Biografia reżysera rozpisana na czterech aktorów i pianistkę staje się pretekstem do przedefiniowania pojęć zastanych i wytworzenia własnego queerowego systemu fantazmatycznego. Spektakl, w którym legendarna choreografia Niżyńskiego do „Popołudnia fauna” Debussy’ego spotyka się z pieśnią Moniuszki w męskiej przebieralni, ćwiczenia aerobowe z wojenną symfonią Szostakowicza, a wspomnienie decyzji komisji poborowej sprzed lat staje się impulsem do uruchomienia campowej rewii. Przedstawienie zaliczane do najważniejszych teatralnych wydarzeń ostatnich lat, nagrodzone na festiwalu Boska Komedia przez międzynarodowe jury w kategorii Zespół. Spektakl legenda - powstał w ramach cyklu “Przed wojną / wojna / po wojnie”, realizowanym przez Komunę Warszawa w latach 2016-2018. Teraz, ta najbardziej queerowa wersja “Pieśni domowych” Stanisława Moniuszki brzmieć będzie jeszcze mocniej ze swoim pacyfistycznym przesłaniem ośmieszającym patriarchalno-rycerskie wzorce patriotyzmu. Spektakl objechał cały świat, wszędzie wzbudzając entuzjastyczne przyjęcia – nagradzany owacjami na stojąco w Nowym Jorku, Monachium i Santiago de Chile. Radosne i energetyczne przedstawienie Cezarego Tomaszewskiego pomaga na chwilę zapomnieć o wszelakich smutkach i patrzeć z nadzieją w przyszłość. "Cezary Tomaszewski trafnie rozpoznał goffmanowskie „ramy teatralne” rzeczywistości społecznej i stworzył świetne przedstawienie. Nie każdy narcystyczny performans musi też inicjować rewolucję w sztuce." - Mirosław Kocur, teatralny.pl "Układy choreograficzne, osłabiając dyskursywność mowy, nadają jej nowe znaczenia – scenicznej orkiestracji na głosy i ciała, precyzyjnie zestrajającej w cielesnej ekspresji „feeling” i „timing”. Wszystko to tworzy teatr komponowany, kontynuujący tradycję awangardy audiowizualnej lat 60. z jej poliwersyjnością, instrumentalnymi aktorami, zawsze obecną ironią, Teatralna rzeczywistość spektaklu Tomaszewskiego, kształtowana zarówno przez język, jak i dźwięk, ma charakter zmysłowo doświadczanego i interpretowanego utworu muzycznego." - Krystyna Duniec, Dwutygodnik