Współczesna reinterpretacja Dziadów w reżyserii Anny Romberg, to próba sprowadzenia teatru do jego pierwotnej, obrzędowej funkcji. W niezwykłym spotkaniu świata doczesnego ze światem utraconym poznajemy bohaterów walczących o odkupienie. Wykreowana w spektaklu metafizyczna rzeczywistość zderza się z nieznośnie namacalnym tu i teraz. Życie i śmierć jako przeciwstawne żywioły splatają się ze sobą w nierozerwalnym uścisku. Które z nich wygra? Czy możliwe jest przebaczenie, rozgrzeszenie, czy można mieć nadzieję? Aktorom udało się ożywić tkwiący w klasycznym tekście potencjał emocjonalny, a obecna w spektaklu fizyczność staje się wyraźnym punktem całego widowiska. Operowanie światłem i kompozycją przywodzi na myśl dzieła klasycznych malarzy, co nadaje całości przejmujący wymiar. Młodzi aktorzy udowadniają, że klasyczny tekst nie potrzebuje zbędnych unowocześnień, by nadal brzmieć świeżo i ponadczasowo.