Konfrontacja z bolesnymi sytuacjami często sprawia, że staramy się je zagłuszyć, udajemy, że ich nie ma, chcemy, by jak najszybciej minęły, abyśmy mogli wrócić do swojego rytmu, do bezpiecznych codziennych schematów zachowań. Nawet w obliczu najtrudniejszych doświadczeń, wspomagani przez współczesne trendy, które skutecznie spychają na margines takie doświadczenia, jak choroba czy śmierć, udajemy, że życie toczy się dalej. Powtarzamy frazesy, uciekamy w kompulsywne działanie, w bezpieczną partyturę gestów, która pozwala omijać to, czego się boimy, co jest niewygodne, często nieestetyczne. Te mechanizmy obronne często przybierają absurdalną formę pozornej rzeczywistości, która tak bardzo oddala nas od życia i tego co ludzkie. Czy da się pozostawać w nieustannym dystansie do natury świata? Jaka jest osobista cena każdego z nas, którą płacimy za komfort tej bolesnej nieuwagi? ------------------------------------------------------------------------------------------------------ EWA PLATT Studentka V roku kierunku Reżyserii na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Absolwentka Międzywydziałowego Instytutu Nauk o Sztuce Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Jako asystentka pracowała z Lukiem Percevalem w Thalia Theater w Hamburgu. Reżyserka spektakli tworzonych i pokazywanych zagranicą: wielojęzyczny Kaspar, Conservatoire National Superieur d’Arta Dramatiquque w Paryżu (2023) i The Pressing – sztuki autorstwa Maryi Errin Jones, wyreżyserowanej w ramach Linnel Festival 2023 organizowanego na University of New Mexico Albuquerque oraz w Polsce: W ramach programu studiów: Zbombardowani Sarah Kane (2024) Clean Girl (2024) (główna nagroda festiwalu Monofest Teatru Szwalnia 2024 oraz Teatropolis Monopolis 2025 w Łodzi) I teatrów instytucjonalnych: Przełamując Fale, Lars Von Trier, Teatr Powszechny w Warszawie (2024) Feluni Ewa Kuryluk, Teatr Żydowski w Warszawie (2024) Tegoroczna rezydentka Sceny Nowej Dramaturgii w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie. Twórczo interesuje ją głęboka praca z aktorem, tekstem literackim oraz sytuacje sceniczne, w których główną rolę gra bezsilność i katastrofa. ZUZANNA PAJOWSKA Studentka reżyserii teatralnej na Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie; stypendystka; dramaturżka; autorka tekstów dla teatru. Rocznik 2002, oryginalnie z Rzeszowa, od jakiegoś czasu z Krakowa. Studiowała Wiedzę o Teatrze oraz Historię Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zadebiutowała pisarsko polifonicznym dramatem pt. „Na mój pogrzeb nago przyjdź” w Antologii tekstów dla teatru „Młod(sz)a Polska 2” w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie [numer ISBN 978-83-86347-06-3] . Rezydentka i finalistka programu Katowicka Runda Teatralna w Katowicach, gdzie napisała dramat „ORFEUSZ Z PERONU NO.5”, który ukazał się w Antologii Katowickiej Rundy Teatralnej. Półfinalistka Nagrody Dramaturgicznej im. Tadeusza Różewicza w Gliwicach z tekstem “WHEN I LOST MYSELF THE ONLY SCENT I COULD SMELL WAS YOU” prezentowanym w ramach Bloku Pracowni Dramaturgicznej na zeszłorocznym Forum Młodej Reżyserii. Asystentka Agnieszki Glińskiej przy spektaklu dyplomowym „Stany Podgorączkowe” Martina Crimpa w AST w Krakowie. Dramaturżka przy spektaklu „Tu nie ma takich ludzi” w Teatrze Bakałarz oraz na LGBT Film Festival. Autorka publikacji i tekstów do zinów. Tegoroczna rezydentka Sceny Nowej Dramaturgii w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie.