Tegoroczny cykl zamykamy w Teatrze KTO utworami polskich kompozytorek młodej generacji. Tym razem wystawimy na próbę elastyczność odbiorcy – rozpoczniemy w mroku, skrycie i nieśmiało, by w kolejnym utworze zachęcić do śledzenia muzyki tak wspaniale narracyjnej i poukładanej, że z pewnością zadość uczynimy tej części publiczności, której bliski jest pewien rodzaj dźwiękowego porządku i formalnego kunsztu. Za chwilę znów poprosimy o skupienie, przestawienie na medytacyjne tory, by na zakończenie zaprezentować dzieło multimedialne, pełne kontekstów i pozamuzycznych warstw. Program: Monika Szpyrka – "Wallflower" na flet, klarnet, saksofon, perkusję, skrzypce, wiolonczelę i elektronikę (2023) Kaija Saariaho - "Cloud trio" na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (2009) Dobromiła Jaskot – "Hagalaz" na klarnet, wiolonczelę i fortepian (2004) Nina Fukuoka – "Polka is a Czech dance" na flet(y), klarnet(y), wiolonczelę, perkusję i fortepian (2023) W rozmowie: Monika Szpyrka, Ewa Szczecińska, Emilia Stefańska Tytułowy Wallflower to według definicji przyjemnie pachnąca roślina ogrodowa o drobnych kwiatach, ale także nieśmiała osoba, zwłaszcza dziewczyna lub kobieta, która boi się wyróżniać w społeczeństwie i nie przyciąga zanadto zainteresowania czy uwagi. W muzyce, której Szpyrka nadała ten właśnie tytuł, nic nie jest na pokaz. Dźwięki ukryte w mroku, wydawałoby się, że na wskroś elektroniczne, zwodzą nas, emanują spokojem i pozwalają zatopić się w w tajemniczym, intymnym nastroju. W Cloud trio Kaiji Saariaho, choć odniesienie pozamuzyczne jest ewidentne (kompozytorka tworzyła wówczas w Alpach, obserwując niebo nad masywami gór), na pierwszy plan wysuwają się poszukiwania formalno-brzemiowe. Powołując się na słowa samej Saariaho – „Moje pomysły na ten utwór dotyczą zwykłych faktur; jak stworzyć spójną fakturę – jednocześnie złożoną i pełną szczegółów – z pojedynczych linii”. Hagalaz Dobromiły Jaskot jest utworem napisanym na zamówienie Fundacji Wspierania Kultury Aukso pomiędzy – jak podaje kompozytorka – semestrami akademickimi, podczas leniwego lata, kiedy często medytowała, inspirując się zjawiskami spektralnymi i wsłuchując w rezonujące składowe harmoniczne niskich strun fortepianu. Tytuł nawiązuje do runy hagalaz, wchodzącej w skład futharku starszego – dawnego pisma ludów germańskich, a oznaczającego uderzenie gradu, przynoszące ukojenie i oczyszczenie. O ile w dotychczasowych kompozycjach kierunek odbioru zmierzał raczej do wewnątrz – ku barwie, głębi i skupieniu, tak ostatni utwór jest zdecydowanie ich ekspresyjnym przeciwieństwem. Polka is a Czech dance Niny Fukuoki to muzyka istniejąca wespół z komunikatami i podróż jednocześnie w przeszłość i ku przyszłości, niosąca pytająca o alternatywną rzeczywistość, a na warsztat biorąca najnowsze zdobycze technologii. Tekst: Emilia Stefańska Program: Spółdzielnia Muzyczna contemporary ensemble **** Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury — państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa.