Inspiracją do pracy nad spektaklem był tekst „Małego księcia” Antoine de Saint-Exuper’ego. Nawiązania dotyczą motywów, postaci, refleksji oraz uniwersalnych prawd tam zawartych, a nie konkretnej opowieści. Akcja spektaklu toczy się na zapleczu areny starego cyrku, po drugiej stronie dekoracji, wśród karykaturalnych postaci cyrkowych, o których Mały Książę powiedziałby: „Nigdy nie wąchali kwiatów, nigdy nie patrzyli na gwiazdy, nigdy nikogo nie kochali”. To konstelacja bytów zawieszonych w pustej przestrzeni, przestających dostrzegać z pozoru niewinne zło, które sami tworzą na co dzień, stając się jego częścią. Król, Latarnik, Pijak, Bankier, Próżny to postaci dojrzałe, paradoksalnie nie potrafią na chwilę stać się dziećmi. W rzeczywistości to słabe i zagubione jednostki, nie zdolne „rozpoznać, kto i co pośród piekła, piekłem nie jest, aby utrwalić to i rozprzestrzenić”. W oparach sztuczności, zgnuśnienia i małostkowości pojawia się szansa na zmianę. „Dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu” Saint-Exupery. Planeta róż to spektakl alegoryczny, opowiedziany za pomocą ruchu, pantomimy, obrazu i muzyki. Dostępny dla widzów od lat 12.