Julia Wyszyńska
347 oddanych głosów
Julia Wyszyńska aktorka filmowa i teatralna urodziła się w Mysłowicach 1986 roku. W roku 2006 ukończyła Studium Teatralne przy Teatrze Śląskim w Katowicach. stawiała tam swe pierwsze kroki na deskach teatru pod wodzą Rudolfa Zioło w spektaklu „Dżuma” Alberta Camusa. W roku 2010 ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. Solskiego w Krakowie, grając w dyplomowych spektaklach w reż. J. Stuhra „Giganci z gór” oraz reż. A. Nawojczyka ”Nadobnisie i koczkodany”.
W szkole kształciła się pod kierunkiem Anny Polony, a zajęcia z mającymi wielki wplyw na teatr polski przedstawicielami świata teatru min. Adam Nawojczyk, Bogdan Hussakowski, Krzysztof Globisz, Ewa Kaim i wielu innych. Na deskach teatru debiutowała rolą Zabawnisi w spektaklu „Nowe wyzwolenie” w reż. E. Marciniak w Bielsku Białej, spektakl ten zdobył główną nagrodę na II Koszalińskich Konfrontacjach Młodych m-teatr, aktorka została wyróżniona przez odbiorców Nagrodą Publiczności. Od tego momentu jej współpraca z teatrami bardzo się rozwinęła, trafiła do teatru Na woli im. Tadeusza Łomnickiego grając w „Wyzwoleniu” St. Wyspiańskiego, a także do Laboratorium dramatu, gdzie zagrała w monodramie „Medea” E. Marciniak, za którą została narodzona I nagrodą Grand Prix w Ogólnopolskim Przeglądzie Monodramu Współczesnego w Warszawie.
Idąc za ciosem, współdziałała przy Teatrze Rozmaitości, by w końcu trafić do Teatru Polskiego w Bydgoszczy, gdzie debiutowała w spektaklu „Źle ma się kraj” w reż. W. Szczawińskiej rolą ‘Postaci Co Nic Nie Rozumie’. Została nagrodzona przez miesięcznik „Teatr” przez Joannę Derkaczew za Najlepszy Debiut.
Równolegle nawiązała współpracę z Telewizją Polską i stacjami komercyjnymi, grała w serialach min. Czas honoru (TVP2), Lekarze (TVN), Hotel 52 (POLSAT).
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Ożenek
To klasyczna komedia pełna doskonale sportretowanych typów ludzkich. Oto główna bohaterka, Agafia Tichonowa, pragnie wyjść za mąż i tym samym podnieść swój status społeczny. Kategoria kupieckiej opłacalności bliższa jest jej sercu niż romantyczne uniesienia. Okazuje się, że nie jest odosobniona w swoim myśleniu. Potencjalni kandydaci także patrzą na przyszłe małżeństwo w kategoriach korzyści materialnych. OŻENEK w reżyserii Janusza Gajosa to plejada aktorskich popisów i umiejętności, uwalniająca śmiech publiczności i bawiąca do łez satyra także na współczesne społeczeństwa. Intrygi swatów, rywalizacja między konkurentami, niepokoje głównej bohaterki i finał wcale nie taki nieszczęśliwy pozwalają przejrzeć się w lustrze rzeczywistych pragnień i możliwości każdego z nas.
więcej
SzczegółyMój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu
Przedstawienie oparte na trzech sztukach młodej ukraińskiej dramatopisarki, przedstawiających panoramę losów społeczności z małej miejscowości w Donbasie we wschodniej Ukrainie, z której pochodzi autorka. Akcja dramatów obejmuje okres od schyłku Związku Radzieckiego, przez Euromajdan, wojnę w Donbasie w 2014 roku aż po agresję rosyjską na Ukrainę w 2022 roku. Ostatnią część cyklu Lena Laguszonkowa pisała wiosną 2022 roku w schronie w Kijowie podczas bombardowań.
„Mój sztandar zasikał kotek. Kroniki z Donbasu” to oparta na osobistych doświadczeniach rodzinna saga, opowiedziana z perspektywy kobiet. Krótkie dialogi i monologi przesycone są oszczędnym, bezpośrednim językiem i bystrym humorem. Śmieszne i straszne, groteskowe i boleśnie prawdziwe – dramaty Laguszonkowej dają nie tylko wgląd w kontekst obecnej wojny z Rosją, ale przede wszystkim pokazują losy ludzi, którzy próbują zachować życie i godność pod ciśnieniem historii.
