O kobiecie, która kochała żyć i kochała kochać.
O kobiecie namiętnej.
O kobiecie, która rozpaczliwie bała się przeminąć.
O kobiecie, która… nie przeminęła.

Historia o miłościach, namiętnościach i przedwczesnej śmierci, ale przede wszystkim, mimo choroby, o wielkiej miłości Haliny Poświatowskiej do życia. To intymna propozycja, w której nie zabrakło fragmentów poezji i autentycznych listów Poświatowskiej. Aktorka Joanna Świtała zabierze Was w podróż do roku 1967, by następnie cofnąć się o kolejne 9 lat i znaleźć na szpitalnym korytarzu w Filadelfii, a później nawet i w amerykańskim college’u. Najwięcej czasu spędzimy jednak wszyscy w krakowskim, halinowym pokoiku przy Krupniczej…

"Odkąd cię poznałam, noszę w kieszeni szminkę,
to jest bardzo głupie nosić szminkę w kieszeni,
gdy ty patrzysz na mnie tak poważnie, jakbyś w moich
oczach widział gotycki kościół. A ja nie jestem
żadną świątynią, tylko lasem i łąką - drżeniem liści,
które garną się do twoich rąk. Tam z tyłu szumi
potok, to jest czas, który ucieka, a ty pozwalasz mu
przepływać przez palce i nie chcesz schwytać czasu.
I kiedy cię żegnam, moje umalowane wargi pozostają
nietknięte, a ja i tak noszę szminkę w kieszeni, odkąd
wiem, że masz bardzo piękne usta."
Halina Poświatowska

 

Licencja na korzystanie z utworów została udzielona przez Stowarzyszenie Autorów ZAiKS.