Andrzej Olejnik
69 oddanych głosów
więcej
Często występuje w:
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Mayday
Jedna z najlepszych na świecie komedii. Historia londyńskiego taksówkarza bigamisty, któremu przez lata udaje się bezkolizyjnie lawirować między dwiema kochającymi go żonami. Na skutek wypadku ulicznego jego tajemnica wychodzi na jaw, wywołując lawinę komplikacji. Bohater miota się, usiłując ukryć podwójne życie przed małżonkami, mediami i policją. Znakomity komizm sytuacji fabularnych i języka sprawia, że Mayday od ponad 28 lat rozśmiesza do łez wrocławską publiczność.
więcej
Szczegóły
Sen nocy letniej
Jedna z najzabawniejszych i najbardziej wyrafinowanych sztuk Williama Shakespeare’a poświęconych zgłębianiu natury uczuć. Komedia pomyłek osnuta na motywach antycznych, utrzymanych w klimacie baśni poetyckiej. Inscenizacją Snu nocy letniej zajęła się ceniona reżyserka filmowa, z sukcesami pracująca również w teatrze. W jej wizji akcja spektaklu rozgrywa się w elżbietańskiej Anglii. Kunszt Shakespeare’a objawia się w umiejętnym łączeniu światów, w pomieszaniu realizmu z poetyką i magią, w zabawie konwencją.
Shakespeare prowadzi precyzyjnie ze sobą połączone aż cztery wątki: Tezeusza i Hipolity, dwóch par kochanków, rzemieślników ateńskich i świata Elfów, ingerującego w losy śmiertelnych. W finale ślub połączy trzy pary kochanków, ale zanim to się stanie, dwie z nich – cytując Juliusza Kydryńskiego – „ulegną szaleństwom czerwcowej nocy, dwukrotnie zmienią swoje skłonności co do obiektu uczuć, ukażą na swym przykładzie skomplikowane koleje ludzkich uczuć i wynikających z niej postępków, otrą się niemal o granicę obłędu, utoną w szyderczych igraszkach wyobraźni”. W warstwie wizualnej przygotowanego z rozmachem przedstawienia znalazły się nawiązania do iluzjonizmu, w którym malarz kreuje światło, a światło rzeczywistość.
więcej
Szczegóły
Szewcy
Naukowa sztuka ze „śpiewkami” w trzech aktach, najważniejszy dramat Witkacego, ukończony w 1934 roku. Autor nosił Szewców w sobie przez siedem lat, bo tyle z przerwami ich pisał; na inne swoje teksty dramatyczne potrzebował dwa-trzy tygodnie. Ze względu na problematykę polityczno-społeczną oraz wizjonerstwo i pasję demaskatorską dzieło porównuje się do Wesela Stanisława Wyspiańskiego i Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego. Znalazły się w Szewcach w syntetycznym skrócie główne wątki twórczości literackiej Witkacego: zanik indywidualności, zmierzch cywilizacji i sztuki, walka płci, tajemnica istnienia, nuda metafizyczno-egzystencjalna, a wszystko podlano groteskowym sosem. Nowatorstwo formalne i zacięcie profetyczne czynią z Szewców tekst uniwersalny – aktualny w każdym momencie historii, również dzisiaj.
Szewcy, reprezentanci mas plebejskich, zamknięci w swoim warsztacie, przygotowują rewolucję pod przewodnictwem majstra Sajetana Tempego. Odnoszą zwycięstwo, ale kolejne przewroty polityczne, które odwracają bieg wydarzeń (pucz faszystowski, kontrpucz organizacji Dziarskich Chłopców, wreszcie przewrót plebejsko-populistyczny), sprawiają, że w krzywym zwierciadle obserwujemy mechanizm pożerania własnych dzieci przez rewolucję. Bezlitosna, pesymistyczna diagnoza świata polityki i historii, podana jednak w humorystycznym, groteskowym wydaniu.
Wartość i przesłanie dramatu świetnie ujął Konstanty Puzyna: „Teraz, uwolnione z pęt Czystej Formy, buchnie to, co Witkacy ma naprawdę do powiedzenia: wściekła, ekspresjonistyczna groteska polityczno-społeczna, połączona z katastroficznym traktatem i – krzywym oczywiście – zwierciadłem obyczajów”. Witkacy uczy dystansu, każe śmiać się bohaterom, ale również widzom. Ironiczny dystans do świata czyni go łatwiejszym do przyjęcia, nawet w jego katastroficznej i absurdalnej odsłonie. Dzisiaj, w świecie konsumpcjonizmu, moralnego relatywizmu, wszechmocy mediów i rodzących się totalitaryzmów, Szewcy brzmią swojsko i znajomo.
W opracowaniu tekstu wykorzystano fragmenty powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza Pożegnanie jesieni i Nienasycenie.
więcej
Szczegóły
Lot nad kukułczym gniazdem
Spektakl dla widzów od 16. roku życia.
