Muzyka skomponowana specjalnie na potrzeby spektaklu, odtwarzana z nagrania wykonanego przez Orkiestrę Teatru Wielkiego w Poznaniu, z symultaniczną warstwą instrumentalną zaadaptowaną komputerowo. Podstępny wirus tkwi przyczajony w każdym z nas. Zakłóca bieg powszechnej historii i pojedynczych ludzki opowieści. Niekiedy usypia (a my razem z nim usypiamy naszą czujność), by po latach wybuchnąć na nowo i ze zdwoją siłą zniszczyć to, co wydawało się stabilne. Mitologiczna Troja i dobrze znani bohaterowie – Helena, Parys, Achilles, Priam – stali się inspiracją dla twórców baletu „Trojan”. Realizatorzy z czułą precyzją z mitologicznej opowieści wybrali to, co w niej uniwersalne. W ich odczytaniu trojański mit staje się symbolem dręczącego ludzkość wirusa zła. Tak niewiele trzeba, aby go uwolnić. „Bądźmy czujni!” – ostrzegają nas twórcy przedstawienia. „Trojan” to spektakl niezwykle spójny: od choreografii – debiut na dużej scenie Viktora Davydiuka, twórcy związanego z poznańskim zespołem baletowym, poprzez skomponowaną na potrzeby spektaklu muzykę– Gabriel Kaczmarek (to jego kolejna kompozycja przygotowana dla Teatru Wielkiego), dramaturgię (Katarzyna Frątczak), projekcje (Karolina Mikołajczuk), scenografię (Magda Flisowska) i światła (Wiktor Kuźma). Wszystkie te elementy stanowią o sile przedstawienia. Oraz doskonali tancerze. Duet Heleny i Parysa z niezwykłą mocą próbują ocalić miłość w czasie zarazy.