Komediowy nieporadnik o drugomłodych, przedstarych, bezwstydnie nie-godnych i trochę przezroczystych. To spektakl o starzeniu się – tak pełen gniewu, że aż rozbrajająco wesoły i tak bardzo dokumentalny, że aż smutny. Zapraszamy na opowieść pełną heroicznych czynów, takich jak wstawanie o poranku, lektura kobiecych magazynów, rozmowy o chorobach, dzieciach, podpsutych samochodach i takiej samej urodzie. Bez mędrkowania i kołczowania, za to z dystansem, ironią i zastrzykiem siły na walkę z bezsensownymi oczekiwaniami, z jakimi spotykają się ludzie niemłodzi. ____________________________________________________________________ Teatr Komedia oraz współtwórcy m. in. „Pożaru w burdelu” i „Wyspy Jadłonomia” zapraszają na niepozbawioną elementów grozy komedię opowiadającą o wczesnej starości – lub – innymi słowy – późnej młodości. Czyli o czasie w życiu człowieka, ze szczególnym uwzględnieniem perspektywy kobiety, kiedy wyzwaniem staje się poranne wstawanie z łóżka z godnością, nie mówiąc już o godnym kładzeniu się spać. To spektakl nie tylko dla osób 45+, bo przecież wiek „przedstarczy”, prędzej niż później, czeka nas wszystkich. Twórcy, inspirując się popularnymi podcastami i książką „Jak się starzeć bez godności” Magdaleny Grzebałkowskiej i Ewy Winnickiej, proponują nie do końca poprawny politycznie i nie całkiem poważny poradnik mierzenia się z dorosłością, dojrzałością, a nawet nieśmiało majaczącą na horyzoncie starością. Spektakl będzie miał formę dokumentu portretującego dzień z życia czterech kobiet i jednego mężczyzny. Zobaczymy błahe – choć heroiczne – poranki, ale i epizody dramatyczne: dostarczanie dzieci do szkoły, egzaminy, obserwowanie dojrzewania „naszych pociech”, perypetie zawodowe osób w wieku późnoprodukcyjnym. Będą też doświadczenia graniczne w rodzaju wizyty u mechanika, lekarza-specjalisty czy w klubie sportowym. Dzień ukoją rozmowy z przyjaciółmi o zdrowiu, czyli chorobach, i lektura prasy poradnikowej, składającej się niemal wyłącznie z urągających nam zdjęć młodych i sprawnych osób rozmaitych płci. W naszym dokumencie-poradniku nie unikniemy tematów niewygodnych – takich jak seks osób dojrzałych, czy naprawa cieknącego kranu (są to dwa różne tematy!) – i mimo dość odważnych komediowych ambicji chcemy szczerym głosem mówić o tym, co jest lub będzie udziałem statystycznej większości z nas. Głosy anarchicznie niepoważne nie powinny przesłonić perspektywy osobistej i dotkliwej, a "antyporadnik" o fenomenie starzenia się bez godności - zapewne częściej niżby chciał - dotknie też przestrzeni poważnych. Twórcy nie chcą przemilczeć całej komplikacji rzeczywistości osób 45+. Unikając tonu kołczów i nie sypiąc łatwymi receptami, nie unikną od czasu do czasu tonu serio, opowiadając o obszarze – bądź co bądź – traumy. Ból towarzyszący starzeniu się jest jednak w pojęciu twórców uleczalny. O ile podejmiemy wysiłek terapeutyczny, zachowamy dystans i poczucie humoru. No i godność. To znaczy… odwrotnie!