Wspaniały spektakl Teatr jako nie znałam Rewelacyjnie aktorzy

bardzo fajne, super, pozdrawiamy

Doskonała gra aktorska, świetnie dobrana muzyka, odważna adaptacja... Polecam serdecznie

Wieczór kulturalny.. coś dla Duszy! Są emocje ,polecam .Dla mnie ta formuła to coś nowego ❤❤ Grupa szalenie utalentowanych artystów! Fantastyczny spektakl !! Realistyczny, bardzo poruszający . I ta cudowna młodzież która oddała te emocje 😢😥😢 .. i główna bohaterka.. OSKARA dla niej 🤟🤟 .Na mnie osobiście wywarł ogromne wrażenie.

Genialna gra aktorska! Świetne sceny, polecam bardzo;)

Wspaniały spektakl, świetni aktorzy- recepta na dobrze spełniony wieczór.

Grupa szalenie utalentowanych artystów! Fantastyczny spektakl.

Super spektakl, gra aktorów na bardzo wysokim poziomie, chcemy więcej takich spektakli!!

Niezwykły spektakl, bardzo poruszający, popchnął mnie do przeczytania książki, która od dawna czekała na mnie na półce, ale nie mogłam sie za nią zabrać.

Niesamowicie świetnie odegrany spektakl. Wywiera ogromne wrażenie na widzu. Skrajnie realistycznie przedstawiony, druzgocący, trzymający w napięciu.

To co się działo na spektaklu jest nie do opisania! Trzeba przyjść i zobaczyć.

Świetny

Długo odtwarzałem go w pamięci Dziękuję że było wspaniale Piotr

świetne przedstawienie. W przestrzeni teatru dzięki niewielkości sceny ma się wrażenie jakby wkraczało się w intymny świat bohaterów, który został przedstawiony z niezwyklą jak na tak młodych aktorów autentycznością. I do tego świetny Roman Gancarczyk. Do tego ideanie dopasowana muzyka. Warto

Rewelacyjny spektakl i gra aktorska trzymająca w napięciu do ostatniego momentu! Klimat Teatru Barakah oddaje atmosferę Dworca Zoo w Berlinie! Gorąco polecam!!

Spektakl robi duże wrażenie, szczególnie jeśli jest się przyzwyczajonym do wielkiej sceny i aktorów grających jedynie na niej. Podczas oglądania można powiedzieć, że jesteśmy na scenie razem z aktorami, ponieważ grają oni również na obszarze gdzie siedzi widownia, dzięki czemu jeszcze bardziej można wczuć się w historie i w pewnym sensie poczuć się jej częścią. Spektakl oglądałam po przeczytaniu książki i oglądnięciu filmu, bardzo byłam ciekawa jak ta sama treść zostanie zrealizowana na scenie i zdecydowanie się nie zawiodłam. Trudna historia i temat, jednak zagrana w bardzo ciekawy i wyrazisty sposób.

rewelacyjne przedstawienie

Spektakl i aktorzy super. Jedyna uwaga to tylko tyle, że spektakl ciut za długi. Za to odjelam jeden malutki punkcik.

Fenomenalny spektakl! Życzę tzw. dużym teatrom, by wystawiały u siebie sztuki trzymające widza przez cały czas w napięciu i emanujące olbrzymim zaangażowaniem ze strony aktorów - bo takie właśnie były "Dzieci z dworca Zoo". A obsadzenie tych trzech młodziutkich aktorek było strzałem w dziesiątkę - jestem przekonany, że takiego występu nie powstydziliby się doświadczeni i utytułowani aktorzy. Jeżeli dziewczyny dalej będą prezentować co najmniej tak wysoki poziom, to szybko rozwiną skrzydła i zasłużą na najwyższe laury. To były zdecydowanie wartościowe 3 godziny spędzone przez nas w Teatrze Barakah. Powodzenia! Bartłomiej Bieżański

Spektakl długi (3h) ale zupełnie się tego nie czuje. Świetne, klimatyczne wstawki wokalne. Bardzo dobrze obsadzeni aktorzy. Joanna Puzio w roli głównej do bólu autentyczna. Po wyjściu z teatru chciałem od razu obejrzeć go jeszcze raz.

