Wystawa poświęcona jest jednemu z najwybitniejszych, choć niestety zapomnianych polskich artystów XX wieku.​

Została zorganizowana z okazji 120. rocznicy urodzin artysty i prezentuje najcenniejsze dzieła z liczącej blisko 750 prac kolekcji Adama Kossowskiego – obrazy, rysunki czy rzeźby ceramiczne. To pełne spektrum twórczości artysty – od wczesnych prac studenckich, poprzez dramatyczne obrazy z okresu łagrowego, aż po monumentalne projekty sakralne. 

Styl artysty charakteryzowała unikalna synteza różnych technik – łączył malarstwo z mozaiką i rzeźbą ceramiczną, stosując stylizację przeplatającą się z monumentalizmem, wizjonerstwem i symbolizmem, nawiązując jednocześnie do sztuki wczesnochrześcijańskiej i renesansowej.

Adam Kossowski (1905-1986) urodził się w Nowym Sączu. Kształcił się na Politechnice Warszawskiej (1923), w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1925) oraz w warszawskiej ASP, którą ukończył w 1931 roku. Los artysty radykalnie zmienił się we wrześniu 1939 roku, kiedy został pojmany przez Armię Czerwoną i osadzony w łagrze nad Peczorą. Echa tamtego okresu pobrzmiewają choćby w przejmującym cykl obrazów ukazujących realistyczne sceny z życia w łagrze sowieckim.  

Przełomem w karierze artysty była propozycja stworzenia wystroju wnętrza kościoła Karmelitów w Aylesford w południowej Anglii (1950). Kossowski wykonał tam przeszło sto obiektów: ceramicznych rzeźb, mozaik, witraży i elementów z kutego żelaza. To monumentalne dzieło, uznawane za największe osiągnięcie artystyczne Kossowskiego, przyniosło mu międzynarodowe uznanie. Od tego momentu Kossowski specjalizował się w sztuce sakralnej, wykonując całe wystroje kościołów oraz instytucji katolickich w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych.

Ekspozycja umożliwia odkrycie na nowo dorobku jednego z najważniejszych polskich artystów emigracyjnych XX wieku.