Wykład online: Horyzonty nowoczesności. Artyści/tki w Warszawie od lat 40. do 60. Marek Oberlander: malarstwo maerii a wojna. (dr Piotr Słodkowski)

Horyzonty nowoczesności. Artyści/tki w Warszawie od lat 40. do 60.

Centrum Interpretacji Zabytku Muzeum Warszawy zaprasza na nowy cykl wykładów poświęconych warszawskim artystkom i artystom. Dwudziestowieczną twórczość Aliny Szapocznikow, Marian Bogusza, Marka Włodarskiego i Marka Oberlandera połączy perspektywa nowoczesności. Jej rozumienie wymaga doprecyzowania. Dlatego prowadzący wykłady, dr Piotr Słodkowski, w pierwszym z pięciu spotkań wyjaśni, czym była nowoczesność.

Piotr Słodkowski – historyk sztuki, adiunkt w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Interesuje się polską sztuką XX wieku w perspektywie współczesnej myśli humanistycznej. Finalista Nagrody Naukowej POLITYKI (2019) i laureat IX Edycji Konkursu im. Majera Bałabana za najlepsze prace doktorskie o Żydach i Izraelu (ŻIH, 2020). Stypendysta Fundacji Lanckorońskich (2021). Dwukrotny laureat Nagrody Stowarzyszenia Historyków Sztuki (2017, 2018). Autor książki Modernizm żydowsko-polski. Henryk Streng/Marek Włodarski a historia sztuki (IBL PAN, seria “Nowa Humanistyka”, 2019) oraz przygotowanej na jej podstawie wystawy Henryk Streng/Marek Włodarski i modernizm żydowsko-polski (Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Narodowe we Lwowie, 2021). Redaktor tomu Przestrzeń społeczna (2014) i antologii powojennej krytyki artystycznej Czas debat (z Agatą Pietrasik, 2016), a także numeru tematycznego rocznika „Miejsce” pod tytułem The History of Art in Poland and the Holocaust (z Luizą Nader, 2020). Obecnie pracuje nad książką poświęconą praktyce artystycznej Marka Oberlandera.

Marek Oberlander: malarstwo materii a wojna

Marek Oberländer należy do grona tych artystów warszawskich, którzy zapisali się wprawdzie w kanonie historii sztuki polskiej, ale znani się bardzo fragmentarycznie i powierzchownie. Podczas wykładu zastanowimy się nad skomplikowaną relacją malarza z centralną estetyką PRL-owskiej odwilży, czyli malarstwem materii. W jaki sposób Oberlander podejmuje z nią dialog, a jak i dlaczego próbuje ją przekroczyć? To i podobne pytania zadamy wobec sztuki, w której odciskają się formacyjne doświadczenia biograficzne i która podejmuje pracę świadectwa, chcąc walczyć o możliwie niezniekształconą pamięć wojny i Zagłady.