Ciało i krew, symbole życia i śmierci, tego, co naturalne i co święte. Ale czyjego ciała i krwi?  Ciało kobiety bardzo długo należało nie tylko do niej. Poddane patriarchalnej kontroli, obyczajowym i religijnym zakazom i nakazom, traktowane jako towar przez system kapitalistyczny, zepchnięte do sfery tabu, było  zarazem obiektem męskiego pożądania i kobiecego wstydu. Kobieca krew należała do innej kategorii niż krew cieknąca z rany męskiego bohatera. To krew „nieczysta”, której odebrano nawet kolor,  zastępując w reklamach czerwień błękitem. Doświadczenia połowy ludzkości, zarówno te zwyczajne, jak i te szczególnie trudne, zbyt często ciągle uznawane są za niegodne ujawnienia, przemilczane i skrywane. O czym mówić nie wypada, o czym, co najwyżej  się szepcze, opowiedzą kobiety w spektaklu „Ciało i krew”  w reżyserii Iwony Kempy.  Opowiedzą o doświadczeniach kobiecych ciał i kobiecej krwi z kobiecej perspektywy. 

Premiera 14.11.2025