Pracę nad przedstawieniem zainicjowało czytanie performatywne III części trylogii: “Mój sztandar zasikał kotek” w reż. Aleksandry Popławskiej w maju 2022 roku
_______________________________________________________________
Cena biletu normalnego na dany spektakl będzie rosnąć wraz z liczbą sprzedanych już miejsc na widowni. Najważniejsze dla widzów i widzek jest to, że im wcześniej zdecydujemy się na zakup, tym taniej możemy kupić bilety. Cena wyjściowa biletu w pierwszym dniu sprzedaży wynosić będzie 40 złotych, w zależności od frekwencji cena ta może maksymalnie wynieść 150 złotych.
więcej
SzczegółyCoś tu nie gra
W politycznej farsie COŚ TU NIE GRA kandydat na prezydenta przyjeżdża do swojego rodzinnego miasta, aby wygłosić ważne oświadczenie, które ma mu zapewnić zwycięstwo w zbliżających się wyborach. Jednak w tzw. międzyczasie urzędujący prezydent wysyła do miasta kilku swoich popleczników, by za wszelką cenę uniemożliwić konkurentowi wystąpienie. Intryga rozgrywa się w lokalnym domu kultury, w którym amatorska grupa teatralna przygotowuje swoje najnowsze przedstawienie. Co się wydarzy, gdy świat polityki spotka się ze światem farsy? Czy Raymond Bream zdoła wejść na podium i wygłosić swoje przemówienie?
więcej
SzczegółyLalka. Najlepsze przed nami | #WspieramKulture
Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na kanale YouTube Teatru Powszechnego: KLIKNIJ TUTAJ
Literatura badawcza związana z Lalką Bolesława Prusa jest tak obszerna, że da się z niej stworzyć niemałą bibliotekę. W większości prac powracają jednak podobne obszary tematyczne. Kategorie opowieści o ludziach czasu wielkiej zmiany, zapisu rozpadu świata czy rozpadu wspólnoty, „gry iluzji i deziluzji, zachwytów i rozczarowań”, „entuzjazmu i zblazowania”, wyrywania się z bezsilności związanej z rolami społecznymi, maskami, konwenansami.
Lalka to świat rozpadających się kategorii i budowania iluzji, które przesłaniają rzeczywistość. Można powiedzieć, że wszystkich bohaterów powieści łączy tak naprawdę jedna cecha – poczucie bycia nie na swoim miejscu, co skutkuje budowaniem utopijnych światów i wyidealizowanych wersji samych siebie. Wszyscy mają problem z zakorzenieniem się w otaczającym świecie, ale też przeczuwają nadejście jakiegoś nowego, nieznanego porządku. Czują, że zastany przez nich porządek świata wymaga zmiany, ale sami nie posiadają w sobie silnego imperatywu, który by tę zmianę umożliwiał. Niespełnienie, poczucie porażki, rozczarowanie – okazuje się, że nie rezygnując z XIX-wiecznych realiów, ale uważnie wczytując się w tekst Lalki, znajdziemy się bardzo blisko naszych współczesnych rozterek i pytań.
„Co to za dziwna plątanina – życie ludzie” – mówi pod koniec powieści Wokulski. Twórcom spektaklu zależy na tym, by owej plątaniny nie stracić z oczu i nie sprowadzać złożoności powieści i zapisanych w niej bohaterów do założonych z góry tez, a co za tym idzie – uproszczeń.
💡 działania edukacyjne 💡
Zapraszamy do skorzystania z warsztatów online po spektaklu. Zajęcia w szczególności skierowane są do uczniów szkół średnich, poruszają wybrane zagadnienia podstawy programowej języka polskiego. Warsztaty skupione będą na zebraniu refleksji po obejrzanym przedstawieniu i krótkich działaniach twórczych. Zajęcia będą odbywały się przez platformę Zoom lub Skype.
Do spotkania zapraszamy też wszystkich widzów, którzy chcieliby porozmawiać o spektaklu, zarówno przed, jak i po transmisji. Kontakt: n.grzedzinska@powszechny.com; 510 131 807.
więcej
SzczegółyCapri - wyspa uciekinierów
Zapowiedź reżysera, Krystiana Lupy:
Imperator Tyberiusz, Jezus Chrystus...
