Nigdy więcej | Zniknięcie (Spoorloos)

Jeśli jesteś mało znanym europejskim reżyserem, a po premierze twojego najnowszego filmu dzwoni do ciebie Stanley Kubrick, by powiedzieć ci, że nakręciłeś „najbardziej przerażający film, jaki widział”, to definitywnie znak, że robisz coś dobrze. Właśnie to przytrafiło się George’owi Sluizerowi po premierze jego niskobudżetowego „Zniknięcia” – filmu, który zaczyna się jak zwykły thriller, by szybko przeistoczyć się w niezapomniane doświadczenie z pogranicza kina i filozofii.

Rex i Saskia, młoda para na wakacjach, zatrzymują się na stacji benzynowej. Mężczyzna tankuje, a jego dziewczyna wchodzi na zatłoczoną stację po napoje i przekąski, by już nigdy jej nie opuścić. Współpraca z policją, setki rozwieszonych ulotek i tysiące godzin spędzonych na poszukiwaniach nie dają żadnego rezultatu. Wszystko wskazuje na to, że Saskia po prostu rozpłynęła się w powietrzu – do momentu, w którym z Rexem kontaktuje się tajemniczy mężczyzna, który twierdzi, że wie, co dokładnie wydarzyło się tego feralnego dnia.

Sluizer szybko porzuca gatunkowy kostium, by skupić się na pytaniach, które nurtują go najbardziej. W sercu „Zniknięcia” stoi przede wszystkim namysł nad tym, czy dobro i zło mogą się balansować – i nad tym, co jesteśmy w stanie zrobić dla poznania odpowiedzi na pytanie, które zżera nas od środka przez lata. Jedno jest pewne: po tym filmie do końca życia będziecie patrzeć na stacje benzynowe z podejrzliwością. [Grzegorz Fortuna]