Trudne życie Judy Garland opowiedziane nie bez humoru, pięknym głosem Justyny Szafran i dźwiękiem fortepianowych etiud. Warto!

Justyna Szafran jak zwykle cudowna!!!!

Bardzo dobrze zagrana sztuka, super wokal. Niestety bardzo smutna...

Pieknie zagrana sztuka i do tego głos Pani Justyny Szafran❤️

Świetna gra aktorska.

Bardzo ciekawe przedstawienie , Justyna S afran w roli Judy Garland rewelacyjna

Świetny spektakl, ciekawa historia opowiedziana w konwencjonalny, nie udziwniony tzw. "nowoczesnymi" naleciałościami, sposób. Udowodnili Państwo, że historię tak naprawdę dramatyczną można opowiedzieć w lekko humorystycznej formie jednocześnie jej nie infantylizując. Klasa.

ZNAKOMITY

Dzień dobry, spektakl dostarczył wielu niezpomnianych wrażeń. Jestem pod urokiem gry aktorskiej Pani Justyny Szafran. Gratuluję reżyserowi, z przyjemnością obejrzę spektakl ponownie.

Niesamowita Justyna Szafran, piękna muzyka, poruszająca historia.

Trzymająca w napięciu tragikomedia. Serdecznie polecam. Świetna gra aktorska, wiele sytuacji do śmiechu, jak również sporo do przemyśleń...Polecam:)

Fajny spektakl, Wart obejrzenia. Świetna rola i wykonanie piosenek przez Justynę Szafran.

Ok

Jestem fanem Judy Garland, dlatego z podekscytowaniem kupiłem bilety na przedstawienie, nigdy wcześniej Teatru Komedia nie odwiedziwszy. Piosenki wykonane przez panią Justynę zostały fantastycznie, a produkacja na ogół (scenografia, gra aktorska, etc.) była bardzo zadawalająca. Moim jedynym i bardzo dużym zastrzeżeniem jest fakt, iż na scenie Judy Garland nie dostrzegłem, lecz postać na jej osobie bardzo luźno opartą. Nie znam się na pracy w teatrze, dlatego nie wiem, czy jest to kwestia dotycząca samej aktorki i jej przygotowania bądź reżysera i jego wizji, niemniej Judy w tym przedstawieniu miała bardzo mało wspólnego z prawdziwą Judy i mam tutaj na myśli jej gestykulacje, maniery czy sposób wysławiania się oraz elementy z jej życia. Może to był humor Teatru Komedii, lecz miałem mieszane uczucia, oglądając uzależnienie Judy Garland od leków przedstawione trochę z żartem. Co więcej, kwestia jej dzieci i roli jako matki w sztuce w ogóle nie została poruszona, a uważam, iż był to istotny fragment jej życia (chociażby podczs koncertów w Londynie). Przykro mi, że krytykuję, niemniej otrzymawszy e-mail z prośbą o opinię, postanowiłem się nią podzielić. Możliwe, że widzom niezaznajomionym z Judy Garland by to nie przeszkadzało, jednakże smuci mnie myśl, że właśnie taką mogliby ją poznać i zapamiętać.