Adaptacja bestsellerowej powieści Kena Keseya, spopularyzowanej przez film Miloša Formana. Opowieść o buncie niepokornego lekkoducha, osadzonego tymczasowo w szpitalu psychiatrycznym, i jego konflikcie z perfidną, manipulującą ludźmi siostrą oddziałową urasta do rozmiarów metafory totalitaryzmu. Historia, oryginalnie dziejąca się w Stanach Zjednoczonych w czasach beatników, hipisów, wolnej miłości i eksperymentów z LSD, zostanie w naszym spektaklu przeniesiona we współczesność. Utwór Keseya to materiał na stworzenie wyrazistych, krwistych kreacji aktorskich. W przedstawieniu Cezarego Ibera zobaczymy dużą część zespołu artystycznego Teatru Polskiego we Wrocławiu, trzech tancerzy, a główną rolę Randle’a Patricka McMurphy’ego zagra gościnnie Piotr Łukaszczyk.
więcej
Szczegóły
Kaligula
Spektakl dla widzów dorosłych.
To nie jest klasyczna interpretacja wybitnego dramatu Alberta Camusa. Na scenie nie pojawia się antyczna cepelia. Przedstawienie Roberta Czechowskiego to pretekst, żeby spojrzeć na świat oczami młodego, współczesnego chłopaka, nadwrażliwca, granego równocześnie przez dwóch aktorów. Cesarz Kaligula znika po śmierci siostry, a zarazem kazirodczej ukochanej Drusilli. Wraca po trzech dniach odmieniony i rozpoczyna absurdalne, pozbawione logiki rządy oparte na terrorze i okrucieństwie, co nie spotyka się z aprobatą patrycjuszy, którzy zawiązują spisek przeciw nieobliczalnemu władcy. Cesarz jest postawiony wobec fundamentalnych pytań: dlaczego ludzie cierpią, czy istnieje Bóg, jaki jest sens życia? Wszystko jest subiektywną narracją młodego chłopaka. W widowiskowej inscenizacji ważna rola przypada tancerzom – niemym odpowiednikom myśli Kaliguli.
więcej
Szczegóły
Filadelfijska opowieść
Prapremiera polska klasycznej amerykańskiej komedii romantycznej, spopularyzowanej przez film George’a Cukora z Katharine Hepburn, Carym Grantem i Jamesem Stewartem w rolach głównych, a także oparty na sztuce musical Cole’a Portera Wyższe sfery. Przedstawienie wzbogacą wykonywane przez aktorów piosenki.
Nieopodal Filadelfii trwają przygotowania do drugiego ślubu Tracy Lord, pochodzącej z zamożnej rodziny przemysłowców. Poprzednie małżeństwo Tracy skończyło się burzliwie po dziesięciu miesiącach. Nic dziwnego, że zbliżająca się ceremonia wzbudza zainteresowanie nie tylko wśród elit, ale też u reporterów lokalnego brukowca, którzy podstępem dostają się do posiadłości Lordów. Tymczasem zjeżdżają się kolejni goście, w tym Dexter – były mąż Tracy. Po upojnym wieczorze przyszłą pannę młodą zaczynają dręczyć wątpliwości, czy dobrze robi, wychodząc za przystojnego George’a… Czy nazajutrz ślub się jednak odbędzie?
więcej
Szczegóły
Mirandolina
Piękna i pożądana. Niezależna i nieokiełznana.
Taka jest Mirandolina.
Mężczyźni zabiegają o jej względy i chcą ją schwytać w misternie konstruowane pułapki. Nie mają najmniejszych skrupułów i posuwają się do kłamstwa, a nawet oszustwa.
Czy mówimy o kobiecie, czy o przedstawieniu na Scenie Kameralnej Teatru Polskiego? Przede wszystkim o kobiecie i magnetycznej Aldonie Struzik w roli Mirandoliny. Mówimy jednocześnie o spektaklu, który śmieszy i bawi, ale po chwili skłania nas do namysłu. Do refleksji skłaniają przede wszystkim postacie męskie w świetnej interpretacji Cezarego Morawskiego, Marcina Rogozińskiego czy Cezarego Łukaszewicza. Zastanawiamy się nad światem, w którym żyjemy, ale też myślimy o sobie. I wtedy zadajemy pytanie: Czego nam trzeba do szczęścia???
więcej
Szczegóły
Bracia Karamazow
Bracia Karamazow w reżyserii Stanisława Melskiego po raz pierwszy na deskach Teatru Polskiego. To spektakl o niezwykłym ładunku wizualnym dzięki zaskakującej plastycznie i symbolicznej scenografii oraz kostiumom autorstwa Małgorzaty Żak, dodającym magii i stylu tragicznym tonom prozy Dostojewskiego. Na scenie zobaczymy ponad 20 postaci, a wśród nich zarówno doświadczonych aktorów, jak i bardzo młodych, zdolnych debiutantów. Spektakl to wędrówka przez świat kipiący miłością, przemocą i krwią. Wędrówka w poszukiwaniu odpowiedzi, który z trzech braci jest winien śmierci ojca. A może wszyscy? Kto naprawdę popełnił zbrodnię?
więcej
Szczegóły
