„Carmina Burana” – absolutny hit muzyki klasycznej, wciąż inspirujący artystów: od twórców reklam po zespoły heavymetalowe. Każde wykonanie wypełnia sale koncertowe do ostatniego miejsca, a historia powstania dzieła pokazuje, jak owocne może być spotkanie średniowiecznych tekstów z muzyką XX wieku. Kantata oparta jest na świeckich pieśniach średniowiecznych odnalezionych w 1803 r. w bawarskim opactwie Benediktbeuren. Carl Orff wybrał z tego obszernego zbioru tekstów, stworzonych przez wagabundów i wędrownych kleryków, 24 pieśni i ułożył je w rodzaj libretta. Pierwsza część to pieśni sławiące naturę i budzącą się wiosnę, druga jest pochwałą Bachusa, trzecia mówi o rozkoszach miłości. Mottem całego utworu jest apoteoza życia i afirmacja świata. Utwór skomponowany na orkiestrę, chór i głosy solowe, w którym dominują rytm i prosto zharmonizowane partie chóralne. Najsłynniejszym fragmentem jest – znana nie tylko melomanom – rozpoczynająca i kończąca utwór pieśń chóru O Fortuna.