Andrzej Wiśniewski - zdjęcie

Andrzej Wiśniewski

8,8 / 10

22 oddanych głosów

Absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie na Wydziale Wokalno - Aktorskim w klasie śpiewu profesora Kazimierza Pustelaka. Aktualnie jest solistą Teatru Muzycznego w Lublinie oraz solistą Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego. Współpracował z Teatrem Wielkim w Warszawie przy wystawianiu Salome R. Straussa. Występował wielokrotnie na spektaklach realizowanych przez Akademię Muzyczną. Współpracuje także z : Warszawskim MTM Operetka występując m.in. z Wiesławem Ochmanem w koncertach "Polscy Tenorzy Pamięci Jana Kiepury", Teatrem Muzycznym w Łodzi, Filharmonią Romualda Traugutta w Warszawie. Jako Laureat Ogólnopolskiego Konkursu Muzyki Miusicalowej i Operetkowej im. Iwony Borowickiej w Krakowie otrzymał nagrodę Gliwickiego Teatru Muzycznego, Łódzkiego Teatru Muzycznego oraz Miejskiego Klubu im. Jana Kiepury w Sosnowcu. Został także wyróżniony w I Europejskim Konkursie Tenorów im. J. Kiepury w Sosnowcu. Prezentował się publiczności w takich partiach operowych jak m.in.: Alfredo w "La Traviata" , Cecco w „Il mondo della luna” Josepha Haydna, Jan Konopny w "Buncie Żaków" oraz w partiach operetkowych takich jak Edwin w "Księżniczce Czardasza" E. Kalmana, Jupan w "Hrabinie Maricy" ; Camille de Rosillon w operetce "Wesoła Wdówka", Alfred w „Zemście Nietoperza” Johanna Straussa, Stanisław w "Ptaszniku z Tyrolu".
Spektakle z udziałem tego aktora:

Phantom - upiór w operze

Musical

Christine to samorodna artystka, której wspaniałą karierę wróży Hrabia Philipp de Chandon – protektor i mecenas Opery Paryskiej. W tym samym czasie kierownictwo opery przejmuje nowy zarządca, który decyzje podejmuje do spółki z divą operową wątpliwego wdzięku – Carlottą.

Przysłana na przesłuchanie przez hrabiego Christine dostaje od Carlotty ledwo posadę garderobianej, jednak przyjmuje propozycję z ogromną wdzięcznością i pokorą. W zaciszu garderoby nuci swym pięknym głosem melodię, która dociera do Eryka. Ten zachwycony postanawia oszlifować ten wokalny diament. Lekcje idą tak dobrze, że po niedługim czasie Christine jest gotowa na przesłuchanie, jednak możliwe jest to – pod nowymi rządami w operze – jedynie w pobliskim bistro. Za wstawiennictwem Hrabiego dziewczyna prezentuje swoje możliwości i z miejsca podbija serca zgromadzonej publiki. Poruszona Carlotta daje jej natychmiastowy angaż w najnowszej produkcji, zastawiając na nią jednocześnie pułapkę...

Szczegóły

Dziady

Dramat

"WIĘZIEŃ"
Nocy cicha, gdy wschodzisz, kto ciebie zapyta,
Skąd przychodzisz; gdy gwiazdy przed sobą rozsiejesz,
Kto z tych gwiazd tajnie przyszłej drogi twej wyczyta!
«Zaszło słońce», wołają astronomy z wieży,
Ale dlaczego zaszło, nikt nie odpowiada;
Ciemności kryją ziemię i lud we śnie leży,
Lecz dlaczego śpią ludzie, żaden z nich nie bada.

„Dziady” Adama Mickiewicza – najwyższe osiągnięcie polskiej literatury, arcydzieło, które ukształtowało patriotyzm pokoleń Polaków, wielokrotnie inscenizowane: od prapremiery Stanisława Wyspiańskiego, przez najsłynniejsze spektakle: Leona Schillera, Aleksandra Bardiniego, Kazimierza Dejmka i Konrada Swinarskiego z legendarną rolą Jerzego Treli – po 55 latach wracają na afisz Teatru Polskiego w Warszawie.

Janusz Wiśniewski, laureat najważniejszych światowych nagród teatralnych i operowych, autor legendarnych autorskich spektakli: „Koniec Europy”, „Panopticum á la Madame Tussaud”, „Olśnienie”, „Dybuk”, „Faust” i „Arka Noego. Nowy Koniec Europy”, pracuje z Zespołem Teatru Polskiego – po swoim „Quo vadis…” (premiera w 2013 r.) – nad „Dziadami”.

„Dzieje Boga w obrębie duszy ludzkiej”, „mit integracyjny”, „wpisanie sprawy polskiej w uniwersalny układ sił dobra i zła”, „sfinksowa zagadka liczby czterdzieści i cztery – << prawdziwa jak rachunek i dziwna jak mara >>” – te nieśmiertelne motywy tekstu Mickiewicza, o największej w historii polskiej kultury mocy ocalającej, już wkrótce w Teatrze Polskim.

Scenariusz przedstawienia powstał w oparciu o II, IV i III część "Dziadów" Adama Mickiewicza.

Szczegóły

La Traviata

Opera

Akcja opery rozgrywa się w Paryżu i pod Paryżem w 2. połowie XIX wieku. Opowiada historię kurtyzany Violetty Valery, w której zakochuje się młody poeta Alfred Germont.

