymi kierujemy się w życiu i o tym, że sztuka jest warta tyle, ile miejsca potrafi zająć w naszych sercach i głowach.
Spektakl reżyseruje dyrektor artystyczny Teatru – Eugeniusz Korin, twórca takich bestsellerów naszej sceny jak Zagraj to jeszcze raz, Sam, Fredro dla Dorosłych Mężów i Żon,  Niezwyciężony, Samotny Zachód czy Piękna Lucynda.

Szczegóły

Słoneczna linia

Tragikomedia

„Słoneczna linia” to nowa sztuka Iwana Wyrypajewa. Tym razem znany dramaturg i reżyser dotyka chyba najbardziej aktualnego tematu naszych czasów – budowania komunikacji między ludźmi. Jak wejść z drugim człowiekiem w prawdziwy, głęboki kontakt? Jak wysłuchać i być wysłuchanym? Jak wyjść z formalnych relacji i zacząć prawdziwie porozumiewać się z innymi? Jak się rozwijać i iść swoją drogą, wspólnie przezwyciężając sztampy życia rodzinnego? Iwan Wyrypajew w mistrzowsko napisanej komedii, z właściwym sobie poczuciem humoru i lekkością przeprowadza seans terapeutyczny na temat: jak być szczęśliwym ze swoją żoną, mężem, partnerem i ze światem w ogóle. Fabuła dramatu opiera się na konflikcie pary małżeńskiej, która na oczach widza próbuje rozwiązać skomplikowane psychologiczne węzły, zastałe blokady i niewybaczone urazy, tak dobrze znane każdemu z nas. Tekst napisany z niezwykłą wirtuozerią. Błyskotliwy humor, świetnie skonstruowane dialogi, porywający rytm.

Szczegóły

Szelmostwa Lisa Witalisa - czytanie online

Online

Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na stronie internetowej Teatru Współczesnego: KLIKNIJ TUTAJ

Nagranie będzie dostępne do 31 marca 2021r.

Eksperyment teatralny w trybie zdalnym na szesnaście telefonów plus jeden - w czasie pandemii.

Szczegóły

Sztuka bez tytułu l #WspieramKulture

Dramat

Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na stronie internetowej Teatru Współczesnego: KLIKNIJ TUTAJ

Spektakl będzie dostępny tylko w dniu pokazu 31 maja od godz. 19.00 w czasie trwania spektaklu
Pokaz dostępny tylko na terytorium Polski.

Popełniona przez niespełna dwudziestolatka "Sztuka bez tytułu" jest zapisem obrazu świata, mikrokosmosem, w którym, jak pod szkłem powiększającym możemy zobaczyć ludzi z całą ich bezradnością wobec życia i determinacją, by nadać mu jakikolwiek sens.

Perspektywa, z której ów świat widzi i opisuje młody Czechow fascynuje bezkompromisowością, bezczelnością i przenikliwością - zwłaszcza w demaskowaniu ludzkich relacji. Jest dzięki temu na wskroś współczesna. Czechow odsłania naszą ludzką pokrętność, małość, słabość, nasze bezradne poczynania i jednocześnie patrzy tak wyrozumiale i tak głęboko - aż do istoty człowieczeństwa.

Agnieszka Glińska

...jest Płatonow ze wszech miar sztuką fascynującą. Niezwykła dojrzałość refleksji nad kondycją ludzką budzi wręcz wątpliwość, czy mógł ją napisać zaledwie dwudziestoletni młodzieniec [...] odnajdujemy bowiem w niej niemal wszystkie problemy, wątki, motywy, postacie występujące w późniejszych jego sztukach: słynne pauzy, pozornie chaotyczne rozmowy, rekwizyty, sytuacje.

René Śliwowski, Antoni Czechow

Szczegóły

Wniebowstąpienie I Online

Dramat


Spektakl rozpoczyna się o godzinie 19.00 jest dostępny tylko do 21.00
Trwa 1 godz. 45 min
Link do wydarzenia --> KLIKNIJ TUTAJ



"(...) W przedstawieniu Englerta ludzie wykonują jakieś dziwne gesty, tańczą jak mechaniczne marionety, a może weselnicy w chocholim tańcu, l ciągle spieszą się na pociąg, czekają na odjazd, chcą uciec. Dokąd? Imponuje konsekwencja reżysera. Buduje jednolity, spójny świat - świat książki Konwickiego. Zatapia go w szarości, rozmywa, zatraca kontury. Gdybym miał powiedzieć jednym słowem, z czym kojarzy mi się to teatralne Wniebowstąpienie, rzekłbym - nieokreśloność. Szare barwy, jakby po świecie chodzili dziwni daltoniści, brak ostrych granic, przenikanie rzeczywistości. Englert buduje rzeczywistość na granicy dwóch światów, dotyka tego, co bardzo trudno uchwytne, teatralizuje metaforę, a jednocześnie z pokorą właściwą artystom wybitnym składa hołd pisarzowi. To teatr dla dorosłych, tylko na pierwszy rzut oka barwna historia jak z kryminalnego pitawalu, na dodatek doprawiona niemal reporterskimi opowiastkami. Owszem, są podrzędne lokaliki, są dziwne warszawskie indywidua, z aspiracji artyści pełną gębą, a tak naprawdę tylko zdegradowani pijaczkowie. Ale ich wszystkich i tak spowija szarość. Chcą tylko - tak jak Charon - doczekać świtu po tej stroni"

