Około 70 lat po wynalezieniu kina i po ponad pół wieku kolonialnego kina, w którym Afryka była wykorzystywana jako egzotyczna sceneria, ale jej mieszkańcy byli często przedstawiani jako istoty gorsze i w sposób podważający ich godność, Afrykanie w nowo niepodległych krajach w końcu mogli sami obsługiwać kamerę. Filmowali w obliczu niemożliwych do pokonania przeszkód, bez sprzętu i infrastruktury i korzystale z wszelkiego wsparcia, jakie mogli uzyskać w Afryce lub gdzie indziej. Mimo tych barier starali się przekazać różnorodną rzeczywistość Afryki widzianą oczami Afrykanów, którym tak długo odmawiano prawa do wyrażania siebie. Kręcony przez ponad dekadę, opowiada o pierwszych 20 latach działalności nowej grupy kreatywnych filmowców, którzy pojawili się w Afryce Subsaharyjskie. Tak udokumentowano bezprecedensową potrzebę wyrażania siebie, która pozostaje niespełniona do dziś.