Ewelina Pankowska
91 oddanych głosów
Wiek: 32 lat
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
1.8 M
1,8 metra - tyle miejsca jest przeznaczone dla osoby w białoruskich więzieniach.
Projekt teatralny wspierający więźniów politycznych przeciwstawiających się reżimom totalitarnym w Białorusi i innych krajach. Spektakl oparty na tekstach, które więźniowie polityczni wypowiadali w sądach i pisali w listach do swoich bliskich.
Jak teraz radzą sobie osoby skazane na więzienie za wypowiedzenie własnego zdania? Jak w centrum Europy doszło do złamania prawa?
W ramach projektu odbędzie się również akcja charytatywna na rzecz osób doświadczonych represjami.
Aktualnie w Białorusi jest ponad 800 więźniów politycznych i ta liczba powieksza się dosłownie codziennie.
więcej
Szczegóły
Wyjeżdżamy
Po 13 latach od premiery Kruma Krzysztof Warlikowski powraca do twórczości Hanocha Levina. Krum wracał do ojczyzny po nieudanej wyprawie za granicę, wciąż pełen nadziei na spełnienie. Teraz wszyscy chcą gdzieś wyjechać.
Wielka światowa wędrówka w tekście Levina znajduje swoje lokalne oblicze i lokalną skalę, w której odzwierciedlają się wszystkie niepokoje i ruchy w skali makro. Szykuje się rebelia, bunt dojrzałości przeciwko zawłaszczaniu terytorium wolności i wtłaczaniu naszego życia w tryby spokoju, oferowanego w zamian za uległość. W komedii na osiem pogrzebów kierunek podróży najczęściej prowadzi na tamten świat. Mimo biletu w jedną stronę, ochota na wyjazd nie maleje. Czy naprawdę jednak życie jest gdzie indziej? Czy nie lepiej i mądrzej skoncentrować się na budowie wspólnoty? Czy teraz jest czas romantycznych gestów, czy pozytywistycznej pracy dla wspólnego dobra?
Premiera: 14.06.2018
więcej
Szczegóły
Kino Moralnego Niepokoju
Spektakl inspirowany książką „Walden, czyli życie w lesie"" H. D. Thoreau oraz kinem moralnego niepokoju, szczególnie filmami Krzysztofa Kieślowskiego i Andrzeja Wajdy.
Zderzając XIX-wieczny manifest o życiu prostym i w zgodzie z naturą oraz kino pokolenia naszych rodziców, które reagowało bezpośrednio na wydarzenia społeczno-polityczne w Polsce w latach 70. i 80., chcemy poszukać odpowiedzi na pytanie, czy w dzisiejszym świecie moralność, rodzina, praca, wspólnota, przyroda są skompromitowanymi hasłami z innej epoki, czy też ulegają dynamicznej metamorfozie.
Dwa źródła inspiracji łączy w spektaklu samotny bohater – niezależnie czy jego naturalnym środowiskiem jest wielkomiejskie społeczeństwo, czy romantyczne pustkowie nad leśnym jeziorem.
Walden w naszym spektaklu to opowieść o znikaniu, wycofywaniu się z życia, a w kontekście tematów kina moralnego niepokoju to gest obywatelskiego nieposłuszeństwa. Można czytać nasz projekt zarówno jako przekorną fantazję o życiu bez ludzi, jak i mroczną fantazję o życiu wśród nich. wśród nich.
Premiera: 25 kwietnia 2019
więcej
Szczegóły
Uczta
Rzecz o Erosie, może też trochę o miłości. Sokrates na ucztę przyszedł boso, w ogóle taki miał zwyczaj, chodził boso po piaszczystej ziemi, kiedy myśl ludzka była jeszcze młoda i nieskażona demonami ludzkimi. Kiedy skazano go na śmierć, nie zmienił swojego przyzwyczajenia, nie wdział butów, by wyruszyć w drogę, na wygnanie. Nie, zupełnie spokojnie wypił truciznę i przesuwał bose stopy po kamiennej posadzce. Odrętwienie przyszło pierwsze właśnie na stopy. Później stopniowo przesuwało się ku górze ciała, aby na koniec zamienić mózg w martwą myśl. Może człowiek przegapił tam coś? Jakąś szansę, żeby już więcej nie myśleć.
Na podstawie „Uczty"" Platona
Premiera: 8 lutego 2018
więcej
Szczegóły
Wujaszek Wania
„Wujaszek Wania” bez skreśleń. Słowo po słowie. Ivan Wyrypajew pozwala Autorowi, by przemówił sam w swoim imieniu. Od początku do końca, traktując tekst jak nienaruszalną partyturę, opowiada historię, która zdarzyła się w wiejskiej posiadłości Wojnickich, między przybyciem a wyjazdem profesora Sieriebriakowa i jego pięknej żony Heleny.
Między słowami ukryta jest, drobiazgowo zbudowana, opowieść o epoce, która przeminęła, o ludziach, których już nie ma... Ale został język teatralny, który się nie wyczerpał, nie zestarzał. Czechow ukazując powierzchnię życia, daje obraz głęboki i pełen namiętności. Obraz, który nie wymaga uwspółcześniania, by był współczesny.