Spektakl bardzo dobry jednak brakowało dobrze czytelnej informacji, że w spektaklu nie występuje już Dawid Ogrodnik.

Trudne historie ubrane w ciekawą aranżację i utalentowanych aktorów. Polecam zobaczyć.

+ rewelacyjna główna rola Cristine! + mimo tych 3 godzin spektakl się nie dłużył - dużo scen na podłodze, trzeba było bardzo kręcić głową na wszystkie strony żeby z trzeciego rzędu cokolwiek zobaczyć...

Gra aktorska na naprawdę wysokim poziomie, mimo ciężkiego tematu spektaklu przyjemnie się go oglądało

Bardzo wyczekiwałam zobaczenia spektaklu, wiązałam z nim naprawdę duże nadzieje i niestety nie zostały one spełnione. Sztuka moim zdaniem ominęła dużo wartościowych dla historii aspektów życia bohaterów, w szczególności Christiane (tj. jej dzieciństwo), wyłapałam także kilka merytorycznych błędów (Christiane swoją „przygodę” z narkotykami zaczęła od haszyszu nie heroiny). Mogą być to szczegóły, ale dla fanki historii Dzieci z dworca zoo były to istotne rzeczy. Sztuka dla mnie osobiście była zbytnio unowocześniona, a, że miało to być stricte „Dzieci z dworca zoo”, a nie historia na nich wzorowana, wiele wątków nie pasowało do fabuły. Największy minus to nieszczęsne strzykawki, których w spektaklu nie było wcale, podawanie heroiny występowało w postaci wcierania w dziąsła co kompletnie zaburza prawdziwą historię. Plusów całej sztuki w moim odczuciu nie ma dużo, lecz jednym co na pewno mogłabym wymienić jest gra aktorów, były to postaci bardzo trudne do zagrania jednak oni zrobili to na najwyższym poziomie. Podsumowując, było to ciekawe doświadczenie, ale koniec końców wyszłam bardziej zawiedziona niż zadowolona.

Nierówne aktorstwo

Mam bardzo mieszane uczucia po spektaklu. Na pewno ukłony w stronę młodych aktorów, oni rzeczywiście grają. Ale reżysersko spektakl jest bardzo chaotyczny. Nie ma przesłania, jakiejś głównej linii - z grubsza, oglądamy sceny z życia narkomanów na dnie, co jakiś czas dowiadując się, że kolejna postać umarła. Do tego na okrasę kilka scen które mają szokować mieszczuchów na widowni, trochę celowo niepociągającej golizny - i to chyba wszystko. Jak na ten tekst - to zdecydowanie za mało.

Główne role odegrane super ale spektakl trochę chaotyczny, niekiedy nie wiadomo o co chodzi. Sceny ze szpitala psychiatrycznego najbadziej nużące i niezrozumiałe.

Nie mogę nic zarzucić grze aktorskiej jednakże mam trochę zastrzeżeń do całokształtu wydarzenia. Spektakl wyglądał trochę jak szczucice cycem. Sala w której odbywał się spektakl nie była odpowiednio wentylowana. Nie jestem również pewien czy znajdowała się tam wystarczająca liczba wyjsc ewakuacyjnych w razie pożaru co do którego miałem wrażenie dojdzie lada moment. Ludzie wpuszczani byli na salę dopiero w ostatnim momencie.

Świetna historia narkomanki doszczętnie zniszczona przez teatr. Ważniejszym wątkiem od narkomanki w historii o narkomance była scena (która nie występowała w książce) o treściach LGBT.

Słaba gra aktorska. Niestety ale wypowiadane kwestie brzmiały w moim odczuciu sztucznie. Sztuka mnie nie porwała. Bardzo szkoda, bo książka jest bardzo emocjonalna. No i oczywiście brak Ogrodnika też nie pomogła.