A Ty o czym marzysz? Czy marzyliście kiedykolwiek o partnerze idealnym? Chcielibyście móc na bieżąco zmieniać jego cechy, dopasowując go do swoich oczekiwań? Czy ucieszylibyście się, gdyby ta wyśniona druga połówka sama Was odnalazła? Jeżeli odpowiedzieliście "tak!" na którekolwiek z powyższych pytań, to zapraszamy na "Listę męskich życzeń". Przezabawną komedię, w której nic nie wydaje się być oczywistym, zaś wszystko jest absolutnie upragnionym! Bill, rozwiedziony nudny statystyk, otrzymuje od swojego przyjaciela nieoczekiwany prezent urodzinowy, który wprowadzi wiele zamieszania do życia przyjaciół. Żaden z nich jednakowoż nie śmiał nawet przypuszczać, jak ta bajka się rozwinie. A takiego zakończenia nikt by się nie spodziewał! Kinga z Poznania tak pisze o spektaklu: "Rozrywka na najwyższym poziomie. Spektakl bardzo zabawny, z nutką pikanterii, ale też bardzo mądrym przesłaniem. Z ogromną chęcią polecam". „Lista męskich życzeń” nie jest farsą, z całym szaleństwem, zawrotnym tempem i komizmem sytuacyjnym wynikającym jedynie z zaskakujących, gwałtownych zwrotów akcji. Autor, a za nim reżyser inscenizacji, skupił się na psychologicznym wizerunku komediowo przerysowanych postaci, które określają się przede wszystkim w dialogu. Owszem, nie brakuje niespodziewanych zdarzeń, absurdalnych aż do granic surrealizmu, jednak twórcy dają czas na rozsmakowanie się w nich, utrzymując przy tym właściwe napięcie i linię dramaturgiczną. Przewrotnym, humorystycznym dialogiem autor nie tylko bawi publiczność, ale też skłania do odrobiny refleksji – nad zawiłością związków międzyludzkich, różnicami w rozumieniu pojęcia – „miłość idealna” i szczerością w budowaniu relacji zarówno z przyjaciółmi, jak i ukochaną czy ukochanym. Czy wolno zmieniać bliską osobę bez skrupułów, dopasowując cechy charakteru, zachowania drugiego człowieka do swoich oczekiwań? A może chodzi o to, żeby w niedoskonałej kobiecie bądź mężczyźnie (darzonej i darzonym prawdziwym uczuciem), mimo wad, ujrzeć kogoś idealnego – i okazywać to jej i jemu w najlepszy sposób? (...) fragment recenzji Anny Czajkowskiej - źródło: Teatr dla Wszystkich