Iwan Wyrypajew o wystawianiu Czechowa:
Chciałbym stworzyć piękny, nowoczesny spektakl kostiumowy, w którym dochodzi do spotkania widza z oryginalnym dziełem autora, co w dzisiejszej rzeczywistości teatralnej jest rzadkością. Spektakl barwny i wyrazisty, na którym widzowie będą mogli zachwycić się i poobcować z klasycznym tekstem, prawdziwym dziełem sztuki. Tak powstanie nowoczesna opowieść o prawdzie, miłości i duchowości we współczesnym świecie. Historia o zagubieniu, nieporozumieniach i poczuciu niespełnienia. Czechow stawia wciąż aktualne pytania o rozczarowania dotyczące miłości, wyznawanych ideałów, wierności i wszelkiego rodzaju marzeń, które z biegiem czasu zmieniają się i nikną.
Mam wrażenie, że podążanie za tradycją jest dziś największą awangardą.
Iwan Wyrypajew – jeden z najbardziej intrygujących twórców współczesnego teatru. Jego sztuki grane są prawie we wszystkich krajach Europy. Wielokrotnie nagradzany, laureat m.in. Paszportu Polityki "za przypomnienie polskiemu teatrowi, że sztuka sceniczna może również być poezją, za wiarę w siłę opowieści i żelazną konstrukcję tekstu". Wyjątkowość twórczości Wyrypajewa polega na unikalnym połączeniu głębokich duchowych tematów z pełną wdzięku narracją dostępną szerokiemu gronu widzów. Dramaty Wyrypajewa są zabawne, błyskotliwe i piękne. O jego twórczości krytycy piszą, że jest jak połączenie estetyki Quentina Tarantino i Andrieja Tarkowskiego, a teatralny świat okrzyknął go współczesnym Czechowem.
więcej
Szczegóły
Efekt
Gościnnie w Teatrze WARSawy spektakl Teatru im. Adama Mickiewicza w Częstochowie.
Przemysł farmaceutyczny i środowisko lekarskie pozwalają sobie na kreowanie nowej rzeczywistości. Egzystencji pełnej kontroli oraz manipulacji. Młodzi ludzie zrzekają się praw do decydowania o sobie, swoich uczuciach i emocjach. Nie wiedzą, którędy dotrzeć do prawdy. Powoli zatraca się granica między prawdą a fikcją. Czynniki zewnętrzne przejmują totalną władzę nad człowiekiem. Świat zwariował? A może to odpowiedni moment, aby po raz kolejny pochylić się nad odwiecznym dylematem: serce czy rozum?
więcej
Szczegóły
Ewelina płacze
Spektakl o możliwości bycia sobą w świecie, w którym tożsamość człowieka tworzą liczne, często sprzeczne ze sobą narracje. Tekst jest zbudowany z fantazji, obiegowych opinii i wizerunków medialnych aktorek i aktorów. Aktorzy grają tu siebie samych wyobrażonych przez kogoś innego. Nie mając możliwości sprostowania informacji na swój temat pozostają uwięzieni w swoich przypadkowych i fragmentarycznych tożsamościach które przenikają się z ich prywatną prawdą. Spiętrzenie ról sprawia, że nie wiadomo już do kogo należą wypowiadane ze sceny kwestie.
Od autorki: Rozmontowujemy sytuację teatralną aby wejść w bliskość z widzami i samymi sobą. Absurd sytuacji, którą stworzyliśmy jest sposobem na wymknięcie się poza obręb oczekiwań i schematów. W naszej pracy wielokrotne wywracaliśmy wszystko do góry nogami i doświadczaliśmy płynącej z tego wolności, która jak mamy nadzieję, udziela się naszym widzom.
więcej
Szczegóły
Wesele (dawna wersja)
Spektakl dyplomowy studentów IV roku Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie (filia we Wrocławiu) w roku akademickim 2014/2015.
„W przeciwieństwie do poprzedniego spektaklu dyplomowego, nie znałam grupy, z którą miałam pracować. Widziałam wprawdzie jak pracują na materiałach zarejestrowanych na wideo, ale w żadnym stopniu nie oddaje to rzeczywistego obrazu.
W związku z tym nie chciałam przychodzić z gotowym tekstem. A ponieważ trudno jest znaleźć w literaturze dramatycznej tekst, w którym byłyby role dla tylu kobiet i mężczyzn, więc zaczęliśmy szukać, przede wszystkim u Shakespeare`a. Czytaliśmy SEN NOCY LETNIEJ, WIECZÓR TRZECH KRÓLI, a także CZAROWNICE Z SALEM Arthura Millera, ale ciągle była taka sytuacja, że musiałabym wybrać część osób, bo dla pozostałych nie byłoby ról. Tymczasem im dłużej ich poznawałam i widziałam ich zapał, tym bardziej trudno mi było dokonać takiego wyboru. I wtedy – intuicyjnie – zaproponowałam WESELE. Kiedy zaczęliśmy je czytać, coś zaczęło iskrzyć. Większość studentek i studentów zaczęła się do tego odnosić entuzjastycznie. Tekst również mnie uruchomił. I tak to się stało, że postanowiliśmy realizować ten właśnie dramat. Przygotowywaliśmy go przez sześć tygodni”.
(Monika Strzępka, kulturaonline.pl)
więcej
Szczegóły