Jean Luc Godard, Fritz Lang, Brigitte Bardot – Le mépris. Tu Jean Luc Godard kazał w swoim filmie „Pogarda” kręcić sceny ze swojej upartej wizji Odysei, na tarasie Casa Malaparte miał Odyseusz w ostatnim ujęciu filmu zobaczyć ojczystą Itakę. Ponieważ jednak śmierć producenta przerwała tę podróż, podróż Odyseusza, podróż Fritza Langa, podróż Jean Luc Godarda – Odys zostaje w tym domu razem z filmową ekipą...
Tu, w pomieszaniu, w syntezie czasów, spotykają się wszyscy...
Wyspa i dom na wyspie. Azyl, schronienie. Uciekamy przed monstrum Europy. Przed państwem, przed religią, przed dyktaturą, przed demokracją, przed Potworem Homo Christianis, przed wojną...
Dom Malapartego, Villa Tiberius, Casa san Michele...
Na zewnątrz trwa nieokreślona wojna, nie wiadomo, czy to jest pierwsza, druga, czy trzecia wojna światowa wynikła z szaleństwa współczesnego człowieka, pychy twórców polityczno-społecznych ustrojów, marzycieli LUDZKIEGO RAJU, FILOZOFUJĄCYCH ZBRODNIARZY I FANTASTÓW, narkomanów władzy.... Reformatorów kultury, i tak dalej...
Ten dom jest więzieniem...
Ten dom jest schronem...
Ten dom jest Archetypem DOMU.
TEN DOM JEST TAJEMNICĄ.
Ten dom jest jaskinią artysty...
TEN DOM JEST MIEJSCEM SEANSU SPIRYTYSTYCZNEGO, SPOTKANIA UPIORÓW...
TEN DOM JEST MIEJSCEM SEANSU SPIRYTYSTYCZNEGO MARZYCIELI NOWEGO CZŁOWIEKA...
***
Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych
więcej
SzczegółyCapri - wyspa uciekinierów
Zapowiedź reżysera, Krystiana Lupy:
Imperator Tyberiusz, Jezus Chrystus...
Jean Luc Godard, Fritz Lang, Brigitte Bardot – Le mépris. Tu Jean Luc Godard kazał w swoim filmie „Pogarda” kręcić sceny ze swojej upartej wizji Odysei, na tarasie Casa Malaparte miał Odyseusz w ostatnim ujęciu filmu zobaczyć ojczystą Itakę. Ponieważ jednak śmierć producenta przerwała tę podróż, podróż Odyseusza, podróż Fritza Langa, podróż Jean Luc Godarda – Odys zostaje w tym domu razem z filmową ekipą...
Tu, w pomieszaniu, w syntezie czasów, spotykają się wszyscy...
Wyspa i dom na wyspie. Azyl, schronienie. Uciekamy przed monstrum Europy. Przed państwem, przed religią, przed dyktaturą, przed demokracją, przed Potworem Homo Christianis, przed wojną...
Dom Malapartego, Villa Tiberius, Casa san Michele...
Na zewnątrz trwa nieokreślona wojna, nie wiadomo, czy to jest pierwsza, druga, czy trzecia wojna światowa wynikła z szaleństwa współczesnego człowieka, pychy twórców polityczno-społecznych ustrojów, marzycieli LUDZKIEGO RAJU, FILOZOFUJĄCYCH ZBRODNIARZY I FANTASTÓW, narkomanów władzy.... Reformatorów kultury, i tak dalej...
Ten dom jest więzieniem...
Ten dom jest schronem...
Ten dom jest Archetypem DOMU.
TEN DOM JEST TAJEMNICĄ.
Ten dom jest jaskinią artysty...
TEN DOM JEST MIEJSCEM SEANSU SPIRYTYSTYCZNEGO, SPOTKANIA UPIORÓW...
TEN DOM JEST MIEJSCEM SEANSU SPIRYTYSTYCZNEGO MARZYCIELI NOWEGO CZŁOWIEKA...
***
Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych
więcej
SzczegółyNeron2
„Neron (…) bardzo się troszczył o lud, musiał mu dostarczać rozrywki i dlatego urządził największe święto starożytności. Jak opowiada piękną prozą Tacyt, cesarz otworzył swoje ogrody na przyjęcie. Każdy, kto był kimś, przybył na ucztę: senatorowie, arystokracja, kronikarze przekazujący sobie plotki towarzyskie - cały wielki świat. Neron miał jednak kłopot: nie wiedział jak oświetlić tak ogromną przestrzeń, rozległe ogrody. Przyszedł mu do głowy pomysł: kazał sprowadzić przestępców i spalić ich, żeby zapewnić światło. (..). Dla mnie w tym wszystkim nie jest interesujący Neron, tylko jego goście. Kim byli zaproszeni przez Nerona ludzie?” (Martín Caparrós „Głód”, tłum. Marta Szafrańska-Brandt).
Ponad dwa tysiące lat temu moralność judeochrześcijańska mieszkała w katakumbach, był to inny świat: bez tabu i poczucia winy, jednak zachowujący hierarchie, wierzenia i obrzędy. Neron jako władca absolutny i jako absolutny artysta, miał totalną kontrolę nad nastrojem, charakterem i dynamiką ucztowania. Nie miał umiaru, jego występy trwały nawet dwanaście godzin, a apetyt był wciąż niezaspokojony, dbał o to, by rozkosze trwały jak najdłużej, dlatego ucztującym zawsze zapewniano m.in. dostęp do womitoriów oraz innych form relaksu i oczyszczenia.
Twórcy spektaklu zainspirowani współczesnymi technikami sprawowania władzy, podejmują próbę rekonstrukcji jednej z legendarnych uczt Nerona. Poprzez przywołanie najważniejszych dla niego wydarzeń i osób, Neron spróbuje znieść granicę między sztuką i byciem, aktorem i widzem, widowiskiem i spotkaniem.
Spektakl przeznaczony wyłącznie dla widzów dorosłych. Znajdują się w nim sceny odwołujące się do seksu i przemocy, które mimo ironii i dosadnego humoru mogą budzić kontrowersje.
więcej
SzczegółyGoście w Polskim: Pożar w Burdelu. Duchy. Musical spirytystyczny
Teatralny Instytut Pamięci Narodowej (TIPN) w ramach programu 100 wskrzeszeń na 100-lecie Polski zamówił musicale o zapomnianych polskich patriotach. Najwybitniejsi twórcy z Broadwayu i West Endu we współpracy z historykami, teatrologami i ekshumatorami stworzyli serię biograficznych show, które w 2018 rozsławią polski musical na całym świecie. Wśród zaproszonych przez TIPN artystów znaleźli się także twórcy Pożaru w burdelu: Maciej Łubieński i Michał Walczak. Pierwsza premiera w ramach programu 100 wskrzeszeń na 100-lecie Polski odbędzie się w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie.
Biografia największego europejskiego medium spirytystycznego XX wieku - Franka Kluskiego - to nie tylko rewia zjaw, efektów świetlnych i materializacji, ale przede wszystkim podróż do Warszawy dwudziestolecia międzywojennego, upojonej odzyskaną wolnością, która wielu zawróciła w głowie. Odkrycia naukowe rewolucjonizują życie codzienne stolicy, nowe technologie zmieniają miasto i ludzi, którzy tłumioną potrzebę zabawy zaspokajają w kabaretach, kasynach i burdelach. Gorszącym rozrywkom oddają się także polskie elity. Tadeusz Boy-Żeleński, Arnold Szyfman, Józef Piłsudski, Józef Haller, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Witkacy, Juliusz Osterwa i inne osobistości ze świata polityki, literatury, teatru i kina po całym dniu modernizowania Ojczyzny zbierają się nocą wokół wirującego stolika u księcia polskich mediów, aby zbadać paranormalne moce ukryte w człowieku. Czy mediumizm stanie się polskim towarem eksportowym? Czy uda się połączyć polską tradycję z nowoczesnością? Czy Warszawa stanie się światową stolicą sprityzmu?
Zajrzymy w kulisy 1918 roku i zadamy pytanie o prawdziwych ojców i matki Niepodległości. Pierwszy raz w historii Pożar w burdelu przeniesie się do dwudziestolecia międzywojennego, aby poznać prawdę o sobie. Mieście. Polsce, w której rozum miesza się z szaleństwem. Jasnowidze, okultyści, media, mistyczki, poeci i inni kurwoartyści międzywojnia w pierwszym niepodległościowym show polskiego Burdelu Artystycznego. W roli Marszałka Piłsudskiego – Burdeltata!
więcej
SzczegółyNeron
„Neron (…) bardzo się troszczył o lud, musiał mu dostarczać rozrywki i dlatego urządził największe święto starożytności. Jak opowiada piękną prozą Tacyt, cesarz otworzył swoje ogrody na przyjęcie. Każdy, kto był kimś, przybył na ucztę: senatorowie, arystokracja, kronikarze przekazujący sobie plotki towarzyskie - cały wielki świat. Neron miał jednak kłopot: nie wiedział jak oświetlić tak ogromną przestrzeń, rozległe ogrody. Przyszedł mu do głowy pomysł: kazał sprowadzić przestępców i spalić ich, żeby zapewnić światło. (..). Dla mnie w tym wszystkim nie jest interesujący Neron, tylko jego goście. Kim byli zaproszeni przez Nerona ludzie?” (Martín Caparrós „Głód”, tłum. Marta Szafrańska-Brandt).
