Sada Yakko (1871-1946) - gejsza i tancerka. Pierwsza propagatorka japońskiego teatru na Zachodzie i pierwsza zawodowa aktorka nowoczesnej Japonii. W kulturze polskiej znana przede wszystkim dzięki Janowi Augustowi Kisielewskiemu. Dla młodopolskich artystów była inspiracją i „sensacją egzotycznej natury”. Kiedy w marcu 1902 roku wystąpiła przed polską publicznością, miała już za sobą półroczne tourneé po Stanach Zjednoczonych, a w Europie nazywano ją japońską Sarą Bernhardt. Yakko, rezygnując z nadmiaru teatralnych znaków, wzbogacała swoje występy o ekspresję i dramatyzm, nieobecne w tradycyjnym japońskim tańcu. Prawdziwie japońskiemu artyście nie chodzi jednak o to, żeby wyrazić siebie czy przekazać światu jakąś głęboką prawdę, ale żeby nawiązać z odbiorcą relację, która przez wzruszenie, śmiech czy patos przyniesie mu przyjemność. Sada Yakko nie uciekała więc od popularnego wyobrażenia o egzotycznym kraju wschodzącego słońca. Szukając wspólnoty ze swoją o sto lat starszą koleżanką po fachu, Hana Umeda próbuje przywołać szczątki scenicznego ciała Sady Yakko. ------------- W spektaklu wykorzystano cytaty z: L. Downer „Madame Sadayakko. Gejsza, która uwiodła Zachód”, przeł. Patryk Gołębiowski J.-A. Kisielewski „O teatrze japońskim” M. Shelley „Frankenstein”, przeł. Henryk Goldmann E. Jelinek „Dzieci umarłych”, przeł. Agnieszka Kowaluk Spektakl powstał dzięki Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska. Współorganizator: Komuna Warszawa Serdeczne podziękowania dla Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.