„ep” – (jęz. mig.) 1. dziwne, niefajne; 2. (czuć się) nieswojo. „ep” to zapis znaku stworzonego przez społeczność Głuchych (z Warszawy), który nie posiada odpowiednika w języku mówionym. Czym jest „dziwne”, kto jest „dziwny” i kiedy? Jak rozpoznajemy to, co rzekomo „normalne” i to, co od rzekomej „normy” odstaje? Czy „dziwne” jest niebezpieczne, czy wprost przeciwnie – jest azylem dla tych osób, które inaczej nie potrafią wyrazić siebie? Czemu w społeczeństwie to, co „dziwne”, jest zagrożeniem, a w teatrze i sztuce współczesnej ryzykowna bywa „normalność”? „Ep” to spektakl właśnie o tym, co “dziwne”. O tym, jak grupy ludzi mogą być dla siebie obce. I o szukaniu nowych języków komunikacji. Punktem wyjścia do spektaklu był utwór Kuby Krzewińskiego z 2018 roku o tym samym tytule – „Ep” – napisany na Głuchego Poetę Adama Stoyanova, kontrabasistę Łukasza Owczynnikowa i multimedia. Tym razem dołącza do nich także aktorka TR Warszawa – Monika Frajczyk.