Ponad dwa tysiące lat temu moralność judeochrześcijańska mieszkała w katakumbach, był to inny świat: bez tabu i poczucia winy, jednak zachowujący hierarchie, wierzenia i obrzędy. Neron jako władca absolutny i jako absolutny artysta, miał totalną kontrolę nad nastrojem, charakterem i dynamiką ucztowania. Nie miał umiaru, jego występy trwały nawet dwanaście godzin, a apetyt był wciąż niezaspokojony, dbał o to, by rozkosze trwały jak najdłużej, dlatego ucztującym zawsze zapewniano m.in. dostęp do womitoriów oraz innych form relaksu i oczyszczenia.
Twórcy spektaklu zainspirowani współczesnymi technikami sprawowania władzy, podejmują próbę rekonstrukcji jednej z legendarnych uczt Nerona. Poprzez przywołanie najważniejszych dla niego wydarzeń i osób, Neron spróbuje znieść granicę między sztuką i byciem, aktorem i widzem, widowiskiem i spotkaniem.
więcej
SzczegółySuperspektakl
Kto może stać się dzisiaj superbohaterem? Czy superbohaterowie i superbohaterki istnieją tylko na kinowym ekranie? Dlaczego tak bardzo pragniemy stać się kimś innym niż jesteśmy? Wspólna praca twórców Teatru 21 i Teatru Powszechnego sprawiła, że powstał superprojekt – „Superspektakl” to więcej niż spektakl, to spektakl, który wykracza poza teatralne ramy i zadaje pytania o wspólnotę, empatię i zaufanie w kontekście naszych teatralnych i społecznych oczekiwań i ich chybionych realizacji. Twórczynie i twórcy „Superspektaklu” nie pytają o kostium superbohatera, ale o sprawę, która napędza superbohaterskie życie – bo to ona zbyt często znika nam z oczu.
Zapowiedź twórców:
Na pewien kraj padł blady strach. Ludzie boją się wyjść z domu. Rosnąca fala przemocy i agresji powoduje, że każdy mający inne zdanie, boi się zabrać głos w ważnych sprawach i walczyć o lepszą przyszłość. Inni są izolowani, usuwani z przestrzeni publicznej. Zamykane są szkoły integracyjne, a na witrynach restauracji, w których pracują osoby autystyczne, malowane są napisy „WON!”. Ciągłe dążenie do ujednolicenia wszystkiego sprawia, że potajemnie likwidowane są wszystkie odmienności. Na szczęście jest on, nasza ostatnia nadzieja – „Superspektakl”!
Spektakl dla widzów od 13. roku życia.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
więcej
SzczegółyChłopi
Z monumentalnej powieści Władysława Reymonta Krzysztof Garbaczewski wyławia treści ekologiczne i emancypacyjne; śledzi związki człowieka ze światem przyrody, definiuje na swój własny sposób potrzebę i sens pracy. W wielopoziomowej inscenizacji konfrontuje idee pisarza z tymi współczesnymi, tworząc świat istot będących po części ludźmi, zwierzętami i robotami, które poszukują celu własnej egzystencji. Świat „Chłopów” Garbaczewskiego to także arena działania performerskiego, na której rozgrywają się dramaty społeczności funkcjonującej często w oparciu o przemoc wobec kobiet i relacje wykluczenia.
Uhonorowana w 1924 roku Nagrodą Nobla powieść przedstawia życie fikcyjnej wsi Lipce z końca XIX wieku. Czytana zwykle jako etnograficzny zapis przeszłości, dzisiaj na powrót odsłania swoją mitotwórczą potęgę i kreacyjną moc języka. Korzenie polskiej mentalności, jak opisuje to historyk Andrzej Leder, wywodzą się z folwarcznej relacji „tego, kto po bat sięga i tego, czyj grzbiet pod bat się pochyla”, a nawet sięgają jeszcze dalej – w głąb ludzkiego ducha, którego sens odnaleźć można w podporządkowaniu się odwiecznemu cyklowi natury.