Violetta skuszona wizją życia u boku przystojnego Alfreda porzuca swojego protektora Barona Douphola i z wielkiego balu trafia do wiejskiej posiadłości gdzie zaczyna sielskie życie. Jednak cieniem na tej sytuacji kładzie się choroba Violetty oraz uszczuplające się oszczędności. Uświadomiony przez siostrę Violetty Anninę Alfred wyjeżdża do Paryża by zdobyć pieniądze, a w tym czasie jego ojciec składa byłej kurtyzanie wizytę by przekonać ją do porzucenia Alfreda, gdyż mezalians jest szkodliwy dla małżeńskich planów jego siostry. Violetta ulega wreszcie namowom Giorgia i wyjeżdża do stolicy Francji by wrócić do poprzedniego stylu życia. W ślad za nią rusza Alfred, który na balu doprowadza do konfrontacji między nim a Baronem Douphol oraz samą kochanką. Skandaliczne zachowanie w efekcie kończy się wyzwaniem na pojedynek. Violetta umęczona i schorowana zmaga się z cierpieniem w samotności i tak zastaję ją Alfred, który po jakimś czasie wraca z dalekiej podróży. W końcu dowiedział się o chorobie i poświęceniu kochanki, wybłagał też u ojca zgodę na ślub z Violettą. Na szczęśliwe zakończenie jest już za późno, Violetta umiera w ramionach ukochanego.

Libretto opery "La Traviata" napisane przez F. M. Piave oparte jest na powieści A. Dumasa "Dama Kameliowa" i stanowi jedną z najciekawszych i najmądrzejszych historii w dziejach opery światowej. Powszechnie uznaje się "Traviatę" za najdoskonalsze dzieło Verdiego, w którym muzyka idealnie konweniuje z kameralnym nastrojem tworzonym przez artystów.

Szczegóły

Zemsta Nietoperza

Operetka

Przepyszna operetka w wykonaniu śpiewaków, tancerzy i muzyków naszego teatru, jest zdecydowanie jednym z lepszych przedstawień jakie kiedykolwiek w Lublinie były wystawiane. Zabawna i wyrafinowana historia intrygi w salonowych realiach Wiednia ma prawo i z pewnością rozbawi najbardziej wymagających widzów.

Dzieło Straussa jest jedną z najlepiej wytrzymujących upływ czasu, wręcz sztandarową dla operetki pozycją. Muzyczny przekrój przez wiele stylów, stawia uwerturę utworu na pozycji zarówno jednej z najbardziej skomplikowanych jak i atrakcyjnych dla ucha.

Akcja rozgrywa się pod koniec XIX wieku w modnym podwiedeńskim kurorcie. Opowiada o losach Gabriela von Einsensteina, który postanawia wieczór przed pójściem do więzienia spędzić na balu, a także jego żony Rozalindy i jej kochanka Alfreda. Zarówno oni, jak i pokojówka Adela wplątani zostają w misterną intrygę zaplanowaną przez dra Falke, który pragnie zemścić się na Einsensteinie, za kawał z poprzedniego karnawału. Pogoń za przyjemnością i zabawą, jest tu głównym motorem rozgrywającej się akcji, która – jak to w operetkach – kończy się szczęśliwie, pozostawiając widza oczarowanego pięknymi melodiami Johanna Straussa.

Szczegóły

Porwanie Sabinek

Komedia

W mieszkaniu panuje względny porządek (żona Ernestyna w sanatorium, ale pokojówka Weronika na posterunku). Profesor języków starożytnych Paweł Owidowicz nie ma zielonego pojęcia o tym, że w ciągu kilku dni jego całe profesorskie życie stanie na głowie. To, o czym Paweł Owidowicz wie doskonale, to stan jego portfela, który od pewnego czasu prowokuje go do refleksji o przemijaniu i kruchości życia.

Paweł Owidowicz jest szacownym obywatelem, dlatego to w jego właśnie drzwiach staje dyrektor Strzyga-Strzycki z osobistym zaproszeniem na spektakl swojego teatru, który właśnie zawitał do miasta. Dowiadując się, że profesor jest autorem niepublikowanej sztuki „Porwanie Sabinek” postanawia ją natychmiast wyreżyserować i wystawić jej prapremierę w ciągu tygodnia. Odurzony spodziewaną sławą, bogactwem i uznaniem profesor zapomina o ostrożności i skromności – zgadza się na inscenizację. Jest tylko pewien mały szkopuł – żona Pawła Owidowicza nie jest – mówiąc delikatnie – do teatru przekonana. Właściwie teatru nienawidzi oraz nim gardzi. Ponieważ Ernestyna niespodziewanie wraca z Krynicy, sprawa schodzi na poziom konspiracyjny.
Dalsze perypetie, to już parada dowcipu sytuacyjnego i literackiego. Mieszanka ambicji literackich okraszona zawiłościami rodzinnymi (Karol i chorobliwie zazdrosna Madzia) i towarzyskimi (stary znajomy Gromski i jego marnotrawny syn Emil, w którym kocha się – a jakże! - córka profesora Anulka). O tej sytuacji powiedzieć humor to mało, tu trzeba powiedzieć Tuwim!

Zapraszamy na zwariowaną komedię ze starożytnością w tle, w której pokojówka poprawia wypracowania z łaciny, a łacina dla odmiany nikogo nie obraża. Poglądowa lekcja nowoczesnej bankowości pod tytułem: Ile razy można pożyczyć to samo pięćset koron - GRATIS!

Szczegóły