ŚMIERĆ NA GRUSZY dramat Witolda Wandurskiego stanowi przykład nowatorskiego tekstu w formie ludowej i religijnej przypowieści napisanego dla awangardowej formacji teatralnej jaką był teatr robotniczy czyli projekt sceniczny Wandurskiego skierowany do konkretnego widza. Jednak ŚMIERĆ NA GRUSZY może stać się tekstem wychodzącym daleko poza perspektywy z jakich został pomyślany i uwarunkowania w jakich został napisany. Może tak się stać. I chcemy, żeby tak się stało! Interesując się dramatem Wandurskiego zależy nam bardzo na wyakcentowaniu z niego najważniejszych tematów, które mogą być fundamentalne z naszej dzisiejszej optyki. Rozumiejąc polityczność jako każdy gest wobec rzeczywistości zostawiamy ŚMIERĆ NA GRUSZY jako dramat polityczny. Podejmując jako główny temat temat śmierci, strachu przed nią i chęć nieustannego oddalenia jej od siebie czynimy ze ŚMIERCI NA GRUSZY dramat egzystencjalny. Zależy nam bardzo na stworzeniu rodzaju wspólnoty, w której łatwiej będzie nam wszystkim mówić o naszych lękach i z tych lęków się wyzwalać. W tej drodze, na bazie tekstu, naszych rozmów i doświadczeń powstał nowy tekst inspirowany dramatem Witolda Wandurskiego i dedykowany śmierci, która siedzi na gruszy.