„Tak zwana ludzkość w obłędzie” to jedno z najbardziej nowatorskich wydarzeń polskiego teatru ostatnich lat – próba przywrócenia zaginionego dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza za pomocą sztucznej inteligencji i technologii immersyjnych.

Twórcy przedstawienia – pod wodzą reżysera Krzysztofa Garbaczewskiego – oddają głos nie tylko samemu Witkacemu, lecz także maszynie, która uczy się jego języka, filozofii i wyobraźni. Fragmentaryczny, enigmatyczny tekst oryginalnego dramatu został zrekonstruowany przez AI na podstawie całego korpusu twórczości pisarza, a następnie zaadaptowany scenicznie z wykorzystaniem VR, scenografii cyfrowej oraz awatarów postaci.

Efektem tego procesu jest spektakl łączący teatralną obecność z cyfrową abstrakcją. Realność i symulacja przenikają się tu nieustannie: aktorzy współistnieją z wygenerowanymi przestrzeniami, a świat przedstawiony – tak jak u Witkacego – balansuje na granicy snu, groteski i filozoficznej przepowiedni.

„Tak zwana ludzkość w obłędzie” to także eksperyment z nowym językiem scenicznym i nowym modelem współpracy – międzynarodowej, sieciowej, hybrydowej. Projekt rozwijany jest wspólnie z zespołami artystycznymi z Niemiec i Ukrainy, z którymi teatr spotyka się w wirtualnym środowisku. Spektakl otwiera pytania o to, jak opowiadać historie w epoce AI i jak tworzyć sztukę, która przekracza granice fizycznej obecności.

To teatr przyszłości, ale zakorzeniony w tradycji awangardy. Hołd dla jednego z największych wizjonerów polskiej literatury – i zarazem próba odpowiedzi na pytanie, kim jest „człowiek w obłędzie” dziś.

----

“So-Called Humanity in Madness” is one of the most innovative theatrical works in recent Polish theatre – an attempt to reconstruct a lost play by Stanisław Ignacy Witkiewicz using artificial intelligence and immersive technologies.

Directed by Krzysztof Garbaczewski, the production gives voice not only to Witkacy himself but also to the machine – an AI system trained on his literary and philosophical output. The fragmented, mysterious original text was completed by artificial intelligence and adapted for the stage using VR, digital scenography, and character avatars.

The result is a performance that merges theatrical presence with digital abstraction. Reality and simulation constantly intersect: actors coexist with AI-generated environments, while the world of the play – in true Witkacian fashion – teeters between dream, grotesque, and philosophical prophecy.

“So-Called Humanity in Madness” is also an experiment in a new scenic language and a new model of artistic collaboration – international, networked, hybrid. The project is being developed in partnership with artistic teams from Germany and Ukraine, who collaborate in a shared virtual environment. The performance raises urgent questions about storytelling in the age of AI and what it means to create art beyond the limits of physical presence.

It is theatre of the future – deeply rooted in the avant-garde. A tribute to one of Poland’s greatest artistic visionaries, and an attempt to answer the question: who is the “so-called mad humanity” today?