Monodram a raczej „monokomedia” napisana przez Joannę Szczepkowską grana jest od 1997 roku na scenach całej Polski i w wielu innych krajach. Aktorka gra dwie zupełnie różne kobiety rywalizujące ze sobą jako artystki. Każda z nich rozumie swój zawód inaczej – jedna, idealistka, uprawia sztukę „nieskażoną”, czyli koncert gry na ciszy, wymagający specjalnego stanu ducha publiczności, druga to uosobienie szmiry i bezczelności a jej „sztuka” to prymitywne dowcipy i beznadziejny, pośpieszny streaptease. Obie nawiązują kontakt z publicznością, która nie może pozostać bierna. Spektakl dzieje się tu i teraz, publiczność jest istotnym bohaterem, przez co każde przedstawienie nabiera innego wymiaru. Niespodziewana pointa sztuki stawia widza przed pytaniem czy to z czego się zaśmiewał nie jest też ludzkim dramatem? Spektakl „Goła Baba” to wyjątkowe doświadczenie teatralne, które balansuje na granicy komedii i głębokiej refleksji nad kondycją sztuki i odbiorców. Joanna Szczepkowska w brawurowy sposób ukazuje nie tylko kontrast między dwiema artystkami, ale także subtelnie konfrontuje widzów z ich własnymi oczekiwaniami wobec teatru i rozrywki. Humor przeplata się tu z momentami zadumy, a interakcja z publicznością sprawia, że każde przedstawienie staje się unikalne. To inteligentna, pełna autoironii analiza świata artystycznego, która jednocześnie prowokuje do myślenia o granicach sztuki i kompromisach, na jakie godzą się zarówno twórcy, jak i odbiorcy. To nie tylko popis aktorskiego kunsztu Joanny Szczepkowskiej, ale także przewrotna opowieść o mechanizmach rządzących światem sztuki i show-biznesu. Sztuka w błyskotliwy sposób ukazuje konflikt między artystycznym ideałem a komercyjną rzeczywistością, zmuszając widza do zastanowienia się, czym właściwie jest sztuka i jaka jest jej rola we współczesnym świecie. Dynamiczna forma spektaklu, pełna improwizacji i interakcji z publicznością, sprawia, że każdy pokaz staje się niepowtarzalnym doświadczeniem. To inteligentna, przewrotna i momentami gorzka refleksja nad kondycją artysty i jego walką o autentyczność w świecie, który często premiuje banał i powierzchowność.