Czas się załamuje. Samoloty spadają z nieba. Królik w masce mówi, że świat skończy się za 28 dni. A Donnie? Donnie się budzi. Albo śni. Albo jedno i drugie.

Debiut Richarda Kelly’ego to klasyka nowego millenium – psychodeliczny coming-of-age, który łączy film młodzieżowy z metafizyką, paranoję z popkulturą, inspiracje latami osiemdziesiątymi z „Głową do wycierania”. Jake Gyllenhaal (w jednej z najlepszych ról w karierze) gra chłopaka, który słyszy głosy, podróżuje w czasie, podpala szkołę i wciąż jest w tym wszystkim jakoś poruszająco ludzki.

„Donnie Darko” to film o depresji, determinizmie, wolnej woli i końcu świata. Ale też o tym, jak wyglądało dorastanie w Ameryce lat osiemdziesiątych. I co może się zdarzyć, gdy wszechświat się pomyli.

Nie wszystko tu się zgadza. Nie wszystko ma sens. Ale wszystko zostaje – jak sen, którego nie możesz do końca opowiedzieć, ale czujesz go przez cały dzień.