Polska lat 80. XX w. W jednej z niczym niewyróżniających się polskich wsi na Mazowszu ląduje w nocy statek kosmiczny. Zaskoczeni mieszkańcy czują się zaszczyceni faktem, że przybysze z kosmosu wybrali właśnie ich wieś i w związku z tym postanawiają przywitać gości najgodniej jak tylko potrafią. Zakładają odświętne ubrania, a na suto zastawionym stole ląduje m.in. skrzynka wódki. I tak zaczynają się zakrapiane alkoholem, nocne Polaków rozmowy: o życiu, o śmierci, o seksie, o kosmitach i o kondycji ludzkości. Bohaterowie wygłaszają swoje przemyślenia na temat współczesnego świata i gatunku ludzkiego. Tekst napisany został najpierw jako sztuka teatralna z elementami s-fi, którą potem twórcy zaadaptowali na potrzeby filmu. Tak w 1989 roku powstał kultowy BIG BANG Andrzeja Kondriatiuka, a cytaty z dialogów zyskały rangę prawd absolutnych. Prawd o naturze i przywarach nas, Polek i Polaków. Spektakl dotyka ważnych zjawisk aktualnej rzeczywistości: mnożących się globalnych teorii spiskowych, zagubienia ludzi w zrozumieniu skomplikowanych mechanizmów rzeczywistości, potrzebie godności i uznania, stając się refleksją nad naszymi rodzimymi przywarami. Od powstania tekstu minęło 30 lat. W międzyczasie wiele się wydarzyło i zmieniło. Staliśmy się częścią Europy. Najwyższy czas na ponowną refleksję i nową interpretację, bo... stół się, kurna, kończy tu. A gdzie się kończy kosmos?