Sada Yakko, reż. Hana Umeda

Sada Yakko (1871-1946) - gejsza i tancerka. Pierwsza propagatorka japońskiego teatru na Zachodzie i pierwsza zawodowa aktorka nowoczesnej Japonii. W kulturze polskiej znana przede wszystkim dzięki Janowi Augustowi Kisielewskiemu. Dla młodopolskich artystów była inspiracją i „sensacją egzotycznej natury”. Kiedy w marcu 1902 roku wystąpiła przed polską publicznością, miała już za sobą półroczne tourneé po Stanach Zjednoczonych, a w Europie nazywano ją japońską Sarą Bernhardt.

Yakko, rezygnując z nadmiaru teatralnych znaków, wzbogacała swoje występy o ekspresję i dramatyzm, nieobecne w tradycyjnym japońskim tańcu. Prawdziwie japońskiemu artyście nie chodzi jednak o to, żeby wyrazić siebie czy przekazać światu jakąś głęboką prawdę, ale żeby nawiązać z odbiorcą relację, która przez wzruszenie, śmiech czy patos przyniesie mu przyjemność. Sada Yakko nie uciekała więc od popularnego wyobrażenia o egzotycznym kraju wschodzącego słońca.

Szukając wspólnoty ze swoją o sto lat starszą koleżanką po fachu, Hana Umeda próbuje przywołać szczątki scenicznego ciała Sady Yakko.

-------------

W spektaklu wykorzystano cytaty z:

L. Downer „Madame Sadayakko. Gejsza, która uwiodła Zachód”, przeł. Patryk Gołębiowski

J.-A. Kisielewski „O teatrze japońskim”

M. Shelley „Frankenstein”, przeł. Henryk Goldmann

E. Jelinek „Dzieci umarłych”, przeł. Agnieszka Kowaluk

Spektakl powstał dzięki Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska.

Współorganizator: Komuna Warszawa

Serdeczne podziękowania dla Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.

Źródło zdjęcia: fot. Karolina Gorzelańczyk