Teatralno-taneczny spektakl inspirowany jest historią donny Eleonory de Moura, młodej kobiety, która w XVII wieku dokonała w strukturze władzy tak gruntownej reformy, że Andrea Camilleri, autor opartej na faktach historycznych powieści „Rewolucja księżyca”, nazwał jej rządy „rewolucją”. Dlaczego „księżycową”? Donna Eleonora była Gubernatorką Palermo przez 28 dni, dokładnie tyle ile trwa cykl księżyca, po czym Papież – wbrew woli popierającego ją ludu – doprowadził do odebrania jej władzy i odesłania do rodzinnego kraju.

Twórczynie spektaklu, Karolina Porcari i Aneta Jankowska, stworzyły formę, która z jednej strony mieści ślady ciekawej historii z XVII wieku, z drugiej – swoim językiem i treścią nawiązuje do współczesnych czasów. Poprzez ustawienie w centrum narracji tej rewolucyjnej i pionierskiej postaci, jednej z pierwszych kobiet w historii Europy, która podważyła istniejący porządek, nawiązują do obrazu obecnego świata. Rzeczywistości, w której nadal swoje istotne miejsce ma hierarchiczność władzy a nie dobro społeczeństwa. Pokazują silną postać kobiety, która jako pierwsza zanegowała taki świat. Wskazała jego słabość i wewnętrzny pozór. Obnażyła strach dotąd bezkarnych, wysoko postawionych ludzi przed poniesieniem karnej odpowiedzialności, którym udowodniono łamanie prawa i dokonywanie licznych przestępstw.

Głównymi postaciami dramatu są Donna Eleonora i jej antagonista – Biskup, Jego Wysokość Don Rutilio Turro Mendoza, najważniejszy członek Świętej Rady Królewskiej. Przekracza on wszystkie granice dobrego smaku i wykorzystuje każdą najpodlejszą strategię, byle tylko odzyskać władzę. Tancerze na scenie są więc w opozycji, a jednocześnie w groteskowej symbiozie. Tworzenie teatru tańca pozwala na pogłębianie treści tekstu o kolejny wymiar opowieści zawarty w abstrakcji ruchu.

Poprzez nawiązanie do świata z przeszłości, twórczynie spektaklu zadają sobie i widzowi pytanie, jak wiele się zmieniło. 

Czy nadal stary porządek utrzymuje w ryzach rzeczywistość, jaką znamy, czy nastąpiły jakieś realne zmiany? Czy świat jest gotowy na przyjęcie rewolucyjnych zmian? 

Czy ludzie władzy przebierają się tylko w nowe atrakcyjne kostiumy, za którymi kryje się konserwatywne myślenie i hierarchiczność? 

Wreszcie, czy rewolucja może mieć twarz kobiety?