Spektakl dla widzów od 16. roku życia.
więcej
SzczegółyMewa
W dramacie Czechowa grupa artystów spędza wakacje na prowincji, przenosząc tam swoje frustracje, miłości, pracę oraz pragnienie sławy i spełnienia. Wirusem sztuki zarażeni są tu wszyscy: wybitna aktorka Arkadina, jej syn Konstantin, pragnący pozostać niezależnym artystą; młodszy kochanek Trigorin, odnoszący sukcesy pisarz, ale też młoda Nina, rozpaczliwie pragnąca zostać aktorką, duszący się na wsi lekarz, ubogi wiejski nauczyciel, marząca by zostać muzą jakiegoś artysty Masza, czy umierająca siostra Arkadiny, wciąż żałująca, że nie została choćby najmarniejszą pisarką.
Czytana współcześnie „Mewa” ukazuje bolesną analizę postaw artystów; staje się opowieścią o zgnuśniałych elitach, których dawne idee ugrzęzły w wygodzie i konformizmie. Mówi o tym jak dawni buntownicy sprzedają swoje ideały i stają się zadowolonymi z siebie kabotynami; o tym jak artyści oderwani od reszty społeczeństwa stają się zapatrzoną w siebie elitą, która ze wszystkich sił broni własnej pozycji i nie widzi nadchodzącego schyłku.
Spektakl dla widzów dorosłych.
więcej
SzczegółyKlątwa
W momencie, w którym związek Kościoła i państwa wydaje się nierozerwalny, a władza organów kościelnych próbuje wpłynąć na funkcjonowanie świeckich instytucji oraz na decyzje jednostek, twórcy spektaklu sprawdzają, czy opór wobec tych mechanizmów jest jeszcze możliwy. Na ile katolicka moralność przenika podejmowane przez nas decyzje? Jak wpływa na światopogląd osób, które deklarują niezależność od Kościoła, a jakie konsekwencje posiada dla tych, którzy uważają się za katolików? A przede wszystkim: na ile sztuka współczesna jest zdeterminowana przez religijną cenzurę, autocenzurę i unikanie zarzutu o „obrazę uczuć religijnych”?
Spektakl „Klątwa” wykorzystuje motywy z dramatu Wyspiańskiego do stworzenia wielowątkowego krajobrazu współczesnej religijności i areligijności. W ramach teatru, rządzącego się własną hierarchią oraz często wykorzystującego mechanizm podporządkowania i upokorzenia, twórcy zastanawiają się, czy wyzbycie się lęku przed władzą, a nawet samej władzy, znajduje się w zakresie ich możliwości.
Oliver Frljić, uznany chorwacki reżyser i dramatopisarz, to przedstawiciel europejskiego teatru krytycznego, który poddaje odważnej dyskusji skomplikowane kwestie społeczno-polityczne. Polskiej publiczności znany jest z pokazów spektakli podczas Festiwali Dialog oraz Kontakt. Teatr Powszechny w 2015 roku w ramach bloku tematycznego „Krzyczcie!” prezentował jego spektakl „Przeklęty niech będzie zdrajca swej ojczyzny”.
Spektakl przeznaczony tylko dla widzów dorosłych.
Zawiera sceny odnoszące się do zachowań seksualnych i przemocy, a także tematyki religijnej, które pomimo ich satyrycznego charakteru mogą być uznane za kontrowersyjne. Wszelkie sceny przedstawione w spektaklu są odzwierciedleniem wyłącznie wizji artystycznej.
W spektaklu wykorzystywana są również głośna muzyka i efekt stroboskopowy (światło pulsujące z dużą częstotliwością). Osoby wrażliwe na ten rodzaj oświetlenia prosimy o zachowanie szczególnej ostrożności.
więcej
SzczegółyNasza Klasa
Niezwykła historia uczniów z jednej klasy. Razem uczą się, bawią, chuliganią, wchodzą w dorosłość. Marzą, żeby zostać lotnikiem, lekarzem, gwiazdą filmową. Czytają "Trylogię" Sienkiewicza. Chodzą na filmy z Chaplinem. Słuchają jazzu. Dlaczego chłopak, który wyciął serce z papieru i napisał miłosny wiersz, kilka lat później związał koleżance ręce sznurkiem i zagroził, że zastrzeli, jeśli będzie próbowała uciekać? Co się wydarzyło, że narodowość, religia i ideologia okazały się ważniejsze niż przyjaźń? Kiedy w koledze ze szkolnej ławki zobaczono Obcego? Co się stało z tamtą klasą?
