„Była sobie pewnego razu mała dziewczynka, która lubiła grać na skrzypcach. Dodatkowo posiadała rzadką umiejętność. Kiedy zakrywała oczy dłonią, mogła widzieć to, o czym akurat wówczas myślała (…)”. Dziewczynka, która lubiła grać na skrzypcach, wyrusza na poszukiwania swojego taty. Droga, którą przemierza prowadzi przez morze, skały, lasy. Natura jest jej przeszkodą, ścieżką i lustrem jednocześnie. Jej emocje odbijają się w szumie fal, blasku zorzy polarnej i fruną z wiatrem. Muzyka, której bezgranicznie zaufała, wyznacza jej ścieżkę do uwięzionego przez rozpacz i mrok taty. W tym onirycznym, nastrojowym, niezwykle bogatym wizualnie i muzycznie przedstawieniu najważniejsza jest podróż. Podróż przez nieopisane piękno natury oraz przez kalejdoskop emocji i wrażeń – także tych trudniejszych i ciemniejszych, z którymi przychodzi nam się zmagać. Podążamy za Dziewczynką ze skrzypcami, która jest naszym przewodnikiem i otwiera przed nami swój leksykon wrażliwości. Ewa Piotrowska sięga po tekst najważniejszego dzisiaj norweskiego dramatopisarza – Jona Fossego. Dramatopisarza, który słynie głównie ze swojej twórczości dla dorosłych i to ona odnosi sukcesy na europejskich scenach. Polska inscenizacja tekstu tego autora będzie jedną z pierwszych, skierowanych do młodego widza. Dziecko u Fossego traktowane jest niezwykle partnersko, z dużym szacunkiem i bez koloryzowania. Skandynawski model twórczości dla najmłodszych opiera się na wierze w dojrzałość oraz mądrość młodego człowieka. Twórcy „Dziewczynki ze skrzypcami” idą tym tropem i przygotowują spektakl, dla widzów, którzy choć metrykalnie często są nazywani dziećmi, pragną już głębszej refleksji i zanurzenia się zarówno w życiowych doświadczeniach, jak i w sztuce. A refleksja w tym przedstawieniu to słowo klucz, które otwiera kolejne tropy i pozwala doświadczyć nowych emocji w teatrze. Przedstawienie dla dzieci i młodzieży od 10 roku życia.