Nad swoją jedyną operą Monbar czyli Flibustierowie Ignacy Feliks Dobrzyński pracował w latach 30. XIX wieku. Mimo wcześniejszych starań, do prapremiery dzieła doszło dopiero ćwierć wieku później, w 1863 roku w Operze Warszawskiej. Niestety wybuch Powstania Styczniowego sprawił, że tytuł szybko spadł z afisza. Uwertura do tej znakomitej opery daje obraz nietuzinkowej wyobraźni kolorystycznej i melodycznej twórcy oraz doskonałej umiejętności wykorzystania brzmieniowych możliwości orkiestry.

Siła dramatycznego wyrazu tkwiąca w tym dziele koresponduje z artystyczną postawą Hectora Berlioza. Wiodący przedstawiciel francuskiej muzyki romantycznej zasłynął nie tylko jako kompozytor i dyrygent, ale także literat. Tekst słowny stanowił zresztą fundamentalną inspirację dla jego muzycznej działalności. W scenie lirycznej Herminie (1828) na sopran i orkiestrę wykorzystuje poemat Pierre-Ange’a Vieillarda, bazujący na epizodzie zaczerpniętym z Jerozolimy wyzwolonej Tassa. Historia pogańskiej księżniczki, nieszczęśliwie zakochanej w chrześcijańskim rycerzu Tankredzie, daje asumpt do wykreowania niezwykle intensywnej pod względem emocjonalnym partytury. Drugą część koncertu wypełni symfonia Harold w Italii (1834), której program literacki wyrasta z poematu Lorda Byrona. Do napisania utworu z solową partią altówki miał zmotywować Berlioza sam Niccolò Paganini, który poszukiwał dla siebie nowego repertuaru. Ostatecznie słynny wirtuoz nie zdecydował się na prawykonanie kompozycji (jak miał stwierdzić: „To nie o to chodziło! Za długie tutaj to moje milczenie; powinienem grać ciągle”). Jakże srodze się pomylił! Wiodący temat altówki spajający wszystkie części dzieła, potoczysta partia solowego instrumentu współgrająca z porywającą partią orkiestry, oryginalna harmonia i doskonała forma zrobiły na nim piorunujące wrażenie. Po paryskim koncercie 16 grudnia 1838 roku – w obecności świadków – ukląkł przed Berliozem i ucałował jego ręce.

Marta Dziewanowska-Pachowska

PROGRAM

Ignacy Feliks Dobrzyński (1807-1867) – Uwertura do opery Monbar czyli Flibustierowie op. 30

Hector Berlioz (1803-1869) – Herminie H 29

1. Recytatyw: Quel trouble te poursuit, malheureuse
2. Aria: Ah! Si de la tendresse où mon cœur
3. Recytatyw: Que dis-je? òu s’égarent mes vœux?
4. Aria: Arrête! Cher Tancrède
5. Recytatyw: Que Clorinde est heureuse
6. Aria: Venez, venez, terribles armes!
7. Prière. Dieu des chrétiens, toi que j’ignore

— przerwa —

Hector Berlioz (1803-1869) – Symfonia Harold en Italie (Harold w Italii) na altówkę i orkiestrę H 69

1. Harold aux montagnes. Scènes de mélancolie, de bonheur, et de joie
2. Marche de pélerins chantant la prière du soir
3. Sérénade d’un montagnard des Abruzzes à sa maîtresse
4. Orgie de brigands. Souvenirs des scènes précédentes

🔴 Zasady uczestnictwa w wydarzeniach organizowanych przez Polską Operę Królewską --> <a href=https://operakrolewska.pl/wp-content/uploads/2025/03/regulamin_23.01.25-poprawionyacz_9.03.pdf>KLIKNIJ TUTAJ</a>

🔴 Spóźnieni widzowie mogą nie zostać wpuszczeni na widownie.

________________________________________________________________________________________________________

W razie pytań jesteśmy do dyspozycji telefonicznie od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00 – 17:00  +48 500 309 424