Dwa zamożne małżeństwa spotykają się, by w kulturalnej atmosferze porozmawiać o niedawnej bójce ich jedenastoletnich synów. Początkowo uprzejma wymiana zdań szybko przeradza się jednak w prawdziwy festiwal wzajemnych oskarżeń – kierowanych nie tylko pod adresem „tych drugich”. Na jaw wychodzą skrywane żale, rozczarowania i pretensje wobec własnych partnerów.

Ta błyskotliwa tragikomedia autorstwa Yasminy Rezy to nie tylko portret rodzicielskich frustracji. W inscenizacji Teatru IKS staje się ona punktem wyjścia do opowieści o współczesnym społeczeństwie – jego podziałach klasowych, aspiracjach i wzorcach zachowań kształtowanych przez media, popkulturę, serwisy społecznościowe i świat celebrytów. Spektakl ma być lustrem – a raczej krzywym zwierciadłem – w którym każdy widz może dostrzec cząstkę siebie.

Inscenizacja zakłada minimalistyczną scenografię: cztery fotele, stolik kawowy i niewielka etażerka z kilkoma przedmiotami codziennego użytku, o których mowa w tekście. Światło i dźwięk pełnią funkcję subtelnych, ale znaczących kontrapunktów emocjonalnych. Wszystko podporządkowane jest aktorom – to na nich skupia się cała uwaga widza.

Spektakl stanowi wyzwanie aktorskie: wymaga precyzyjnego operowania emocją, rytmem dialogu, napięciem. Pozbawiony rozbudowanych efektów czy rozpraszających dekoracji, koncentruje się na psychologii postaci i ich relacjach. To szansa na głębokie zanurzenie się w rolę i rozwój warsztatu – zarówno dla aktorów, jak i dla widzów, którym oferuje nie tylko rozrywkę, ale i refleksję.