Serdecznie zapraszamy na inaugurację sezonu 2025/2026 i kolejny koncert Interakcji! 

Program: 

Anna Sowa – Nach dem Foto feiern wir weiter! (2023)
Rafał Ryterski – Disco Bloodbath (Got to be real) (2018)
Alex Vaughan – Idol Factory (2022)

Rzeczywistość – wirtualność, autentyczność – iluzja, szczerość – ukrywanie. Wartościowanie przychodzi mimowolnie, podpowiadając, którą z opcji zakreślić. Ale gdy weźmiemy konkretne przykłady, takie jak choćby rodzinny, uroczysty obiad czy ekspresja tożsamości osób nieheteronormatywnych – oczywistości się rozmywają. 

Anna Sowa (ur. 1987) to artystka eksperymentalna, której bliska jest eksploracja muzyki elektronicznej i dziedzin sztuk performatywnych. Interesuje się połączeniem tańca, ruchu, gestu i teatralności w odniesieniu do muzyki elektronicznej i instrumentalnej. W Nach dem Foto feiern wir weiter!, które jest kolejnym ogniwem po Z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciu/Auf Fotos sieht die Familie am besten aus, kompozytorka sięga po temat relacji rodzinnych, ukazanych w sposób stereotypowy. Czy gra między członkami rodziny to znana nam konieczność, może czasami powierzchownie bezpieczna droga, z której nie warto zbaczać kosztem spokoju, a może gorzka przestroga?

Disco Bloodbath (Got to be real) jest bogatym kolażem muzycznym kompozytora, aktywisty i artysty interdyscyplinarnego, lubującego się w zestawianiu różnych gatunków. Sam kompozytor – Rafał Ryterski (ur. 1992) – określa tę praktykę jako genrebending. Disco Bloodbath jest utworem inspirowanym dwoma różnymi zjawiskami: kulturą ballroomową, świetnie ukazaną m.in. w dokumencie Paris is burning (który świat należy uznać za autentyczny? Ten, który jest powodem ucieczki i niezrozumienia, czy ten ukryty, pełen zauroczeń i kreacji dających wyswobodzenie?)  oraz rzeczywistością wirtualną gier komputerowych. To, co łączy oba tak odmienne środowiska to wolność tożsamości, szczególnie w odniesieniu do płci. Dla środowisk drag queens i osób LGBTQ+ płeć jest czymś elastycznym, niejednoznacznym. Z kolei w świecie gier nie ma ona znaczenia – liczą się tylko kompetencje dobrego gracza.

Idol Factory jest jednym z sześciu utworów powstałych w ramach pierwszej odsłony naszego projektu PLAYGROUND: call for collaborations w 2022 r. do którego Spółdzielnia Muzyczna z przyjemnością wraca. Tematy pragnień, życiowej motywacji i siły napędzającej do działania – to główne myśli jakie towarzyszyły australijskiemu kompozytorowi Alexowi Vaughanowi (ur. 1987) podczas pracy nad utworem. Kanwę dla rozmyślań stanowiły także lektury Institutio religionis christianae Kalwina i biblijnej księgi Koheleta, oraz – co w kontekście tych refleksji może wydawać się nieco zaskakujące – potrzeba świetnej zabawy i zdjęcia ciężaru z muzyki współczesnej, odbieranej niejednokrotnie jako zbyt poważnej i pretensjonalnej.

WSTĘP WOLNY - bilety gwarantujące miejsce siedzące do pobrania.

***

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury — państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa, Funduszu Popierania Twórczości - Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.
Współorganizator wydarzenia - Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA w Krakowie

📢 Projekt finansowany przez Unię Europejską w ramach Krajowego Planu Odbudowy
Sfinansowane przez Unię Europejską NextGenerationEU
#KPOdlakultury #KPO