Krzysztof Jakowicz to wybitny polski skrzypek, szczególnie ceniony przez Witolda Lutosławskiego, któremu wielki kompozytor powierzył polskie wykonanie wszystkich swoich utworów skrzypcowych (Łańcuch II, Partita w wersji z orkiestrą, Subito). Na zaproszenie mistrza, wykonywał dzieła kompozytora pod jego batutą w ważnych centrach muzycznych świata. Artysta ukończył z odznaczeniem studia wiolinistyczne pod kierunkiem takich mistrzów jak: Tadeusz Wroński, Josef Gingold, Eugenia Umińska, Janos Starker, Henryk Szeryng. Artysta jest wielokrotnie zapraszany do udziału w festiwalach o światowej renomie, jak np. Warszawska Jesień, Edinburgh Festival, Berliner Festspiele, London City Festival oraz festiwale w Bregenz i Schleswig-Holstein. Występuje ze sławnymi orkiestrami takimi, jak: English Chamber Orchestra, Wiener Symphoniker, BBC Scottish Orchestra, Orchestre National de France, Filharmonia Narodowa, Sinfonia Varsovia, NOSPR, Filharmonia w Oslo, Orquesta National de Espana, Polska Orkiestra Kameralna, Orkiestra „Amadeus”. Współpracuje ze wszystkimi wybitnymi dyrygentami (Jiří Bělohlávek, Riccardo Chailly, Leopold Hager, Pinchas Steinberg, Jacek Kaspszyk, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Krzysztof Penderecki, Jerzy Semkow, Antoni Wit, Marek Pijarowski) i pianistami (Krystyna Borucińska, Krzysztof Jabłoński, Waldemar Malicki, Robert Morawski). Przez dwa lata był I skrzypkiem słynnego Kwintetu Warszawskiego. Od kilkunastu lat tworzy duet skrzypcowy ze swoim synem, Jakubem Jakowiczem. Otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, m.in. nagrodę ZKP za wielokrotne wykonania muzyki współczesnej (w wielu przypadkach jemu dedykowanych), nagrodę Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków „Orfeusz” i nagrodę krytyków francuskich „Diapason d'Or” (1989) za Łańcuch II Lutosławskiego. Nagranie Partity Lutosławskiego zostało uhonorowane Fryderykiem '96. Jest emerytowanym profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz visiting professor w Soai University w Osace (Japonia). Krzysztof Jakowicz uważany jest za „skrzypcowego pra-prawnuka” Henryka Wieniawskiego. Gra na skrzypcach włoskich, podarowanych mu przez jego mistrza, prof. Tadeusza Wrońskiego.