Opowieść o dwudziestowiecznej Polsce inspirowana prawdziwymi zdarzeniami. „Nasza klasa" Tadeusza Słobodzianka to pierwszy polski dramat uhonorowany Literacką Nagrodą "Nike”.
"Nasza klasa” to historia o zwykłych. Opowiada o kolegach i koleżankach z jednej klasy i pokazuje, jak bardzo polityka i ideologia mogą zdeterminować ludzkie życie. To też dramat o zjawisku „zła", które przybiera wciąż nowe postaci, i którego eskalacji nikt nie potrafi powstrzymać. "Nasza klasa" pokazuje, jak łatwo jest z koleżeństwa i przyjaźni przejść do nienawiści - jeśli uwierzy się w ideologię, a zapomni o prostych relacjach międzyludzkich będących podstawą funkcjonowania społeczeństwa. /Ondrej Spišák/
więcej
SzczegółyGardenia
Cztery kobiety w poszukiwaniu szczęścia. Konspiratorka państwa podziemnego, handlarka, życiowa oferma i biały kołnierzyk. Historia pewnej krakowskiej rodziny, a zarazem zbiorowy portret – Polki z butelką wódki, Polki w podróży służbowej, Polki na skraju załamania nerwowego, Polki zakochanej. Uniwersalna opowieść o życiu w zaklętym kręgu uzależnień przekazywanych w sztafecie pokoleń. Czy można przed tym uciec? Czy którejś z bohaterek się to uda?
więcej
SzczegółyKsięgi Jakubowe
W tradycji żydowskiej chrzest członka gminy jest grzechem śmiertelnym. Mimo to w XVIII wieku Jakubowi Lejbowiczowi, zwanemu Frankiem, udało się przekonać do tak haniebnego czynu sześć tysięcy Żydów ze wschodnich kresów I Rzeczypospolitej.
Olga Tokarczuk opisując w „Księgach Jakubowych” historię samozwańczego mesjasza, uzupełnia białe plamy historii Polski. Dopuszczając do głosu podolskich Żydów, zarówno tych, którzy zwalczali Franka, jak i tych, którzy w niego uwierzyli, przeciwstawia się popularnej, sienkiewiczowskiej wizji Rzeczypospolitej Obojga Narodów jako Polski niemal wyłącznie szlacheckiej i katolickiej. Z przyjętej przez Tokarczuk perspektywy, dominacja polityczna i religijna Polaków jawi się jako opresyjna i niesprawiedliwa, zaś oparta na równości sekta Jakuba Franka stanowi jedną z niewielu przestrzeni wolności w ówczesnym społeczeństwie.
Ewelina Marciniak w inscenizacji monumentalnej powieści Tokarczuk koncentruje się na uniwersalnych wartościach, które decydować mogły o przystąpieniu do heretyckiej sekty Franka: potrzebie osobistej wolności, równości wobec prawa, poczuciu wspólnoty, a przede wszystkim - potrzebie wiary i doświadczenia religijnego. Bada, w jaki sposób kontakt z boskością przeżywa nie tylko dusza, ale i ciało. Przygląda się mu w sytuacjach codziennych, jak i podczas rytuałów, wokół których koncertowało się życie religijne sekty. Próbuje odpowiedzieć na pytanie, jak bliskie sobie są doświadczenie erotyczne i doświadczenie mistyczne.
Spektakl dla widzów dorosłych.
więcej
SzczegółyKażdy dostanie to, w co wierzy
Spektakl na motywach „Mistrza i Małgorzaty” Michaiła Bułhakowa.
Siedemdziesiąt lat po wizycie w Moskwie, Woland i jego świta z kart Mistrza i Małgorzaty Bułhakowa przenoszą się do Warszawy. Wyposażeni w nowoczesny sprzęt: kamery GoPro i drony, obserwują mieszkańców w trakcie ich codziennych zajęć, odwiedzają w pracy, zagadują w parku czy tramwaju, podziwiają ich starania i trudy. Rejestrują ich rozmowy, zbierają obrazy, spisują opinie, badają postawy wobec niecodziennych zjawisk. Wszystko po to, by potem przy dużym okrągłym stole w Teatrze Powszechnym spotkać się z nimi osobiście i zobaczyć, czy obywatele rzeczywiście bardzo się zmienili. Chcą dowiedzieć się, kim jest ten osławiony wolny człowiek, produkt młodej, bo niespełna trzydziestoletniej, demokracji.
