Bardzo aktualna sztuka o wykluczeniu i braku poszanowania spraw i rzeczy pierwotnych. Ciekawa symbolika.

Ciekawy spektakl, wykonanie, muzyka na wysokim poziomie. Polecam

Rewelacyjna scenografia

ładnie podjęty temat kolonializmu i rasizmu, bardzo fajnie że w spektaklu występowały też czarnoskóre aktorki. Świetna oprawa wizualno-dźwiękowa (choć momentami dialogi były zbyt cicho), charyzmatyczny narrator, oniryczny klimat, piękne kostiumy i scenografia.

Reżyser połączył przeszłość z teraźniejszością. Pokazuje jak niewiele się zmieniło w ludzkiej mentalności. Namawia na przełamanie schematów myślenia. Spektakl zdecydowanie dla dojrzałego widza. Dopracowany w najmniejszym szczególe. Gra aktorska, Śpiew, muzyka, taniec oraz kontakt z widzem zaczepiały się jak zębatki budując atmosferę wokół przedstawionej historii.

Interesujący. Podobała mi się rola pp. Kożuchowskiej i Muskały

Spektakl przepiękny wizualnie i muzycznie.

Bardzo dobry spektakl. Trochę denerwująca gra młodszych aktorek (ale może taki był zamysł?). Genialne przedstawienie samej Wiszącej Skały ukazujące to tajemnicze "coś", co jest z nią związane a co jest trudne do nazwania... Super, bardzo polecam.

Mile zaskoczenie. Ciekawe nawiazania do współczesności. Można jednak troche jeszcze dopracować.

Bardzo oryginalna scenografia. Muzyka tworzy nieco mroczny i tajemniczy klimat. Bardzo podobał mi się spektakl.

Spektakl pełen aury tajemniczości i magii, w dobrej obsadzie.

Wspaniała scenografia i muzyka przenoszą do innego świata. Natomiast scenariusz i postaci nie budują napięcia. Trudno się zaangażować w historię.

Dobra scenografia i ruch sceniczny, niezła gra aktorska - Pani Wiśniewska i Pani Muskała - reszta taka sobie, braki reżyserskie

Niby o czymś ale tak naprawdę nie wiadomo o czym. Wątek prześladowania australijskich Aborygenów także przedstawiony w taki sposób, że ciężko sztukę określić jako zmieniającą spojrzenie na ten problem...czy w sposób miarodajny zwracającą na problem uwagę. Francuski w wykonaniu Mademoiselle... straszny pod względem dykcji etc. Kocham ten język, stąd dla mnie totalnie nie do zaakceptowania, nigdy nie słyszałam francuskich słów wypowiadanych tak brzydko, ale to już opinia czysto subiektywna. Jęki p. M. K. wydawane przy monologu Sary za to 1 klasa, wprowadziły bardzo nostalgiczny klimat. Scenografia bardzo dobra, jednak jak wyżej- sama sztuka nie porywa. Mocno przeciętna, najgorsza na jakiej byłam w Teatrze Narodowym.

Zaczynając od pozytywów: zachwycająca scenografia i reżyseria świateł wspaniale budują klimat, głównie w pierwszym akcie - sceny pod Wisząca Skałą są najlepszą częścią spektaklu, szkoda że przerywane wejściami „narratora”. Niestety, drugi akt to przykład kiepskiej reżyserii, mnóstwa niekonsekwentych i niezrozumiałych rozwiązań fabularnych i scenicznych, zwieńczony deklaratywnym przesłaniem, niczym mało subtelnym wykładem, który ma poruszyć ludzkie sumienia. Nieskutecznie. Szkoda, że tak ważne i wartościowe treści próbuje się podawać tak łopatologicznie, przez co sztuka zamiast poruszać, dystansuje i budzi niesmak. I akt 7/10 II akt 3/10

Wizualnie przedstawienie ciekawe, dobra gra aktorska, ale czegoś mi brakowało, historia mnie nie wciągnęła.