Reżyseria: Juan Jesus Garcia Galocha, Pedro Solis Garcia Rok: 2024 Gatunek: Animacja/Familijny/Przygodowy Produkcja: Hiszpania Czas trwania: 93 minuty Kasia i Jacek Sienkiewicz z zespołu Kwiat Jabłoni jako rodzeństwo Mary i Tom oraz Cezary Pazura jako tytułowy wujek zabiorą was w pełną zabawnych i szalonych przeżyć podróż przez Dziki Zachód. „Dzielna banda i tajemnica zaginionego wujka” to pełna przygód komedia od twórców „Mumii” i serii o łowcy skarbów „Tedi”. Nieustraszone rodzeństwo Tom i Mary przypływa do Nowego Jorku na spotkanie z wujkiem Niallem, który jednak nie zjawia się w porcie. Ukrywając się w transkontynentalnym pociągu, bez grosza przy duszy, dzieci wyruszają w niesamowitą podróż przez Dziki Zachód, by odnaleźć wujka. Wraz z nowo poznanym chłopcem i przygarniętym pieskiem muszą uratować nowych przyjaciół z rąk gangu poszukiwaczy złota. Przyłączając się do wyprawy z pomysłowym Tomem i jego rezolutną siostrą Mary, przekonajcie się, że każdy może zostać bohaterem! Film w reżyserii Pedra Solísa Garcíi i Juana Galocha został zainspirowany pierwszym krótkometrażowym filmem animowanym Garcíi „Cuerdas” („Sznurki”) – który zdobył 387 nagród, w tym hiszpańskiego Oscara za najlepszy krótkometrażowy film animowany. Film został wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa jako najczęściej nagradzany animowany film krótkometrażowy wszech czasów. Sercem historii „Dzielnej bandy i tajemnicy zaginionego wujka” jest relacja pomiędzy Nickiem i Mary, wątek ten był wzorowany na relacji pomiędzy prawdziwym rodzeństwem: córką reżysera filmu Pedra Solísa Garcíi – Alejandry, a jego synem Nicolasem, który urodził się z porażeniem mózgowym. Kiedy urodził się mój syn Nicolás, miałem nieodparte wrażenie, że moje życie zmieni się na zawsze, i tak się stało. Moja codzienna rutyna oraz rutyna całej mojej rodziny diametralnie się zmieniły. Nagle musieliśmy zmierzyć się z opieką nad dzieckiem z porażeniem mózgowym, które nigdy nie będzie mówić, ruszać się i zawsze będzie słabego zdrowia. Jednak siostra Nicolasa nigdy nie przestała wymyślać różnych sposobów, aby się z nim pobawić, aby włączyć go do swoich zabaw. Malowała mu twarz, przebierała go oraz podnosiła mu ręce, używając lin, aby mógł ćwiczyć. To zawsze było dla niego największą motywacją. Nicolas ze swojej strony przemawiał do nas oczami. Doświadczając tego bezpośrednio, patrząc jak moje dzieci się bawią, wymyśliłem historię, którą opowiedziałem w „Sznurkach”. Ta opowieść odniosła ogromny sukces, a film krótkometrażowy trafił do księgi rekordów Guinnessa jako najczęściej nagradzany w historii. To sprawiło, że zrozumiałem, że takie historie można, a nawet trzeba opowiadać. Opowieści o tolerancji, które walczą z uprzedzeniami oraz które, nie rezygnując z przygód, skłaniają nas do przemyśleń i sprawiają, że czujemy się lepsi. To samo chcemy przekazać filmem „Dzielna banda i tajemnica zaginionego wujka”.