Szara godzina przed świtem, Jacek Wakar, Teatr nr 4/6, 2002

Szczegóły

Arkadia

Spotkanie

W ramach jubileuszowych obchodów Teatr Współczesny zaprasza 26 listopada o godz. 19.00. Na Scenie w Baraku odbędzie się czytanie performatywne w wykonaniu zespołu aktorskiego.

Jerzy Zawiejski zaczął pisać „Arkadię” w 1952r. W trzy lata później, kiedy nastąpiła pewnego rodzaju „odwilż” po śmierci Stalina, zaproponował sztukę Teatrowi Narodowemu, którego dyrektorem z racji połączenia dyrekcji Narodowego i Współczesnego był Erwin Axer. Sztuka podobała się, ale „czynniki partyjne” uznały, że „godzi w ustrój” co było równoznaczne z zakazem grania. W latach osiemdziesiątych w Muzeum Literatury rękopis utworu odnalazła Joanna Godlewska i tak tekst sztuki znalazł się ponownie w teatrze Współczesnym. Nigdy nie został opublikowany, tak że po raz pierwszy pojawi się w przestrzeni publicznej, nie tylko jako zapis czasu, w których powstawał, ale być może jako przesłanie uniwersalne.

Szczegóły

Psie serce 2

Dramat

Zima 1925 roku w Moskwie. Świat kończącego się okresu NEP (Nowej Ekonomicznej Polityki) w państwie radzieckim, w dobie nadchodzącego stalinizmu, widziany oczami bezdomnego psa. Profesor Preobrażeński, luminarz nauki radzieckiej i europejskiej, prowadzi eksperymenty naukowe w poszukiwaniu sposobów odmładzania ludzkiego organizmu. Pies zostaje poddany eksperymentalnemu przeszczepowi, który przynosi nieoczekiwane skutki.

To zdarzenie rodem z science fiction, staje się dla autora pretekstem do niezwykle przenikliwej, gorzkiej diagnozy świata stworzonego przez rewolucyjną ideologię, napisanej przez autora ze specyficznym poczuciem humoru i w formie ocierającej się o groteskę. Wielowarstwowość utworu zmusza do stawiania sobie pytań uniwersalnych o wartości i o porządek świata, szczególnie aktualnych gdy „świat wypadł z formy*”.
* W.Szekspir – „Hamlet”

Szczegóły

Psie serce

Dramat

Zima 1925 roku w Moskwie. Świat kończącego się okresu NEP (Nowej Ekonomicznej Polityki) w państwie radzieckim, w dobie nadchodzącego stalinizmu, widziany oczami bezdomnego psa. Profesor Preobrażeński, luminarz nauki radzieckiej i europejskiej, prowadzi eksperymenty naukowe w poszukiwaniu sposobów odmładzania ludzkiego organizmu. Pies zostaje poddany eksperymentalnemu przeszczepowi, który przynosi nieoczekiwane skutki.

To zdarzenie rodem z science fiction, staje się dla autora pretekstem do niezwykle przenikliwej, gorzkiej diagnozy świata stworzonego przez rewolucyjną ideologię, napisanej przez autora ze specyficznym poczuciem humoru i w formie ocierającej się o groteskę. Wielowarstwowość utworu zmusza do stawiania sobie pytań uniwersalnych o wartości i o porządek świata, szczególnie aktualnych gdy „świat wypadł z formy*”.

* W.Szekspir – „Hamlet”

Szczegóły

Hamlet

Tragedia

„Hamlet”, najbardziej zagadkowa z tragedii Szekspira, wg Eliota - literacki odpowiednik Mony Lisy, daje pole do wielu, często rozbieżnych, interpretacji.

Przez 400 lat realizacje sceniczne „Hamleta” modelowano na obraz i podobieństwo kolejnych pokoleń, wyłuskiwano z tego arcydramatu najbardziej palące współczesnych widzów problemy, przymierzano go do najnowszych odkryć psychoanalityków (np. Freuda), czy hamletologów (np. Kotta). Może warto spróbować uwolnić go z narosłych komentarzy, oswobodzić z uzbieranych przez lata etykiet i ze spreparowanych interpretacji? Przyjrzeć mu się na nowo?

Szczegóły