Chcą poznać jego problemy, nadzieje, postawy oraz marzenia. Interesuje ich, czy ludzie mają do siebie zaufanie. Czy wstydzą się zabierać głos? Czy nadal dręczy ich problem mieszkań? Za czym tęsknią? I czy nadal chcą opowieści o jedynej, prawdziwej, bezwzględnej miłości?
* Spektakl dla widzów dorosłych.
* Ze względu na charakter spektaklu spóźnieni widzowie nie będą mogli być wpuszczeni na widownię.
więcej
SzczegółyNieznośnie długie objęcia
Akcja toczy się w Nowym Jorku i Berlinie. Czwórka bohaterów: troje przyjeżdża do Nowego Jorku z Europy w poszukiwaniu „lepszego” życia, tylko jeden z nich tu się urodził i wychował.
Całej czwórce nie udaje się odnaleźć harmonii, ich życie przekształca się w koszmar, ale nagle z każdym z nich dzieje się coś niezwykłego. Dochodzi do spotkania z kosmiczną świadomością i to spotkanie całkowicie odmienia życie wszystkich bohaterów.
więcej
SzczegółyLalka. Najlepsze przed nami
Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na stronie Teatru Powszechnego: KLIKNIJ TUTAJ
Literatura badawcza związana z Lalką Bolesława Prusa jest tak obszerna, że da się z niej stworzyć niemałą bibliotekę. W większości prac powracają jednak podobne obszary tematyczne. Kategorie opowieści o ludziach czasu wielkiej zmiany, zapisu rozpadu świata czy rozpadu wspólnoty, „gry iluzji i deziluzji, zachwytów i rozczarowań”, „entuzjazmu i zblazowania”, wyrywania się z bezsilności związanej z rolami społecznymi, maskami, konwenansami.
Lalka to świat rozpadających się kategorii i budowania iluzji, które przesłaniają rzeczywistość. Można powiedzieć, że wszystkich bohaterów powieści łączy tak naprawdę jedna cecha – poczucie bycia nie na swoim miejscu, co skutkuje budowaniem utopijnych światów i wyidealizowanych wersji samych siebie. Wszyscy mają problem z zakorzenieniem się w otaczającym świecie, ale też przeczuwają nadejście jakiegoś nowego, nieznanego porządku. Czują, że zastany przez nich porządek świata wymaga zmiany, ale sami nie posiadają w sobie silnego imperatywu, który by tę zmianę umożliwiał. Niespełnienie, poczucie porażki, rozczarowanie – okazuje się, że nie rezygnując z XIX-wiecznych realiów, ale uważnie wczytując się w tekst Lalki, znajdziemy się bardzo blisko naszych współczesnych rozterek i pytań.
„Co to za dziwna plątanina – życie ludzie” – mówi pod koniec powieści Wokulski. Twórcom spektaklu zależy na tym, by owej plątaniny nie stracić z oczu i nie sprowadzać złożoności powieści i zapisanych w niej bohaterów do założonych z góry tez, a co za tym idzie – uproszczeń.
💡 działania edukacyjne 💡
Zapraszamy do skorzystania z warsztatów online po spektaklu. Zajęcia w szczególności skierowane są do uczniów szkół średnich, poruszają wybrane zagadnienia podstawy programowej języka polskiego. Warsztaty skupione będą na zebraniu refleksji po obejrzanym przedstawieniu i krótkich działaniach twórczych. Zajęcia będą odbywały się przez platformę Zoom lub Skype.
Do spotkania zapraszamy też wszystkich widzów, którzy chcieliby porozmawiać o spektaklu, zarówno przed, jak i po transmisji. Kontakt: n.grzedzinska@powszechny.com; 510 131 807.
więcej
SzczegółyIwona, księżniczka z Burbona
„Iwona nie jest ładna. Iwona nie jest gładka.” Gorzej – Iwona jest biedna. Iwona przypomina wszystkim o biedzie i wykluczeniu społecznym. Co wyniknie z jej konfrontacji ze światem bogatych i zadowolonych z siebie? Co stanie się, kiedy wszystkim opadną maski?
Spektakl realizowany w nowatorskiej formule, przeznaczony specjalnie dla widzów od 14. roku życia, dla których nadal brakuje propozycji w repertuarach polskich teatrów.
Równocześnie ze spektaklem prowadzone będą działania z zakresu edukacji społeczno-kulturalnej dla młodzieży.
więcej
Szczegóły